ΠΑΣΟΚ: Η μεγαλύτερη εταιρεία στην χώρα.
Του Ηλία Καραβόλια
Τέτοιες μέρες, πριν 40 χρόνια, μια ιδρυτική διακήρυξη έπαιρνε σάρκα και οστά ώστε να γίνει η βάση πάνω στην οποία ,λίγο αργότερα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού πίστεψε στην Αλλαγή, σύνθημα που πέρασε ως βασικό μήνυμα στην ‘διψασμένη’ τότε ελληνική κοινωνία.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ευφυής οικονομολόγος που έζησε απο
κοντά την
οικονομική άνθηση του ’50 και του ’60 στις ΗΠΑ, ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ και απο το 1981 υιοθέτησε μια νεοκευνσιανή –για την εποχή του- συνταγή τόνωσης της ελληνικής οικονομίας, με κεντρικό άξονα πολιτικής την κατανάλωση. Δεν θα αναφερθώ σε
μεγέθη δημοσιονομικά, ούτε σε αριθμούς που δείχνουν την διόγκωση του Κράτους,
των ελλειμμάτων, του Χρέους. Είναι όλα πλέον γνωστά και ιστορικά καταγεγραμμένα.
Θα σταθώ στο σκέλος της
‘επένδυσης της κοινωνικής επιθυμίας’ .Μια παράμετρο
που διαμόρφωσε νοοτροπίες ατόμων και ομάδων.
Μια ολόκληρη γενιά έμαθε ,από την δεκαετία του ’80 και μετά, να κερδίζει χωρίς να δουλεύει πολύ, να επιδοτείται οικονομικά και κοινωνικά χωρίς να καταθέτει βιώσιμα πλάνα, να ζει μεταπρατικά και διαμεσολαβητικά χωρίς να παράγει.
Κάποιοι θα πούν οτι το ‘μεσιτικό’ χαρακτηριστικό του Έλληνα, το
εμπορικό δαιμόνιο και όχι το δημιουργικό, υπάρχει από την αρχαιότητα. ΣύμφωνοΙ. Αλλά η πρόσβαση στο
εύκολο κέρδος, η διείσδυση στα κανάλια της υπεραξίας και κυρίως η τάση για
ανοδική κοινωνική κινητικότητα, εδραιώθηκε σε αυτόν τον τόπο, μετά τον ερχομό
στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ιεραρχικό κομματικό σύστημα γαντζώθηκε στην δομή της κρατικής μηχανής.Ο συνδικαλισμός μετατράπηκε σε επάγγελμα.Τα κεκτημένα άρχισαν να υπερβαίνουν τα
δεδουλευμένα.Τα δικαιώματα ξεπέρασαν τις υποχρεώσεις.Πολλοί έχοντες δικαίωμα υπογραφής στο Δημόσιο, πλούτισαν αφού το δωράκι νομιμοποιήθηκε απο τον αρχηγό του κράτους. Τα μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα και τα πακέτα Ντελόρ έπεφταν στην οικονομία αλλά δεν διαχέονταν σε όλη την κοινωνία.Εκλεκτοί και κολλητοί της εξουσίας, καρπώθηκαν τεράστια οφέλη. Χιλιάδες έλληνες πλούτισαν επι ΠΑΣΟΚ.Το κόμμα φρόντιζε την διανομή σε πόλλες απο τις φυλές των ψηφοφόρων του.
Κάποιοι θα
αρχίσουν εδώ τις συγκρίσεις με την ΝΔ. Δεν μπαίνω στην λογική της σύγκρισης,ίσως όμως και να έχουν δίκιο.Όπως ίσως να έχουν δίκιο και όσοι λένε οτι η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η ιστορία δεν είναι γραμμική και δεν μπορεί να ερμηνεύεται με όρους αντιγραφής δομών και αντιλήψεων σε άτομα και ομάδες.
Δεν θέλω να ισοπεδώσω τα πάντα. Είναι αρκετά και σεβαστά τα οφέλη της χώρας και των κατοίκων της από την ηγετική φυσιογνωμία του Ανδρέα Παπανδρέου και απο τις κυβερνήσεις του.Όπως πολλά είναι
και τα αναποτελεσματικά μέτρα και οι δράσεις των υπολοίπων κυβερνήσεων( Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή). Το ‘εταιρικό’ ομόλογο όμως που εκδόθηκε απο το ΠΑΣΟΚ το 1974 είχε τελικά πολύ μεγάλο κόστος δανεισμού για το νεοελληνικό κράτος και τους πολίτες του. Αποδείχθηκε ‘ομόλογο της ήσσονος προσπάθειας για το μέγιστο κέρδος’, με ενέχυρο τον δήθεν μελλοντικό πλούτο.
Μπορεί η ψαλίδα φτωχών – πλουσίων να έκλεισε τα τελευταία 40 χρόνια
στην χώρα μας, όμως η κινητικότητα του πλούτου δεν ήταν αποτελεσματική για την
κοινωνία: οι τάξεις καλύφθηκαν κάτω απο τον μανδύα της ελεύθερης πρόσβασης στην κατανάλωση.
Πριν 4 χρόνια ο γιός του Ανδρέα Παπανδρεόυ κλήθηκε -μεταξύ άλλων- να αποπληρώσει το ‘ομόλογο’ εκείνο που εκδόθηκε το 1974.Η κρίση του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου τον ανάγκασε να το μετακυλήσει προς το μέλλον, ως ατέρμονη οφειλή για τις επόμενες γενιές.Δυστυχώς θα είναι πολλά τα χρόνια της ύφεσης και της στασιμότητας.
Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη της
δεύτερης τετραετίας(2000-2004) “συνάντησε” το φθηνό ευρώ και ένα ελληνικό τραπεζικό σύστημα που απο σχεδόν κρατικό την δεκαετία του ’80 μετετράπη σε έντονα ιδιωτικό και επεκτατικό ( Βαλκάνια) τις δυο επόμενες δεκαετίες. Αυτό το τραπεζικό σύστημα μοίρασε μέσω των δανείων τον τόκο που δήθεν δικαιούνταν ο κάθε Έλληνας από το ‘ομόλογο’ του 1974 : το επιχειρείν με δανεικά για γρήγορο και εύκολο κέρδος .
Για πολλούς φαντάζομαι ότι άλλο πράγμα είναι το ΠΑΣΟΚ και άλλο ο παπανδρεισμός.
Προσωπικά διαφωνώ. Το ΠΑΣΟΚ ήταν η ενσάρκωση του παπανδρεισμού.Ήταν η μεγαλύτερη πολιτική ”εταιρεία” στην Ελλάδα,με σοσιαλιστικό ιδεολογικό περιτύλιγμα.Και ο ιδρυτής της ευφυώς φρόντισε αυτή η εταιρεία να μοιράζει για πολλά χρόνια μέρισμα σε αρκετούς μικρομετόχους του. Και μάλιστα για δυο γενιές…
