το δωμάτιο είναι γεμάτο σκουπίδια δεν υπάρχει χώρος να μπει κάτι νέο…!
Αν ο διχασμός του λαού είναι η κακοδαιμονία μας και η ενότητα είναι η αναγκαία προϋπόθεση διεξόδου από την πολιτική και οικονομική μας χρεοκοπία, το ζητούμενο για την επίτευξη αυτής της ενότητας θα έπρεπε να είναι μια αξία τόσο δυνατή και ενωτική που θα λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς όλων μας, καταλύτης πολιτικών εξελίξεων και εφαλτήριο μιας νέας πορείας.
Γεγονός είναι ότι σήμερα για άλλη μια φορά αναβαθμίζουμε τον παγκόσμιο πολιτισμό και τις επιστήμες καθώς τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστεύουν μαζικά σε όλες τις χώρες του κόσμου και αυτό συμβαίνει καθώς παρακολουθούμε τους πολιτικούς αυτού του τόπου να δυσφημούν, να εξαθλιώνουν και να ξεπουλούν τον οικονομικό, τον ιστορικό και τον πνευματικό μας πλούτο. Δώσαμε για άλλη μια φορά ως δώρο στην ανθρωπότητα μέρος από τα νιάτα μας, μέρος από τις δυνατότητες μας και αυτό το γεγονός πρέπει να το θυμόμαστε, για να μην ξεχάσουμε ποτέ, ότι η γενιά του 74 στην πλειοψηφία της μετατράπηκε σε σκλάβο, διαχειρίσιμος όπως η μαριονέτα, άβουλος όπως ο υπνωτισμένος, ανίσχυρος στο να προστατέψει ακόμη και τους ίδιους του τους απογόνους. Ως αυταπόδεικτο αποτέλεσμα της, τούτη η γενεά παρήγαγε άχρηστους πολίτες που ιδιωτεύουν προσπαθώντας να σώσουν την ψυχούλα τους και την ζωούλα τους, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο.
Η χώρα μας δυστυχώς μοιάζει με ένα δωμάτιο ακατάστατο και γεμάτο σκουπίδια. Τα σκουπίδια παρομοιάζουν το σημερινό πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του. Η πρώτη σκέψη ενός νοικοκύρη ανθρώπου θα ήταν να αδειάσει το διαμέρισμα εντελώς. Να το ανακαινίσει (βάψιμο, καθάρισμα) και μετά πιθανότατα να πάει στο πλησιέστερο επιπλάδικο να αγοράσει καινούργια έπιπλα. Τα παλιά βρωμάνε τόσο πολύ που είναι αδύνατο να καθαριστούν. Η πρώτη λοιπόν σκέψη θα ήταν να βρεθεί τρόπος να αδειάσει το διαμέρισμα. Όχι το αν ο νέος καναπές θα έχει γέμιση από πούπουλα ή αν βγαίνει σε λιλά ή φούξια. Δυστυχώς στη χώρα μας ασχολούμαστε ακριβώς με αυτό. Το φαινόμενο αυτό ενισχύει και το σύστημα διότι το εξυπηρετεί. Ο προβληματισμός αυτός λειτουργεί ως ανάχωμα.
Κύπριε πολίτη, φορολογούμενε, αγρότη, εργάτη, φοιτητή, υπάλληλε, εμπορευόμενε, συνταξιούχε, επιχειρηματία, κοιτάς μπροστά, αλλά βλέπεις … πίσω, καρκινοβατείς , γι’ αυτό δεν προχωράς. Πως τάχα να μετακομίσεις , να πειστείς,
Ότι θα πρέπει, κάποτε, να αντιδράς. Μας έχουν μπλέξει στα κομματικά γρανάζια. Διανοητικά και ηθικά μας ευνούχισαν. Μας παρασύρουν με ψέματα παραπλανητικά, πήραν το βιός μας, μας ξεζούμισαν, μας εξαθλίωσαν. Φτιάξανε ένα (φερόμενο ως) Κράτος της Μπανανίας. Χωρίς αρχές, άδικο, διεφθαρμένο, της συμφοράς.
Σε μετατρέψανε Κύπριε πολίτη σε μάζα, χυλό, κιμά. Άθυρμα τους ο κάθε άβουλος, μαλθακός φουκαράς. Σαν τη μαϊμού σε σεργιανούν, φούμαρα και υποσχέσεις – οι υποκριτές – σε ταΐζουν. Σε περιγελούν στα εκλογικά τους πανηγύρια. Σαν το γαϊδούρι, αλύπητα σε χτυπούν, σου χορηγούνε σανό από ΑΛΛΑΓΟΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ.
Θα υψώσεις οσφυοκάμπτη άραγε το ανάστημά σου; Θα κόψεις – οριστικά – τον κομματικό ομφάλιο λώρο; Θα πάρεις την τύχη σου, στα χέρια σου; Ή θα συνεχίσεις γονατιστός, όπως ξέρεις, και ξέρω; Κάποτε – στην Τουρκοκρατία – είχαμε τον Ραγιά, τώρα – στην Κομματοκρατία – τον ΚΟΜΜΑΤΟΡΑΓΙΑ. Μακάρι να φωτίσει η Παναγιά ώστε να απαλλαγεί ο πολίτης από τον (κομματικό) Αγά.
Όσο το δωμάτιο είναι γεμάτο σκουπίδια δεν υπάρχει χώρος να μπει κάτι νέο και καθαρό. Ακόμα και αν χωρέσει.. θα λερωθεί. Το δωμάτιο εγκυμονεί και κινδύνους για την υγεία. Βακτηρίδια, μύκητες που μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ σοβαρές λοιμώξεις. Ίσως και θάνατο. Το δωμάτιο πρέπει να αδειάσει αμέσως. Μετά θα βρεθεί και το επιπλοποιείο για το νέο φανταχτερό καναπέ.
Ντίνος Ορφανός Τριμίκλινη
