Βούιξε ο τύπος πριν δυο μέρες: “Πάμε καλά!”, είπε ο Σαμαράς. “Η ελληνική οικονομία είναι σε ράλι!” Αυτό προφανώς πήραν είδηση και οι Ρώσοι, κι επειδή ζήλεψαν, είπαν να μας γυρίσουν τα ροδάκινα πίσω, να μην αγοράσουν γουναρικά από μας και να προτιμήσουν τις τούρκικες τσιπούρες. “Αφού οι Έλληνες είναι σε ράλι, ας αγοράσουμε από αλλού, ας βοηθήσουμε τη χειμαζόμενη τούρκικη οικονομία!” Κάπως έτσι θα σκέφτηκε ο Πούτιν, οπότε μάλλον θα μας κόψει και το αέριο το χειμώνα. Τώρα βέβαια η τούρκικη ζήτηση ηλεκτρισμού αυξήθηκε 78% την τελευταία 10ετία, από 131,9TWh σε 235TWh, τον Ιούλιο έκανε νέο ρεκόρ αιχμής φορτίου στα 39.088MW και στο 7μηνο Ιαν-Ιουλ “τρέχει” με αύξηση 3,9%, οπότε ίσως ο Πούτιν πρέπει να βρει να βοηθήσει κάποια άλλη χώρα, που να μην έχει τόσο “χειμαζόμενη” οικονομία.
Με εντολή Σαμαρά ή με εντολή Βενιζέλου μπήκε η οικονομία σε ράλι; Μάλλον και των δυο, να μην κλέβουμε τη δόξα κανενός. Είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς γιατί αυτός ο …
αχάριστος λαός δεν αναγνωρίζει το τιτανοτεράστιο έργο που επιτελείται στην οικονομία και, τρεις μήνες μετά τις Ευρωεκλογές, η πρώτη δημοσκόπηση ανοίγει την ψαλίδα των δυο πρώτων κομμάτων στις 8 μονάδες!
Προφανώς ο λαός βλέπει το ράλι του Σαμαρά ακριβώς όπως στη φωτογραφία!
Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν πάρει απόφαση ότι φεύγουν και φροντίζουν να κλείσουν εκκρεμότητες: πολλές αναθέσεις καθηκόντων στελεχών γίνονται μέσα στο κατακαλόκαιρο στο Δημόσιο, ακόμα και στη ΔΕΗ, που την έχουν για διάσπαση και ξεπούλημα.
Την ίδια στιγμή, απ’ το πολύ ράλι και το πολύ success story, οι γιατροί ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά, τα νοσοκομεία υπολειτουργούν και οι κάτοικοι της Φλώρινας τρέχουν στα Σκόπια να βρουν γιατρό, όπως λέει ο Μητροπολίτης Θεόκλητος.
Μάλιστα την Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη, επέτειο των 40 χρόνων του Πασοκ, που ιδρύθηκε φέρνοντας την ελπίδα και κατάντησε κόμμα του 3% στα χέρια του Βενιζέλου, γίνεται Πανφλωρινιώτικο συλλαλητήριο, για τα προβλήματα που έχουν με τη στελέχωση του τοπικού Νοσοκομείου.
Σε μια χώρα όπου Υπουργοί Υγείας έγιναν στελέχη της εμβέλειας ενός Γεωργιάδη κι ενός Βορίδη, ο αχάριστος λαός δεν ξέρει να εκτιμά τίποτα πια και κάποιοι επιμένουν σώνει και καλά να διαμαρτύρονται.
Όπως μάλιστα είχε πει κάποια στιγμή ο Άδωνις, “αυτοί για να φωνάζουν θα είναι Συριζα”.
Κάποτε το έλεγαν αλλιώς: “αυτός για να φωνάζει, μάλλον κομμουνιστής θα είναι”, αλλά τώρα είμαστε στον 21ο αιώνα, το Τείχος έπεσε προ πολλού, πώς να πεις το Μητροπολίτη και τους αστυνομικούς κομμουνιστές;
Επειδή όμως ένα success story είναι λίγο, πολύ λίγο, όπως λέει και το παλιό καλό τραγούδι για το ένα φιλάκι, η Μέρκελ φρόντισε να μας εξασφαλίσει κι ένα πανευρωπαϊκό: στο 0,3% έπεσε ο πληθωρισμός τον Αύγουστο, όπως εκτίμησε η Eurostat, πιο κάτω κι απ’ το 0,4% του Ιουλίου!
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει θέσει ως στόχο, πάντα με την καθοδήγηση των Γερμανών, ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη να μην ξεπερνά το 2%, αλλά εδώ κι ένα χρόνο είναι σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα: ήδη το φάντασμα του αποπληθωρισμού αρχίζει να πλανάται απειλητικό πάνω απ’ τη Φρανκφούρτη, την έδρα της ΕΚΤ.
Την ίδια στιγμή τα στοιχεία της Eurostat ανεβάζουν την ανεργία στην Ευρωζώνη τον Ιούλιο στο 11,5%, λίγο πιο χαμηλά απ’ το 11,9% του Ιουλίου 2013, αλλά σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, όπως φαίνεται στο διάγραμμα.
Και φυσικά, όπως φαίνεται στο πιο κάτω διάγραμμα, ο Ευρωπαϊκός Νότος έχει υπερδιπλάσια ποσοστά ανεργίας, 24,5% η Ισπανία και 27,2% η Ελλάδα, προκειμένου να συσσωρεύει πλεονάσματα και φθηνό εργατικό δυναμικό η Γερμανία.
Κύπρος, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, όλες είναι στα πιο ψηλά σκαλοπάτια του σχετικού διαγράμματος.
Κατά τα λοιπά ο Ολάντ παραίτησε την κυβέρνησή του όταν κάποιοι τόλμησαν να μιλήσουν για τη λιτότητα που έχει επιβάλλει στην Ευρώπη η Γερμανική Δεξιά. Κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί για να φέρει τη Μαρίν Λε Πεν ένα βήμα πιο κοντά στα Ηλύσια Πεδία: η ανεργία στη Γαλλία αυξήθηκε κατά 0,8% τον Ιούλιο και κατά 4,3% σε ένα έτος.
Ο Μάριο Ντράγκι, της ΕΚΤ, έχει χαρακτηρίσει τη ζώνη πληθωρισμού κάτω του 1% ως “ζώνη κινδύνου”, οπότε θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τη συνεδρίαση της ΕΚΤ την προσεχή Πέμπτη.
Χαμηλός πληθωρισμός ή και αποπληθωρισμός σημαίνει ότι στην οικονομία κινείται λιγότερο χρήμα, σημαίνει χαμηλότερους μισθούς, χαμηλότερη κατανάλωση, αλλά και μικρότερη είσπραξη φόρων για τα δημόσια ταμεία. Τα κράτη στενάζουν κάτω από το ύψος του δημόσιου χρέους, καθώς δεν υπάρχουν πλέον και πολλές οικονομίες στην Ευρωζώνη με χρέος κάτω του 60% κι έλλειμμα κάτω του 3%, όπως έλεγε η συνθήκη του Μάαστριχτ, που έγινε “λάστιχο” στα χέρια των ισχυρών. Όταν τα έσοδα λιγοστεύουν, το χρέος αυξάνεται και η ανεργία είναι δομική και σε πολύ υψηλά επίπεδα, η κατάσταση αρχίζει να “μυρίζει μπαρούτι”. Είναι άραγε ικανοί να μας μπλέξουν σε πόλεμο για την Ουκρανία;