ΤΟ ΔΙΚ(Α)ΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Υπάρχει όντως κρίση ή είμαστε μια χαρά και –επομένως – μπορούμε να ζούμε, να συμπεριφερόμαστε και να διεκδικούμε όπως και πρίν;
Αναφέρομαι στον τρόπο αντιμετώπισης – εξαίρεσης ορισμένων προνομιούχων τάξεων από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Ξεκινώ από τρείς βασικές παραδοχές (μου):
– Όλες οι κοινωνικές τάξεις δικαιούνται (αυτονόητο) να διεκδικούν υψηλότερες αποδοχές και καλύτερους όρους διαβίωσης.
– Κάποιες, λόγω ιδιομορφίας /αποστολής θα πρέπει να έχουν διαφορετική

αντιμετώπιση, καθώς και όσοι ανεβαίνουν την κλίμακα.
– Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κοινά αποδεκτή η επαγγελματική προσφορά, και συνεπώς οι αντίστοιχες / ανάλογες αποδοχές των διαφόρων επαγγελματιών.
Αν τεθεί ένα ερώτημα δημοσκοπικά ή αν διενεργηθεί Δημοψήφισμα θα εκπλαγούμε από τις διαφορετικές εκτιμήσεις / αξιολογήσεις. Άλλοι θα θεωρούν υπέρτερη την εργασία π.χ του Δικαστή, Γιατρού, Μηχανικού, Δικηγόρου, Στρατιωτικού/ Ενστόλου, Οικοδόμου/ Υδραυλικού / Ηλεκτρολόγου, Απασχολούμενου με την καθαριότητα, ή τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Ενδεχομένως κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι να πιστεύουν πως οι Πολιτικοί θα πρέπει να αμοίβονται καλύτερα από όλους, όπως και οι υπάλληλοι της Βουλής!.
Δεν θα προβώ σε προσωπική αξιολόγηση επειδή δεν είναι αντικείμενο του παρόντος κειμένου.
Θα σας καλέσω όμως να δούμε μαζί μια άλλη παράμετρο:
Με το δεδομένο ότι η χώρα χρεωκόπησε – βούλιαξε, αποικιοποιήθηκε, απαξιώθηκε, και ο λαός της εξευτελίστηκε, δυστυχεί, ζητιανεύει, αυτοκτονεί, δεν θα πρέπει όλοι να βοηθήσουμε;
Ανεξάρτητα του ποιοι έφταιξαν (Σ.Σ οι γνωστοί – άγνωστοι πολιτικοί μπαχαλάκηδες κατεξοχήν).
Είναι δυνατόν να υπάρχουν μισθοί πείνας, συντάξεις φιλοδωρήματα, χαράτσια, δήμευση περιουσιών, αδυναμία στοιχειώδους (Σ.Σ Το «αξιοπρεπούς» μας τελείωσε) διαβίωσης, απώλειας κεκτημένων των πολλών και παράλληλα ορισμένοι να θέλουν να ……εξαιρεθούν(!).
Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν αξίζουν ή δεν δικαιούνται ή δεν προσφέρουν. Όχι.
Αλλά τους καλώ να αναλογιστούν και τους άλλους που υποφέρουν.
Υ.Γ Επιμένω ότι αυτά θα είχαν αποτραπεί (και κυρίως ο κοινωνικός τους αντίκτυπος, η πικρία για τις εξαιρέσεις) αν οι κ.κ. πολιτικοί έδιναν πρώτοι το παράδειγμα της συμμετοχής με (αυτό) περιορισμό των αποδοχών τους. Δεν το έκαναν, ούτε ως …..τελευταίοι !!!
Παραταύτα αισθάνονται το χρέος – ως στοργικοί ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ – να μας νουθετούν υποδεικνύοντας μας το … πατριωτικό μας καθήκον, το οποίο φαίνεται ότι επιτελείται αξιοθαύμαστα με γενικευμένες στερήσεις και επιλεγμένες (αυτο)εξαιρέσεις!….
(Σ.Σ Κάπως έτσι όμως αποκτούμε τάσεις …. ΕΘΝΟΓΟΝΕΟΚΤΟΝΙΑΣ)