Το 22% των συνδικαλισμένων στην κομ­μουνιστική συνδικαλιστική συνομοσπονδία CGT ψήφισε Λεπέν!

Προβάρει… ΣΥΡΙΖΑ η γαλλική Αριστερά
Εξετάζει την εναλλακτική λύση του αγώνα κατά της λιτότητας, τη δημιουργία της 6ης Δημοκρατίας, την υπεράσπιση των δημόσιων υπηρεσιών, την καταπολέμηση της διατλαντικής συμφωνίας για το εμπόριο, την προώθηση των εθνικοποιήσεων και της συμμετοχής του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων<
Του Μιχάλη Ψύλου
Ο πρώην ευρωβουλευτής της γαλλικής αριστεράς, Λιέμ Χόανγκ Νγκοκ
Καταστροφικά ήταν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών για τη γαλλική Αριστερά. Και δεν αναφερόμαστε φυσικά στους Σοσιαλιστές, που
συνετρίβησαν υποχωρώντας στο ιστορικά χαμηλό ποσοστό του 14%. Αυτοί δεν ανήκουν στην Αριστερά, όσο και αν κάποιοι επιμένουν να τους περιλαμβάνουν με βάση την ιστορική παράδοση της χώρας. Πρόσφατη δημοσκόπηση της OpinionWay για την εφημερίδα Le Figaro έδειξε άλλωστε ότι μόνο το 3% των Γάλλων ήθελαν να δουν τον Φρανσουά Ολάντ και πάλι υποψήφιο για τη γαλλική προεδρία το 2017.
Η συντριβή του Ολάντ και της κυβερνητι­κής Αριστεράς δεν άφησε αλώβητη τη λεγό­μενη «άλλη Αριστερά». Το Αριστερό Μέτωπο με κύριες συνιστώσες το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Αρι­στερό Κόμμα του Ζαν-Λικ Μελανσόν είδε τη δύναμή του να μειώνεται κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προεδρι­κές εκλογές του 2012, καταφέρνοντας μετά βί­ας να διατηρήσει το ποσοστό που πήρε στις ευ­ρωεκλογές του 2009 (6,3%). Ούτε όμως και η αντικαπιταλιστική Αριστερά ωφελήθηκε: Η Εργατική Πάλη πήρε μόλις το 1,2% και το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα το οριακό 0,3%.«Η Αριστερά είναι σε κίνδυνο», λέει ο Φιλίπ Μαρλιέρ, καθηγητής ευρωπαϊκών σπουδών και αρθρογράφος του Guardian. «Η κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις τελευταίες εκλογές δεν ωφέλησε τα άλλα αριστερά κόμματα, αλλά πυροδότησε μια μαζική αποχή και μια μεγάλη άνοδο της άκρας Δεξιάς», λέει ο Γάλλος καθηγητής.
Ριζοσπαστικά… ταμπού
Αναμφίβολα το Αριστερό Μέτωπο πληρώνει πολύ ακριβά τη μη διαφο­ροποίησή του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πόσο μάλλον όταν η βασική του συνιστώσα -το Γαλλικό Kομμουνιστικό Κόμμα- συμμάχησε με τους Σοσιαλιστές στο Παρίσι και σε άλλους δήμους στις τοπικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου.
Οπως γράφει ο Ορελιάν Μπερνιέ, συγγραφέας του βιβλίου «Η ριζοσπαστική Αριστερά και τα ταμπού της», το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα από το 1997 υποχώρησε στις πιέσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση και σήμερα έχει πολύ μετριοπαθείς θέσεις για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εν γένει και το ευρώ ειδικότερα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Κριστιάν Πικέ, συνιδρυτής του Αριστερού Μετώπου, εκτιμά ότι «το ΓΚΚ έχει εγκαταλείψει τη ριζοσπαστική κριτική του για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την παγκοσμιοποίηση και υποστηρίζει πλέον μια «μεταρρύθμιση από τα μέσα». Αυτά τα δύο λάθη εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία του Εθνικού Μετώπου και τη σημερινή αδυναμία του Αριστερού Μετώπου να ανταγωνιστεί μαζί του».
Εδώ βρίσκεται και το κομβικό σημείο: Με εξαίρεση τα κόμματα της Αριστεράς στην Ελλάδα και εν μέρει στην Πορτογαλία και την Ισπανία, η μεγάλη πλειονότητα των ευρωπαϊκών κομμάτων της Αριστεράς είναι υπέρ του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πολιτική της Ε.Ε. είναι όμως αυτή που προκαλεί την ανεργία-ρεκόρ και καταστρέφει εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις φέρνοντας σε απόγνωση σοβαρό τμήμα των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που οδηγεί όλες αυτές τις στρατιές κατεστραμμένων από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης να στρέφονται όλο και πιο μαζικά εναντίον της Ε.Ε. και να αναζητούν πολιτική στέγη σε κόμματα που αντιτίθενται ευθέως στην πολιτική της.
Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές όταν έπαψε να έχει κύριο στόχο τους μετανάστες, αλλά έκανε σημαία την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία έρευνας για την ψήφο των Γάλλων μισθωτών που δημοσίευσε η Humanité: Tο 30% των μισθωτών ψήφισε Λεπέν, το 13% το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το 13% το δεξιό UMP, το 10% Πράσινους και μόλις το 8% το Αριστερό Μέτωπο. Και το πιο τραγικό: Το 22% των συνδικαλισμένων στην κομ­μουνιστική συνδικαλιστική συνομοσπονδία CGT ψήφισε το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν. Οπως λέει ο Μπερνιέ, «πρέπει να αλλάξουμε, για να μην οδηγηθεί η Αριστερά σε κατακόρυφη πτώση από την ευρωπαϊκή πρωτοπορία στην περιθωριοποίηση».
Οι αιτίες της ήττας της γαλλικής Αριστεράς συζητήθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο σε συνάντηση που έγινε στο Παρίσι με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των αριστερών κομμάτων αλλά και «ανταρτών» του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
«To σενάριο ΣΥΡΙΖΑ»
«Δεν υπάρχει άλλη λύση για τους ηγέτες της Αριστεράς που είναι ενάντια στην πολιτική της λιτότητας από το να οργανωθούμε για να πάρουμε την εξουσία», είπε η Καρολίν ντε Χαάς, επικεφαλής της λίστας των Φεμινιστριών για μια Ευρώπη της Αλληλεγγύης. Ο καθηγητής Φιλίπ Μαρλιέρ ζήτησε από τους μετέχοντες στη συνάντηση να εξετάσουν το «σενάριο του ΣΥΡΙΖΑ», να «υιοθετήσουν δηλαδή την ελληνική συμμαχία της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές. Αυτή μπορεί να είναι η νέα δύναμη που θα πάει πέρα από το Αριστερό Μέτωπο και το Σοσιαλιστικό Κόμμα».
«Και γύρω από ποια κοινή πλατφόρμα;», αναρωτήθηκε ο σοσιαλιστής πρώην ευρωβουλευτής Λιέμ Χοάνγκ Νγκοκ, μέλος της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για τον έλεγχο της τρόικας στην Ελλάδα. «Ο αγώνας κατά της λιτότητας, η δημιουργία της 6ης Δημοκρατίας, η υπεράσπιση των δημόσιων υπηρεσιών, η καταπολέμηση της διατλαντικής συμφωνίας για το εμπόριο, η προώθηση των εθνικοποιήσεων και της συμμετοχής του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων» είναι η εναλλακτική λύση, είπε ο Λιέμ, που εμφανίστηκε αισιόδοξος για τη συγκρότηση μιας πραγματικά προοδευτικής και πολιτικά ισχυρής συμμαχίας. Στη σύσκεψη τονίστηκε ότι απαραίτητο είναι ένα συνέδριο τον Οκτώβριο με στόχο την ανακατάληψη του ελέγχου της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τους διαφωνούντες σοσιαλιστές βουλευτές ώστε ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς και η δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος να γίνουν «μειοψηφία».