‘’Με την ψήφο τα βγάζω,
Με την ψήφο τα μπάζω.
Τι έχουν τα έρημα
Και ΔΕΝ ψοφάνε;’’
(Σοφή λαϊκή παροιμία)
Τις τελευταίες μέρες πολύς ντόρος έγινε στα κανάλια μας από την ύπαρξη ενός ερπετού, συγκεκριμένα κροκοδείλου που εμφανίστηκε σε ταμιευτήρα νερού σε περιοχή του Ρεθύμνου, στην Κρήτη. Αμέσως οι έγκριτοι δημοσιογράφοι μας έσπευσαν ασθμαίνοντας να καλύψουν αυτό το γεγονός.
Η συμπαθής μας Πόπη από το Σταρ, ακούγοντας το ρεπορτάζ, το τόσο παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα ,από την αμηχανία της άρχισε να τραβά τις μπούκλες της, με κίνδυνο να τις αποσπάσει από την κεφαλή της. Η δε ευειδής Όλγα του Mega, εξεμάνει τόσο πολύ, διότι όπως είπε σε συνεργάτες της, δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί η ύπαρξη του ερπετού, μιας
και η αρχή του καναλιού τους ήταν να κρατούν την ταυτότητά του κρυφή. Από τις φωνές που έβαλε στους συνεργάτες της, έπαθε εξάρθρωση θωρακικών οστών. Κάποια από τα οστά πετάχτηκαν από το στέρνο της και κτύπησαν στο μάτι τον χαριτόβρυτο Γιάννη.
Αυτός νομίζοντας ότι δέχεται επίθεση από φίλαθλο, εξεγείρεται και αρχίζει να πετά εναντίον των συναδέλφων του, μπουκάλια της κόκα κόλα. Στην αναμπουμπούλα βρίσκει την ευκαιρία ο σοβαρός Παύλος και απαιτεί από το κανάλι να καλύψει ο ίδιος αυτό το γεγονός, έναντι σοβαρού ποσού και δωρεάν διαμονής σε πολυτελές ξενοδοχείο του Ρεθύμνου, με θέα την υπέροχη παραλία της περιοχής.
Στο αδελφό κανάλι του Αντένα από την άλλη, ο μπάρμπα-Γιώργος με πρόφαση ότι είναι συνομήλικος του κροκοδείλου, εκφράζει την επιθυμία να πάει ο ίδιος επιτόπου για να τον θωπεύσει. Αμέσως ο μετεωρολόγος προσφέρει άλλοθι στην ύπαρξη του ερπετού. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του η παρουσία του κροκοδείλου σε ελληνικά νερά είναι το ίδιο φυσιολογική, όπως και η παρουσία του κουνουπιού του Δυτικού Νείλου. Αυτά πάνε ασορτί με το τροπικό κλίμα που επικρατεί πια στην πατρίδα μας, με την θολούρα από την σκόνη της Σαχάρας, την ελονοσία , την μαλάρια, συντόμως την χολέρα, έτσι ώστε να αισθάνονται οι λαθρομετανάστες μας ότι βρίσκονται στο οικείο και φιλικό περιβάλλον της πατρίδας τους.
Στον ΣκαΪ πάλι, ο πρώτος που έκανε τον σάλτο, ακολουθήθηκε κατά πόδας από τον εμβριθή κυρ Μπάμπη, ο οποίος με μια βαθυστόχαστη ανάλυση της κατάστασης υποστήριξε ότι ήταν επιβεβλημένη η παρουσία του ερπετού στην Ελλάδα, καθότι οι Έλληνες , όπως είπε, είχαν πάρει πολύ αέρα, ήθελαν να κυκλοφορούν παντού ελεύθερα και να ξοδεύουν ασυλλόγιστα. Με τον φόβο της ύπαρξης του κροκοδείλου, οι τσάρκες περιορίστηκαν και τα έξοδα περικόπηκαν. Τώρα θ’ αρχίσει το νοικοκύρεμα.
Συν τω χρόνο στο παιχνίδι μπήκαν και οι σοβαροί Νικόλαοι . Ο χατζη- Νίκος έστω και καθυστερημένα , κατάλαβε ότι οι κροκόδειλοι ύπουλα και ατιμώρητα, κατατρώγουν τις σάρκες του κόσμου, και μέσα από εκτενή ρεπορτάζ στην εφημερίδα του ζητά να επιληφθεί η δικαιοσύνη. Το αυτό ευαγγελίζεται και ο έτερος Νίκος, ο οποίος δέχεται τους καταιγιστικούς μύ(αν)δρους από το διπλανό έδρανο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του μύδρου, δεν μπορεί η δικαιοσύνη να απασχολείται με την παράνομη ύπαρξη ερπετών στα βαλτοτόπια , εκεί που κολυμπά η μπλέμπα , που να πάει να χαθεί! Αρκεί η αδηφαγία των ερπετών να μην αγγίξει την ευγενή τάξη τους. Ούτε μπορεί η δικαιοσύνη να επιβάλλει κατ’οίκον περιορισμό στο σερπετό, καθόσον αυτό δεν συνιστά εγκληματική οργάνωση.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τα κανάλια συμφώνησαν τελικά να στείλουν όλα μαζί έναν δημοσιογράφο, ο οποίος θα πάρει συνέντευξη από το ερπετό, που θα την μεταδώσουν διακαναλικά στον λαό που αγωνιούσε, αμέσως μόλις τελειώσει το Μουντιάλ, για να έχουν κάτι να ασχολούνται.
Ποιος άλλος καταλληλότερος από τον Τσιλιμπουρδάκη;
Πολλοί θεώρησαν αυτό το εγχείρημα τόσο απίθανο, όσο και το να πάρει συνέντευξη από έναν βρικόλακα. Ξεχνάνε φαίνεται ότι το να πάρεις συνέντευξη στην Κρήτη από έναν βρικόλακα , δεν είναι καθόλου απίθανο.
Τώρα που έχει κοπάσει κάπως η κάψα στα κλαμπ της Μυκόνου και οι περαντζάδες από τα σαλέ της Αράχωβας καθότι το νεοπλουταριό τα φέρνει δύσκολα, άλλος παίρνει διαζύγιο, άλλον τον αναζητούν οι πιστωτές, άλλος δίνει συνέντευξη στο ΣΔΟΕ, αλώβητα έχουν μείνει μόνο τα beach bar των Χανίων, οπότε ο Τσιλιμπουρδάκης είναι στο στοιχείο του για ένα γρήγορο πέρασμα από κει, πριν πάει στον ταμιευτήρα για την συνέντευξη με τον κροκόδειλο.
Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ με τα πολλά, κατάφερε τελικά να συναντήσει τον ακριβοθώρητο κροκόδειλο και να του πάρει την συνέντευξη που παραθέτω ευθύς αυτούσια:
Δημ:-Θα ήθελα αγαπητέ μου κροκόδειλε να μου πείτε ποιος καλός άνεμος σας έφερε στα νερά μας και ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον. Ακόμη θα ήθελα να μου πείτε αν είστε μοναχός, ή έχετε και παρέα.
Κροκ:- Καταρχάς σου λέω ότι δεν είμαι μόνος μου, τώρα είμαστε δυό, πιο πριν τρεις, αλλά συνήθως η αγέλη μας αποτελείται από τριακόσιους νοματαίους, οι οποίοι κυνηγάμε την λεία μας όλοι μαζί αδελφωμένοι. Έχουμε και άλλο προσωπικό, αφανές και φανερό, που μας βοηθά στο κυνήγι. Όσο για τον άνεμο που μας φέρνει, λέγεται άνεμος Δημοκρατίας.
Τις παραμονές του ερχομού μας, φυσά ένα απαλό, πολλά υποσχόμενο αέρι, δροσερό και ευεργετικό. Μόλις εγκατασταθούμε στο βαλτοτόπι, τότε το αέρι γίνεται λίβας και σιμούν, θολώνουν τα πάντα, καίγονται τα σπαρτά, τους παίρνει και τους σηκώνει.
Τα σχέδια που έχουμε για αυτόν τον τόπο, έτσι όπως μας παραδόθηκαν έξωθεν, είναι να μην αφήσουμε ούτε χλωρό κλαρί, ότι μπορεί να φαγωθεί, θα φαγωθεί, φεύγοντας θα αφήσουμε μόνο τα βούρλα στις όχθες.
Δημ:-Μα ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σας, και πως καταφέρνετε να επιβιώνετε μέσα σ’ αυτόν τον βάλτο;
Κροκ:-Το μυστικό που θα σου πω, να το γράψεις με κεφαλαία, έτσι όπως στα λέω. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Εμείς επιβιώνουμε τόσα χρόνια γιατί είμαστε ευπροσάρμοστα όντα. Αλλάζουμε δέρμα, αλλάζουμε ονόματα, αλλάζουμε πιστεύω, πηδάμε από τον ένα βούρκο στον άλλο ,και έτσι καταφέρνουμε μια χαρά να επιβιώνουμε και να πολλαπλασιαζόμαστε, χάρη στην ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ και την ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ.
Δημ.:-Ναι, αλλά δεν φοβόσαστε μην ξυπνήσουν οι άνθρωποι και σας πάρουν με τις πέτρες και εξαφανιστείτε μια και καλή;
Κροκ:-Μόλις καταλάβουμε ότι κινδυνεύουμε, αυτό συνήθως γίνεται γύρω στα τέσσερα χρόνια, τότε βάζουμε μπρος τα μεγάλα μέσα. Αράζουμε στις όχθες του βάλτου, ανάμεσα στα βούρλα και αρχίζουμε τις κλάψες. Οι άνθρωποι ακούγοντας τους οδυρμούς μας και βλέποντας τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουμε γι αυτούς, μας λυπούνται και ανανεώνουν την παραμονή μας στον βαλτότοπο για άλλα τέσσερα χρόνια και πάει λέγοντας.
Δημ:-Μα η παρουσία σας εδώ ενέχει κινδύνους. Ξέρω ότι πολλά σχολεία της περιοχής φέρνουν τα παιδιά εδώ εκδρομή, αν πέσει κανένα στο νερό; Αν σας δει κανείς καρδιοπαθής έτσι τρομακτικοί που είστε; Θα πάθει συγκοπή.
Κροκ:-Χαχα! Νομίζεις ότι μας νοιάζει για τα παιδιά; Δεν βλέπεις ότι κάνουμε ότι είναι δυνατό για να αποτρέψουμε την γέννηση άλλων; Άλλα τα στέλνουμε στα πέρατα του κόσμου, όσα μείνουν θα τα καταπιούμε μαζί με τα σχολεία και τους δασκάλους τους. Όσο για τους αρρώστους ,τόσο το καλύτερο. Ήδη φροντίζουμε την εξόντωσή τους στερώντας τους τα φάρμακα. Ο θάνατός τους, η ζωή μας.
Δημ:-Τελικά πόσα χρόνια είναι το προσδόκιμο της ζωής σας, και πότε θα απαλλαγούν οι άνθρωποι από εσάς;
Κροκ:- Χαχαχα! Τι αφελής! Πριν από είκοσι χρόνια ήταν η τελευταία φορά που χάσαμε έναν του είδους μας. Λέω για τον σαβουρογ@μόσαυρο ,αλλά αυτόν τον έφαγαν οι θηλυκές της αγέλης μας. Έκτοτε έχεις ακούσει να έχει πάθει κάτι κάποιος από μας; Όσο για το πότε θα απαλλαγούν οι άνθρωποι από μας, σου λέω ποτέ! Είναι τόσα πολλά τα κόλπα που χρησιμοποιούμε, τόσες πολλές οι αυταπάτες που σπέρνουμε στον δρόμο τους, μας τρέφει και η αφέλειά τους, έτσι……….
Σαν κεραυνός με κτύπησε η τελευταία φράση του ερπετού. Μια πρόχειρη έρευνα σε αρχεία εφημερίδων, επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές. Χρόνια ολόκληρα δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι ερπετών, ή έστω κάποιας σοβαρής ασθένειάς τους. Ούτε μια ελαφρά καρδιακή αρρυθμία, λίγο ζάχαρο λίγη χοληστερίνη, παρότι τρώνε το καταπέτασμα. Έστω έναν πονοκέφαλο, ένα πονάκι στα νεφρά, τίποτα. Αντίθετα η ασθένεια και ο θάνατος κτυπούν την δική μας πόρτα με όλο και αυξανόμενο ρυθμό. Τι πίνουν και δεν μας δίνουν; Βρε μπας……
Εκείνη ακριβώς την στιγμή με ξυπνάει η φωνή του καπετάνιου που από τα μεγάφωνα αναγγέλλει την άφιξή μας στο λιμάνι της Σούδας. Κοιτάω έξω από το παράθυρο. Μέσα από τα αχνογάλαζα χρώματα της αυγής ,ανάμεσα από τα χρυσορόδινα συννεφάκια, διαγράφονταν καθαρά οι κορυφογραμμές των βουνών της Κρήτης. Οι υπόλοιποι επιβάτες , αγουροξυπνημένοι ,άρχιζαν να ετοιμάζονται για την αποβίβαση. Οι τουρίστες άρχισαν να τιτιβίζουν χαρούμενοι, ανυπομονώντας να γνωρίσουν τις ομορφιές του νησιού, να περιδιαβούνε στα δρομάκια της παλιάς πόλης, να γευθούν την πλούσια , γευστική Κρητική κουζίνα, να αισθανθούν τι πάει να πει φιλοξενία και ζεστή καρδιά.
Ανάπνευσα με ανακούφιση τον μυρωμένο αέρα. Ευτυχώς η περιλάλητη συνέντευξη ήταν απλώς ένα κακό όνειρο. Βλέποντας την ομορφιά του τοπίου, ήλθε στο μυαλό μου η επιβλητική φιγούρα του καπετάν Μιχάλη. Αυτά τα πανώρια βουνά αντίκριζε κι εκείνος και πλάνταζε από την σκλαβιά που πλάκωνε το νησί. Παντέρμη Κρήτη! Μονολογούσε και φρούμαζε σαν άγριο άτι από ανυπομονησία για την ώρα της Λευτεριάς. Για την ώρα της Θυσίας. Παντέρμη Κρήτη!
Βγαίνω στο κατάστρωμα και παρακολουθώ τους ναυτικούς που περιμένουν να δέσουν τους κάβους στην προβλήτα. Το πλοίο έχοντας κόψει ταχύτητα, πλησιάζει τριζοβολώντας στο λιμάνι, αφήνοντας πίσω του γραμμές αφρισμένων κυμάτων. Κοιτάζω τα αφρισμένα κύματα και ο νους μου πάει στην Βριτόμαρτι.
Η Βριτόμαρτις (γλυκιά παρθένα) ήταν μια νέα και όμορφη κοπέλα, που ζούσε στην Γόρτυνα, ή κατ’ άλλους Νύμφη της Αρτέμιδος. Μια μέρα την είδε ο Μίνωας και την ερωτεύτηκε. Εκείνη δεν ήθελε και κρυβόταν στα βουνά. Ο Μίνως την κυνηγούσε για εννιά μήνες, όταν μην αντέχοντας άλλο η όμορφη κόρη, έπεσε από το βουνό Δίκτη στην θάλασσα. Κατά τύχη εκεί βρίσκονταν ψαράδες και η Νύμφη μπλέχτηκε στα δίχτυα τους και σώθηκε. Από τότε ονομάστηκε Δίκτυννα , έγινε θεότητα και προστάτης των ψαράδων.
Μια όμορφη ξελογιάστρα Νύμφη είναι ολόκληρη η Κρήτη. Οι ομορφιές της κρύβονται στα επιβλητικά βουνά, αλλά και στην θάλασσα. Μια θάλασσα που κρύβει τον πολύτιμο μαύρο θησαυρό. Αυτό το μαύρο χρυσάφι τα ερπετά παρέδωσαν αμαχητί στους επικυρίαρχους, να το λεηλατήσουν, να το αποστραγγίσουν. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, αλλά αποφάσισαν να μολέψουν τα νερά της ρίχνοντας εδώ τα χημικά τους.
Πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές μας, απλώνοντας ένα δίχτυ προστασίας για την όμορφη Νύμφη μας. Η περίμετρος της μόλυνσης θα οριοθετήσει και την περιοχή που θα ‘’διακορέψουν’’ τα μηχανήματα εξόρυξης. Τελικά το κροκοδειλάκι του ταμιευτήρα δεν είναι τίποτε μπροστά στα τέρατα που καραδοκούν στ ΄ανοιχτά. Παντέρμη Κρήτη!
Με εκτίμηση,
Αγγελική .Π.