Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Μερικές φορές αδυνατεί κανείς να εξηγήσει τις «περίεργες» συμπεριφορές των αρμοδίως αναρμοδίων εξουσιαστών μας (Δικών μας και αποικιοκρατών).
Έχουν σωρεύσει ανεπίτρεπτα δεινά στον Τόπο, αλλά δεν παίρνουν μέτρα ανακούφισης του χειμαζόμενου / αναξιοπαθούντος λαού.
Εκείνο όμως που προξενεί αλγηνή εντύπωση είναι η χαζοχαρούμενη ή και προκλητική διάθεση με την οποία αντιμετωπίζουν το… πόπολο.
Απολαυάνουν τον βασανισμό /καταπίεση/ καταπάτηση του.
Εκλαμβάνουν την Ελλάδα σαν ένα εκτεταμένο λ η ν ό (=πατητήρι) σε περίοδο που πατιούνται τα σταφύλια του τρυγητού για να βγεί ο μούστος.
Διευκρινήσεις:
Στη θέση των πατητών των σταφυλιών, έχουμε τους κρατούντες (κατα)πατητές. Στη θέση των σταφυλιών, τον λαό, τον πατητό, που έχει πατικωθεί /συνθλιβεί (!).
Ανακατεύονται οι οιμωζές των καταπιεζόμενων /καταπατούμενων Ελλήνων με τις άγριες /πρωτόγονες –και πρωτόγνωρες –κραυγές /τραγούδια ικανοποίησης, όσων μετέχουν στα σύγχρονα, ν ε ο ε λ λ η ν ι κ ά ε π ι λ ή ν ι α (= τα τραγούδια που τραγουδούσαν πατώντας τα σταφύλια οι αρχαιοέλληνες).
Επιλήνιοι: Ελληνόφωνοι, Ανθέλληνες, ΛΥΚΟΦΙΛΟΙ εταίροι και εταίρες γιορτάζουν στον τρυγητό το ξεζούμισμα των Ελλήνων !…..
Τρυγούν –μέχρι τρυγός – τα εισοδήματα /πόρους του πατικωμένου ιθαγενή με σκοπό «να την πατικώσουν» οι ίδιοι, μέχρι σκασμού.
Συμπεριφέρονται και χαίρονται όντας εκτός πραγματικότητας. “Των οικιών υμών -και όλων ημών- εμπιμπραμένων υμείς άδετε”
Υ.Γ Προφανής η έλλειψη επίγνωσης του ότι εδώ ισχύει πλέον το:
«θέρος, τρύγος, πόλεμος».
