Του Μιχάλη Ψύλου
«Οι Ευρωπαίοι ψηφίζουν, η Μέρκελ αποφασίζει»! Οχι, δεν πρόκειται για εκτίμηση κάποιου σφόδρα αντιγερμανικού εντύπου, αλλά του… γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel». Αφορμή, η βούληση της κ. Μέρκελ να αγνοήσει την ψήφο εκατομμυρίων Ευρωπαίων στις πρόσφατες ευρωεκλογές και να αποφασίσει αυτή και μόνη ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οχι ότι περιμέναμε τίποτα περισσότερο από την
αλαζόνα καγκελάριο που πιστεύει ότι η Ευρώπη είναι υποχείριο του Βερολίνου, αλλά να μην κρατά ούτε τα προσχήματα;
Πριν από τις ευρωεκλογές, οι Ευρωπαίοι πολίτες άκουσαν τους επισήμους της Ε.Ε. να τους διαβεβαιώνουν ότι οι κάλπες θα αναδείξουν τον επόμενο πρόεδρο της Επιτροπής. Και όμως. «Με ένα σιωπηλό πραξικόπημα εναντίον του εκλογικού σώματος, η Ανγκελα Μέρκελ τώρα εμποδίζει αυτή τη διαδικασία» σημειώνει το γερμανικό περιοδικό, που φυσικά και δεν θέλει να βλέπει τη Γερμανία να μετατρέπεται για άλλη μία φορά σε αλεξικέραυνο της οργής όλων των Ευρωπαίων πολιτών. Η αλαζονεία της Μέρκελ ενισχύεται φυσικά και από το γεγονός ότι υπέστησαν συντριπτική ήττα στις ευρωεκλογές οι ηγέτες των άλλων μεγάλων δυνάμεων στην Ευρώπη -ο Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία και ο Ντέιβιντ Κάμερον στη Βρετανία- που είδαν τα κόμματά τους να συντρίβονται στις κάλπες.
Μέχρι τώρα η επιλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού ανάμεσα στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Αλλά με τους Γάλλους Σοσιαλιστές να έρχονται τρίτοι (και με το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία τους) και τους Βρετανούς Τόριδες επίσης καταποντισμένους στην τρίτη θέση, με τι σθένος ο Ολάντ και ο Κάμερον να διεκδικήσουν τώρα κάτι από τη Μέρκελ; Οταν μάλιστα η Γερμανίδα καγκελάριος είδε το κόμμα της να αναδεικνύεται πρώτο στις ευρωεκλογές και με διαφορά οκτώ ποσοστιαίων μονάδων από τους Σοσιαλδημοκράτες εταίρους της!
Τερατογένεση…
Το «Spiegel» δεν κρύβει πάντως τη δυσφορία του για την τακτική της Μέρκελ. «Μιλάει με τη γλώσσα κάποιου που θεωρεί ότι οι ψηφοφόροι είναι… δευτερεύον ζήτημα» γράφει το γερμανικό περιοδικό και κάνει λόγο για «προδοσία των ψηφοφόρων». Στις ευρωεκλογές, τουλάχιστον στις 20 από τις 28 χώρες-μέλη, ηττήθηκαν τα κυβερνητικά κόμματα που εφάρμοζαν την πολιτική λιτότητας του Βερολίνου, αλλά η Μέρκελ απαιτεί και πάλι τυφλή υπακοή στις εντολές της.
Οταν λοιπόν η Γερμανίδα καγκελάριος αγνοεί αλαζονικά τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους, τους ηγέτες της Γαλλίας και της Βρετανίας, γιατί να δείχνει «ενδιαφέρον» για την Ελλάδα και την κυβέρνησή της; Καθόλου περίεργο δεν είναι που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έσπευσε με τη συνέντευξή του στο περιοδικό «Focus» να βάλει φρένο στις όποιες προθέσεις είχε η ελληνική κυβέρνηση για κάποια ψευτοχαλάρωση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας. Οταν μάλιστα οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχουν καταψηφιστεί σχεδόν από το 70% του ελληνικού λαού στις ευρωεκλογές.
Οι ευρωεκλογές μπορεί να τελείωσαν αλλά η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου δεν αλλάζει. Αν οι ψηφοφόροι καταψήφισαν τη λιτότητα, τόσο το χειρότερο για τους… ψηφοφόρους. Μόνο που η γενικευμένη εχθρότητα των Ευρωπαίων πολιτών εναντίον του Βερολίνου μπορεί να γεννήσει τέρατα… Οταν καταργούνται οι θέσεις εργασίας δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, όταν εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, οι στρατιές αυτές των κατεστραμμένων από την πολιτική του Βερολίνου θα στρέφονται όλο και πιο έντονα εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα αναζητούν πολιτική στέγη σε κόμματα που αντιτίθενται ευθέως στην πολιτική της Ε.Ε.
Οπως γράφει εύστοχα ο δημοσιογράφος Ζαν-Ζακ Ζουγκί στη γαλλική εφημερίδα «L’ Echos», «οι ευρωεκλογές έδειξαν την ανάδειξη μιας τεράστιας ευρωφοβίας και όχι ευρωσκεπτικισμού, όπως κατ’ ευφημισμόν λένε πολλοί σχολιαστές. Ακόμη και στα ιστορικά κράτη-μέλη αυξάνονται εκείνοι που αμφισβητούν τα πλεονεκτήματα της ιδιότητας του μέλους της Ενωσης… και της υιοθέτησης του ευρώ. Η νέα διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν θέτει σε κίνδυνο, σε αυτό το στάδιο, την πλειοψηφία των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων που φτάνει στο 60% (έναντι 70% στην προηγούμενη Ευρωβουλή). Αλλά είναι δύσκολο να προβλέψουμε το μέλλον; Οι κραυγές για την εγκατάλειψη του ευρώ θα κερδίζουν συνεχώς ακροατήριο και επιρροή. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα που θεωρούσαμε μέχρι τώρα παράλογα και «λαϊκίστικα» θα πρέπει τώρα να συζητηθούν σοβαρά».α την Ελλάδα και την κυβέρνησή της; Καθόλου περίεργο δεν είναι που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έσπευσε με τη συνέντευξή του στο περιοδικό «Focus» να βάλει φρένο στις όποιες προθέσεις είχε η ελληνική κυβέρνηση για κάποια ψευτοχαλάρωση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας. Οταν μάλιστα οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχουν καταψηφιστεί σχεδόν από το 70% του ελληνικού λαού στις ευρωεκλογές.
Οι ευρωεκλογές μπορεί να τελείωσαν αλλά η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου δεν αλλάζει. Αν οι ψηφοφόροι καταψήφισαν τη λιτότητα, τόσο το χειρότερο για τους… ψηφοφόρους. Μόνο που η γενικευμένη εχθρότητα των Ευρωπαίων πολιτών εναντίον του Βερολίνου μπορεί να γεννήσει τέρατα… Οταν καταργούνται οι θέσεις εργασίας δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, όταν εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, οι στρατιές αυτές των κατεστραμμένων από την πολιτική του Βερολίνου θα στρέφονται όλο και πιο έντονα εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα αναζητούν πολιτική στέγη σε κόμματα που αντιτίθενται ευθέως στην πολιτική της Ε.Ε.
Οπως γράφει εύστοχα ο δημοσιογράφος Ζαν-Ζακ Ζουγκί στη γαλλική εφημερίδα «L’ Echos», «οι ευρωεκλογές έδειξαν την ανάδειξη μιας τεράστιας ευρωφοβίας και όχι ευρωσκεπτικισμού, όπως κατ’ ευφημισμόν λένε πολλοί σχολιαστές. Ακόμη και στα ιστορικά κράτη-μέλη αυξάνονται εκείνοι που αμφισβητούν τα πλεονεκτήματα της ιδιότητας του μέλους της Ενωσης… και της υιοθέτησης του ευρώ. Η νέα διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν θέτει σε κίνδυνο, σε αυτό το στάδιο, την πλειοψηφία των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων που φτάνει στο 60% (έναντι 70% στην προηγούμενη Ευρωβουλή). Αλλά είναι δύσκολο να προβλέψουμε το μέλλον; Οι κραυγές για την εγκατάλειψη του ευρώ θα κερδίζουν συνεχώς ακροατήριο και επιρροή. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα που θεωρούσαμε μέχρι τώρα παράλογα και «λαϊκίστικα» θα πρέπει τώρα να συζητηθούν σοβαρά».