Η Ελλάδα ανέκαθεν είχε καλές σχέσεις με την ανατολή και τον αραβικό κόσμο. Προφανώς αυτό πηγάζει από τους Ελληνιστικούς χρόνους. Βρισκόμενη στο μέσον ανατολής και δύσης πρέπει να έχει διορατικά καλές ισορροπίες. Ο θρησκευτικός φανατισμός αναβιώνει τις τελευταίες δεκαετίες, υποκινούμενος προφανώς από ηγέτες όχι τόσο θρησκευόμενους όσο υποκινούμενους από αδιόρατα για τον απλό λαό οικονομικά
συμφέροντα.
Το τζαμί θα αποτελεί σημείο αναφοράς των θρησκευόμενων μουσουλμάνων, ως εδώ καλώς, θα αποτελεί όμως και την σπίθα διάρρηξης των σχέσεων Ελλάδος και ανατολής. Αυτό επιτυγχάνεται με την διαχείριση της θρησκευτικής οργής. Όπως και άλλοτε είπαμε αυτό που φαίνεται τυχαίο δεν είναι τυχαίο.
Η προβοκάτσια αποτελούσε και αποτελεί πάντα μέσον διαχείρισης των μαζών πολύ πιο εύκολα δε των φανατικών θρησκευόμενων ανθρώπων.
Η συστημική εξουσία γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό το εργαλείο που λέγεται προβοκάτσια θα το χρησιμοποιεί κατά βούληση.
Η δημιουργία τζαμί σε πόλη, σε χώρα όπου οι θρησκευτικές ανάγκες δεν προέκυψαν – προήλθαν από εξέλιξη μιας νέας θρησκείας αλλά από παράνομο εποικισμό προδίδει και τον στόχο του τζαμιού.
Οι προβοκάτσιες πού θα ακολουθήσουν έχουν ως στόχο την ρήξη των αρχέγονων καλών σχέσεων Ελλάδος και ανατολής με κινητήριο μοχλό τον φανατικά θρησκευόμενο πολίτη, και στόχο τον Ελληνισμό και την εναπομείνασα κοιτίδα του Ελληνισμού.
Ο χρονικός ορίζοντας 2 έως 3 αιώνες όπου στα ιστορικά πλέον βιβλία θα αναγράφεται ότι υπήρξαν κάποτε ένας λαός πού λέγονταν Έλληνες δεν είναι μακρινός. Το τζαμί βάζει σε περιπέτειες την πατρίδα όχι από τους πάντα φιλόξενους Ελληνες αλλά από την πολιτική χρήση του ναού με όπλο τις προβοκατόρικες πράξεις γύρο από το τζαμί. Κάτω από αυτό το πρίσμα ανάλυσης : παράνομη εποίκιση – παράνομη παραμονή – παράνομη κάλυψη αναγκών των εποίκων, το πολιτικό προσωπικό της χώρας τελεί πράξεις προδοσίας του έθνους βάζοντας το σε περιπέτειες πού γνωσηακά και λογικά είναι αδύνατον να αγνοεί.
www.nea-synthiki.gr