Γύρω μας ο κόσμος μας. οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας καίγονται.
Ανεχθήκαμε την υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά και της ζωής μας.
Εργασιακή ζούγκλα, εργασιακός μεσαίωνας, τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Μισθοί και συντάξεις φιλοδώρημα.
Ντρέπεσαι να πεις ποιός είναι ο μισθός σου, αν και όταν δουλεύεις, αν και όταν πληρώνεσαι.
Δουλεύεις σαν σκλάβος και τρέμεις στην ιδέα της απόλυσης.
Χαίρεσαι που το παιδί σου φεύγει μετανάστης.
Και όμως!
Συνεχίζουμε σαν να μην έχει γίνει τίποτα.
Φανατικοί στο άλφα ή βήτα κόμμα ή πολιτικό μηχανισμό, εκλιπαρούμε για το έλεός του.
Δεν τολμούμε καν την παραμικρή κριτική.
Άριστος ο Σαμαράς, γίγαντας ο Βενιζέλος, φαινόμενο στην Ευρώπη ο Τσίπρας.
Κανένας μας δεν αμφισβητεί τον ηγέτη του, μόνο τους αντιπάλους.
Κανένας μας δεν αμφισβητεί τα ιερά και όσια των όσων του έμαθαν να πιστεύει.
Αδιαφορούμε για το τι συμβαίνει στην χώρα, εθελοτυφλούμε για τα καρφιά στην κοινωνία.
Τι μας δίνουν και πίνουμε; Τι μας έχουν ποτίσει;
Γιατί τόσος φανατισμός για το όνομα και το χρώμα του μακελάρη;
Η χώρα χρωστάει τόσα που είναι αδύνατον να αποπληρώσει.
Οι κυβερνώντες πήραν δάνεια χωρίς ποτέ να ρωτήσουν τον Ελληνικό λαό.
Πήραν δάνεια στο όνομα του Λαού μόνο και μόνο για να στεριώσουν στην Εξουσία.
Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την άμυνα της χώρας, για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Μόνο για το πόσο θα είναι η μίζα.
Και δεν αναφέρομαι μόνο για κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, αλλά δυστυχώς για όλο το πολιτικό φάσμα.
Το κάθε κόμμα ανάλογα με το πόσους μάζευε έπαιρνε και το μερίδιό του.
Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Γιατί δεν μπορεί, δεν γίνεται κανένας να μην γνώριζε τίποτε για το πτώμα που όζει.
Βουλευτές, κόμματα, μικρά και μεγάλα, δημοσιογράφοι έγκριτοι και μη, δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι του πνεύματος, Αστυνομία Πόλεων και χωροφυλακή.
Κανένας τους δεν πήρε είδηση τι γινόταν;
370 δις που χρωστάμε σήμερα και άλλα τόσα που πήραμε από την ΕΕ με το πρώτο δεύτερο πακέτο στήριξης, πακέτο Delors, μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα και δεν θυμάμαι τι άλλο.
Που πήγαν τόσα λεφτά και θα πρέπει να πουλήσω το σπίτι μου για να σωθεί η Eurobank;
Ο δικαστής που αφαίρεσε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση από τις καθαρίστριες μήπως ξέρει τίποτε;
Ή μήπως άκουσε κάτι για όλα αυτά το δικαστικό συμβούλιο που ανακήρυξε σύμφωνο με το Σύνταγμα το μνημόνιο και άφησε αμέσως μετά την κυβέρνηση να ψαχουλεύει μέσα στο πορτοφόλι μου;
Τέτοια καταστροφή δεν έχει υποστεί ποτέ μια χώρα σε περίοδο ειρήνης, ακούγεται από τους γνωρίζοντες συχνά-πυκνά.
Και αν το φταίξιμο ήταν δικό μου, αν για την κατάντια της χώρας μου έφταιξε το iphoneπου κουβαλούσα στο χέρι μου, αν έφταιξε το εξοχικό μου στο χωριό, ή το αυτοκίνητο που οδηγώ, όπως ισχυρίζεται ο κ. “μαζί τα φάγαμε” έπρεπε να μου το έχουν πει.
Και αν δεν άκουγα να μου το φωνάξουν μέχρι να σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών μου.
Και όχι τώρα να μου ζητούν να θυσιάσω το παιδί μου στον βωμό της απληστίας τους.
Γιατί δεν έφταιξα εγώ.
Κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω το euro.
Κανείς δεν με ρώτησε όταν μαζί με την Goldman Sachs “μαγείρευαν” τα νούμερα για μια πανίσχυρη οικονομία.
Δεν κάθισα ποτέ στο ίδιο τραπέζι, ούτε καν στο ίδιο παγκάκι με τον κ. Σόρος.
Άργησα αλλά έμαθα την διαφορά ανάμεσα στα CDμουσικής και στα CDs.
Ποτέ μου δεν πίστεψα πως ο καθαρός ουρανός του Καστελόριζου θα έκρυβε τόση βαρβαρότητα.
Κανείς και ποτέ δεν με ρώτησε αν θέλω να ζήσω ευνούχος.
Αυτοί που μας θέλουν φανατικούς, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς γνώμη είναι οι ίδιοι που σκυλεύουν το πτώμα της χώρας.
Είναι οι ίδιοι που σε αντάλλαγμα της Εξουσίας που τους παραδόθηκε, ξεπουλάν ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σε τούτον δω τον τόπο.
Μετέτρεψαν την γη των θεών σε τόπο μαρτυρίου.
Ας γίνει λύτρωσή τους η αγάπη της θεάς Νέμεσις.
© HeadWaiter / http://toufekiastoskotadi.wordpress.com