Πορφύρης Δ Σταφυλά Π
Τρόμος στην καρδιά της Ευρώπης. Πρώην μουσουλμάνοι που έγιναν χριστιανοί καταγγέλουν στο περιοδικό ParisMatch (08.07.14) ότι ενδέχεται να δολοφονηθούν από τους πρώην ομοιδεάτες τους που τους θεωρούν αποστάτες. Είναι αναγκασμένοι να υποστούν ταπεινώσεις και υφίστανται διώξεις από τις οικογένειές τους. Zoυν συχνά με τον φόβο των αντιποίνων. Κάποιοι δέχθηκαν να μιλήσουν με καλυμμένο το πρόσωπο.
Η 45χρονη οικιακή βοηθός Aïcha κατοικεί στο Val-de-Marne αλλά μεγάλωσε στην Αφρική. Κατάγεται από την Ακτή Ελεφαντοστού. Υποβλήθηκε σε κλειτοριδοκτομή, τηρούσε τις 5 καθημερινές προσευχές του Ισλάμ αλλά θυμάται ότι ανακάλυψε τυχαία τον Χριστό στην τηλεόραση μιας γειτόνισσάς της.«Ήταν μια ταινία για το Πάσχα. Δεν ξέρω γιατί αυτό παρέμεινε στην καρδιά μου από την παιδική ηλικία.»Η συνέχεια ήταν μια σειρά από θεία σημεία και η συνείδηση που απέκτησε της κλήσης. Όσο ζει στη Γαλλία διαβάζει την Κ. Διαθήκη γιατί όπως λέει ακόμη κι όταν «ήμουν μουσουλμάνα αγαπούσα τον Χριστό». Όταν σκοτώθηκε σε ατύχημα η αδερφή της, πήρε την απόφαση που δεν τολμούσε να παραδεχθεί τόσα χρόνια, να βαπτιστεί. Είναι μισοκρυπτοχριστιανή. Παραδέχεται ότι την ευνοεί που ζει πολύ μακριά από την χώρα της.«Δεν είπα τίποτα στη χώρα μου. Εδώ ο ίδιος ο γιός μου δυσκολεύεται να το αποδεχθεί. Οι κολλητοί του, του λένε φοβερά πράγματα για τους χριστιανούς. Δεν φοβάμαι. Οι σεκταριστές του Ισλάμ μπορούν να με σκοτώσουν. Ο Θεός με κάλεσε.»<!more>
Η εκφορά του λόγου του παραπέμπει στη χώρα καταγωγής του την Τυνησία. Αυτός είναι ο David, αυτό είναι πλέον το βαπτιστικό του. Όσο για φωτογραφία, ούτε λόγος:« Καλύτερα να είμαστε προσεκτικοί ….Tο ParisMatch διαβάζεται στη χώρα μου. Δεν θέλω να έχω προβλήματα.» Ο φόβος των πρώτων χριστιανών στις κατακόμβες. «Καλύτερα να μην προκαλείς το διάβολο» Ο David αρχίζει με το να επιδεικνύει τα χαρτιά του. Τα παλιά διαβατήρια πιστοποιούν ότι κυριολεκτικά έκανε το γύρο του κόσμου για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες αλλά και για την απόκτηση του Πιστοποιητικού της βάπτισης. Δυο ζωές συγκεντρωμένες σε ένα τραπέζι. Αυτή ενός Tυνήσιου από εύπορη οικογένεια προερχόμενου από μια μουσουλμανική οικογένεια όχι ιδιαίτερα θρησκεύουσα. Είχε μια καλή ζωή κατά τον ίδιο, με ανώτερες σπουδές και τη διεύθυνση στην οικογενειακή επιχείρηση εισαγωγών εξαγωγών.«Ταξίδια -συναντήσεις, ένα άνοιγμα στον κόσμο. Αισθανόμουν όλο και λιγότερο ότι ήμουν φτιαγμένος για μουσουλμάνος. Δεν μπορούσα πια να υποφέρω τους καταναγκασμούς, την αδιάκοπη πίεση της κοινότητας (ούμα), την υποχρέωση να τηρώ το ραμαζάνι ακόμη κι αν δεν πίστευα όλους αυτούς τους επιβαλόμενους κανόνες χωρίς εξήγηση και πάντα υπό το βλέμα του αδερφού , του ξάδερφου. Αυτό το βάρος του να ανήκεις….Δεν είχα την δυνατότητα για προσωπικές σκέψεις, πνιγόμουν.»
Ο David θα μπορούσε να παραμείνει ένας αγνωστικιστής μουσουλμάνος αλλά η ωριμότητά του και ο συγχρωτισμός του με τους γάλλους του γέννησαν την επιθυμία να « διαβάσει τους λόγους της αγάπης και όχι πια αυτούς της τιμωρίας και του φόβου.»…Στην αρχή επιφυλακτικά, έπειτα πιο έντονα άρχισε να παρακολουθεί κατηχήσεις, να συχνάζει στη λειτουργία. Ποτέ όπως λέει δεν αναρωτήθηκε “Τι δουλειά έχω εγώ ένας μουσουλμάνος με τους χριστιανούς; Αντίθετα, ήμουν πλέον εκεί που όφειλα να είμαι.»Βαπτίστηκε. «Θεώρησα λογικό να μιλήσω με τους γονείς μου που τους είχα για μοντέρνους και μετριοπαθείς. Αλλά έγινε κάτι βίαιο σαν να ορθώθηκε το Σινικό Τοίχος ανάμεσά μας. Μου ξεκαθάρισαν ότι δεν είμαι πια γιός τους και ότι αν επέμενα κινδύνευα να τα χάσω όλα. Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να αναφερθώ σ΄ αυτό χωρίς συγκίνηση.»Κατά την επιστροφή του από ένα του ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους στο εξωτερικό ο πατέρας του ανακοίνωσε ότι τον παύει από την επιχείρηση.«Ένιωσα ένα τέτοιο σφίξιμο στην καρδιά που δεν αντέδρασα αλλά η πίστη μου στο Χριστό ήταν πιο δυνατή παρά ποτέ. ….Οι γονείς μου ήλπιζαν ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά “η κρίση των 40 ” και γρήγορα θα περνούσε. Έφυγα για Γαλλία καθώς αυτοί δεν αποδέχονταν την πίστη μου, έπρεπε να ρίξω τις γέφυρες επικοινωνίας.»
Άλλαξε νούμερο τηλεφώνου και δεν τους ξαναμίλησε. Κλείστηκε στη μοναξιά του για 3 χρόνια. Είχε πάθει κατάθλιψη. «Ένας φίλος κόπτης με βοήθησε να βγω από αυτήν την κατάσταση. Αυτός ήταν κι ο ανάδοχος στη βάπτισή μου.» Δεν μετανιώνει για την απόφαση που πήρε ακόμα κι αν το τίμημα ήταν πιο σκληρό κι ας άφησε πίσω ολόκληρη περιουσία και δικούς του ανθρώπους:« Πάνε ήδη 10 χρόνια που δεν έχω επαφή με τους δικούς μου. Δεν ξέρω ούτε αν οι γονείς μου είναι ακόμη ζωντανοί. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν.Εδώ δεν έχω καμιά επικοινωνία με Τυνήσιους, ούτε με μουσουλμάνους. Ποτέ δεν ξέρεις. Σε εμάς όποιος ασπαστεί άλλη θρησκεία θεωρείται αποστάτης και τιμωρείται με θάνατο. Το ότι είμαι στη Γαλλία δεν αλλάζει τίποτα. Ειδικά σήμερα.»
Ο 80χρονος Jean γεννήθηκε στη Γαλλία από πατέρα μουσουλμάνο και γαλλίδα μητέρα. Αυτός έγινε χριστιανός και μάλιστα ιερέας.!Κρύβει το παρελθόν του εκεί που ζει κάπου στη βόρεια Γαλλία από το φόβο των αντιποίνων.Απαιτεί ανωνυμία και μη φωφογράφιση.«Δεν θα έλεγα ότι νιώθω φόβο αλλά είμαι προσεκτικός. Αρκεί ένας τρελός … Ο πατέρας μου ένας εργάτης στο Παρίσι μου έκανε περιτομή όταν ήμουν 7 ετών. Μου δίδαξε το Ισλάμ. Του έθετα θεολογικά ερωτήματα.Για να βρει απαντήσεις ο Jean διάβασε Το Κοράνι, τη Γέννεση, τις Πράξεις των αποστόλων….“Αυτές οι φράσεις : “Εγώ είμαι το φως ! Εγώ είμαι η ζωή! “μου μετέδωσαν χαρά.»
Ο Jean θα γίνει χριστιανός. Θα βαπτιστεί.«Τότε δεν υπήρχε ισλαμισμός. Τα πράγματα άλλαξαν ολοκληρωτικά …Σήμερα ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει κατά γράμμα αυτήν την ιστορία με τον αποστάτη στο κοράνι και να απειλήσει με θάνατο όποιον αρνείται το Iσλάμ. Εμείς που ασπασθήκαμε το χριστιανισμό γνωρίζουμε τι εγκαταλείπουμε… Στην Τυνησία , τη χώρα της καταγωγής μου κάθε αποστάτης τιμωρείται με θάνατο. ”
Χάρη σε μια θεία της χριστιανή ασπάστηκε τον χριστιανισμό η 40χρονη Fatma που γεννήθηκε στη Γαλλία από αλγερινούς γονείς και διέφυγε την καταπίεση του ισλάμ. Η μητέρα της ήταν πολύ θρησκευόμενη και ο πατέρας της φανατικός. Αυτός μια μέρα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της γυναίκας του οδηγεί την 11χρονη κόρη του στους γονείς του στην Αλγερία για διακοπές και την αφήνει εκεί :
«Ο πατέρας μου σχεδίαζε να με παντρέψει με ένα ξάδερφο ηλικιωμένο. Αισθάνθηκα μίσος! Ήμουν υπό επιτήρηση. Ο παπούς και η γιαγιά ήθελαν να μου επιβάλουν τη μαντήλα. Αρνήθηκα. Μετά από 2 χρόνια επέστρεψα στη Γαλλία από πιέσεις της μητέρας μου. Διάβαζα το Κοράνι από το φόβο στον πατέρα μου αλλά προτιμούσα τη Βίβλο. Όταν μια μέρα ο πατέρας μου με πέτυχε στο δρόμο να καπνίζω με τους φίλους μου με έδιωξε από το σπίτι. Κατέφυγα στο σπίτι μιας θείας μου χριστιανής κι έγινα χριστιανή.
Η 52χρονη Aminata λίγες μόνο ημέρες μετά την βάπτισή της στην περιοχή Seine-Saint-Denis του Παρισιού εξιστορεί την περιπέτειά της.“Γεννήθηκα στη Σενεγάλη, ήμουν ορφανή κάτι που αποτελεί στίγμα και ντροπή στην Αφρική. Δεν ήρθα στην εκκλησία για να αναζητήσω καλύτερους ανθρώπους ήρθα για να αναζητήσω τον Κύριο.”Ήταν η μόνη που δέχθηκε να φωτογραφηθεί.
dimpenews.com