«Παράλειψη καθήκοντος» ή δικαιοσύνης;
Της Αθηνάς Κρικέλη
Η μεγάλη έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στην Κύπρο (Μαρί), το 2011, είναι ακόμα νωπή στις μνήμες του κόσμου. Οι συγγενείς των θυμάτων αλλά και των τραυματισμένων ακόμα επιζητούν να επέλθει τιμωρία στους υπαίτιους. Η δικαστική διαδικασία για το θέμα ήταν πολύμορφη και ενδιαφέρουσα. Φυλακίστηκαν τρεις αξιωματικοί της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της ΕΜΑΚ, καθώς και ο πρώην υπουργός Άμυνας. Απαλλάχθηκαν αρκετοί, αγνοήθηκαν άλλοι τόσοι, προήχθησαν και επιβραβεύθηκαν σε θέσεις κλειδιά άλλοι, ενώ δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις που οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι.
Η κοινή γνώμη όμως έμεινε ανικανοποίητη από τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης στη Κύπρο, ενώ έγκριτοι νομικοί κύκλοι εστιάζουν το πρόβλημα στη λειτουργία του θεσμού της Γενικής Εισαγγελίας,κατάλοιπου τηςβρετανικής κατοχήςτης Κύπρου. Εύλογη απορία στα χείλη όλων γιατί δεν αξιοποιήθηκε η πορισματική αναφορά του Πόλυ Πολύβιου, καθώς και άλλα αποδεικτικά μέσα κατά τη διαδικασία προσδιορισμού των ενόχων.
Πρόκειται για μια πολύπλοκη υπόθεση με μεγάλα συμφέροντα και λεπτές ισορροπίες. Άμεσα εμπλεκόμενες χώρες: Ιράν, Συρία, Κύπρος, Ρωσία, ΗΠΑ, Ευρώπη, καθώς και ο ΟΗΕ.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΤΑΝ…
Toυρκυπριακής σημαίας -και ρωσικών συμφερόντων- πλοίο M/VMONCHEGORSK μεταφέρει παράνομο (σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ –OperativeParagraph 11 ofUNSCR 1803) στρατιωτικό υλικό από το Ιράν με προορισμό τη Συρία. Το αμερικανικό ναυτικό πραγματοποιεί νηοψία (19-20 Ιανουαρίου 2009), έξω από το ιρανικό λιμάνι Μπαντάρ Αμπάς, στην Ερυθρά Θάλασσα. ΗΠΑ και Ισραήλ πιστεύουν ότι μεταφέρει προμήθειες για τη Χαμάς, την μαχητική ομάδα που ελέγχει την Γάζα και βρίσκεται τόσο κοντά στην Συρία και το Ιράν.
Η επιθεώρηση αποκαλύπτει εμπορευματοκιβώτια που μεταφέρουν ισχυρά εκρηκτικά 120, 122, 125 και 160 χιλιοστών, κάλυκες 7,62 χιλιοστών, συμπιεσμένο μπαρούτι, ασημένια μεταλλικά τεμάχια και πυροσωλήνες μαγνησίου. Ακολουθώντας την διπλωματική οδό, οι ΗΠΑ ζητούν από την Κύπρο να κατασχέσει και καταστρέψει το υλικό. Ο τέως Πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας, Δ. Χριστόφιας δεν το κάνει. Υπόσχεται στον πρόεδρο της Συρίας Ασαντ πως θα του παραδώσει το υλικό «αν και εφόσον το Συμβούλιο Ασφαλείας άρει την απόφαση για το εμπάργκο» (αργότερα θα ισχυριστεί πως επρόκειτο περί διπλωματικού ελιγμού). Μετά από δυόμισι χρόνια κατοχής του φορτίου (98 εμπορευματοκιβώτια) -και παρά τις πιέσεις ΟΗΕ και Ε.Ε. για καταστροφή του- αυτό ανατινάζεται σκοτώνοντας 13 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 70.
Αυτά όλα διαδραματίστηκαν το 2009 επί προεδρίας Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια. Σήμερα, τέλη 2014, πρόκειται να ξεκινήσουν νέες προσπάθειες από τους συγγενείς των θυμάτων για απόδοση της Δικαιοσύνης και τιμωρία των υπευθύνων. Ερχονται στην επιφάνεια πολλές άγνωστες πτυχές, πληροφορίες, φωτογραφίες. Οι φυλακίσεις, οι απαλλαγές υπαιτίων. Τα ερωτήματα που αιωρούνται ακόμα στον αέρα είναι πολλά. Δεκατρείς θάνατοι, 70 τραυματισμοί, άπειρες ώρες δικαστικών διαδικασιών, νέα στοιχεία που επιλεκτικά απορρίφθηκαν από το δικαστήριο, ένας κατεστραμμένος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός, τέσσερις φυλακίσεις (τριών αξιωματούχων της ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής, καθώς και του πρώην υπουργού Άμυνας -ο οποίος εδώ και ένα χρόνο εκτίει την ποινή του στο νοσοκομείο Λευκωσίας, δηλώνοντας… ασθένεια), μια δίκη (του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, Πέτρου Τσαλικίδη) που εκκρεμεί στην Ελλάδα, η αναμονή για άρση της ασυλίας του πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Χριστόφια… όλα ζητούν απαντήσεις. Κάποια από αυτά τα ζητήματα καταπλακώθηκαν από το σύστημα, άλλα περιμένουν να κατατεθούν σε δίκες που θα ξεκινήσουν εκ νέου.
Βασικό ερώτημα: Αραγε, γιατί η Δικαιοσύνη δεν έλαβε υπόψη πως το φορτίο είχε διαφόρων ειδών εκρηκτικά και πολεμικό υλικό (όπως αποκάλυψε η αμερικανική νηοψία); Μήπως επειδή η παραδοχή αυτήθα σήμαινε και διασυρμό της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ε.Έ. και ΟΗΕ (που πίεζαν να καταστραφεί το υλικό), διότι θα αποδείκνυε ότι η πρώτη απέκρυπτε το γεγονός ότι το φορτίο μετέφερε ισχυρά εκρηκτικά (σύμφωνα, πάντα, με την αμερικανική νηοψία) και όχι απλά πυρίτιδα, όπως βαπτίστηκε στην πορεία;
Πάντως, οι (άμεσα και έμμεσα) εμπλεκόμενοι μοιάζουν να αλληλοκαλύπτονται στρουθοκαμηλικά, όταν -βάσει αποφάσεων της Γενικής Εισαγγελίας- αναζητούνται οι ευθύνες μόνο για το χρονικό διάστημα λίγων ημερών πριν την έκρηξη και όχι για όλο το διάστημα των δυόμισι ετών εγκληματικής ολιγωρίας. Στην προκείμενη περίπτωση, Ανδρέας Λοϊζίδης, Ανδρέας Νικολάου, Χαράλαμπος Χαραλάμπους (ΕΜΑΚ και Πυροσβεστική) είναι αυτοί που ενεπλάκησαν την τελευταία εβδομάδα πριν την έκρηξη. Και είναι αυτοί που καταδικάστηκαν ως υπαίτιοι για την έκρηξη, «ανακουφίζοντας» κάποιους άλλους, αφού είναι σαφές ότι η ευθύνη για τους χειρισμούς που οδήγησαν στην έκρηξη ξεκινά από πολύ νωρίτερα.
«Νίπτω τας χείρας μου»
Η κυπριακή Δικαιοσύνη και ειδικά η Γενική Εισαγγελία παρέπεμψε όσους έκρινε υπευθύνους για την τραγωδία, χωρίς να λάβει υπόψη την εκτενέστατη πορισματική αναφορά του Πόλυ Πολυβίου.
Με την κατηγορία «Παράλειψη Καθήκοντος» η κυπριακή Δικαιοσύνη και οι λοιποί εμπλεκόμενοι «δίκασαν» και ερεύνησαν τις ευθύνες μόνο για τις τελευταίες έξι ημέρες πριν την έκρηξη και κατέληξαν πως υπεύθυνοι ήταν οι τρεις αξιωματικοίΠυροσβεστικής και ΕΜΑΚ. Για το διάστημα των δυόμισι χρόνων που παρέμεινανστοιβαγμένα τα κοντέινερ δεν έχει γίνει καμία δικαστική διερεύνηση.
Η κατηγορία εναντίον των τριών είναι ότι, έξι ημέρες πριν την έκρηξη, δεν ενημέρωσαν το προσωπικό για την επικινδυνότητα του φορτίου. Ομως, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους στο δικαστήριο, μπορεί να κλήθηκαν για αυτοψία του ενός εμπορευματοκιβωτίου που είχε διογκωθεί, αλλά ουδέποτε τους δόθηκε η δυνατότητα να την υλοποιήσουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίζουν τι περιείχε το κοντέινερ, αφού με πολιτική απόφαση και απόλυτη γνώση του Συνταγματάρχη Γ. Γεωργιάδη (όπως ξεκάθαρα προκύπτει από το πόρισμα Πολυβίου) είχε τοποθετηθεί «πόρτα πόρτα» με τα υπόλοιπα, ώστε να καθίσταται αδύνατη η πρόσβαση σε αυτό. Οι τρεις, λοιπόν, έκαναν το αυτονόητο. Ζήτησαν από τον Γ. Γεωργιάδη να κατέβει το κοντέινερ (που βρισκόταν σε ύψος δεύτερου πατώματος) στο έδαφος, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό.
Αναλυτικά, στις 5 Ιουλίου 2011ογενικός διευθυντής του υπουργείου Αμυνας, Χρίστος Μαληκκίδης, ζητά να σταλεί αξιωματικός ώστε να παραστεί την επομένη, 6 Ιουλίου 2011, σε σύσκεψη στη Ναυτική Βάση και -αφού πραγματοποιήσει αυτοψία μαζί με τους υπολοίπους- να εισηγηθεί μέτρα προστασίας. Στην επομένη (6/7/11), ο Γ. Γεωργιάδης ενημερώνεται από τον Πάμπο Χαραλάμπους και Αντρέα Λοϊζίδη πως, για να γίνει αυτοψία, πρέπει να κατεβεί με γερανό το εμπορευματοκιβώτιο αφού είναι αδύνατη η πρόσβαση σε αυτό. Οι τρεις αξιωματικοί φεύγουν αναμένοντας από τον κ. Γεωργιάδη να τους καλέσει μόλις το φορτίο γίνει προσβάσιμο.
Το εμπορευματοκιβώτιο δεν κατέβηκε ποτέ και, έξι μέρες αργότερα (στις 11 Ιουλίου 2011) συνέβη η τραγική έκρηξη των 98 εμπορευματοκιβωτίων…
Το κρίσιμο σημείο, το οποίο απεκρύβη από τους τρεις αξιωματικούς ήταν το περιεχόμενο του φορτίου. Ένα μυστικό που, αν ήταν σε γνώση τους, η τραγωδία μπορούσε να αποφευχθεί. Ένα μυστικό, που συνωμοτικά συγκαλύφθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή, παρότι αποδεικνύεται ότι το γνώριζε ο συνταγματάρχης Γεωργιάδης.
Ενώ οι τρεις θεωρούσαν ότι το φορτίο ήταν πυρίτιδα, η επίμαχη «φωτογραφία 28»αποδεικνύει ότι το κοντέινερ περιείχε κιβώτια με εκρηκτικά! Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε στις 6/7/11, από τον φωτογράφο του κ. Γεωργιάδη, ο οποίος έβαλε το χέρι του σε σημείο όπου το κοντέινερ είχε διογκωθεί και είχε «ανοίξει». Την κρίσιμη αυτή φωτογραφία, όμως, δεν την έδειξαν ποτέ στους πυροσβέστες, καθώς ελήφθη εν αγνοία τους τη μέρα που βρίσκονταν επιτόπου αλλά δεν απέκτησαν πρόσβαση στο κοντέινερ. Ένα ντοκουμέντο που καταδεικνύει ότι ο κ. Γεωργιάδης γνώριζε πως το κοντέινερ αυτό περιείχε κιβώτια με εκρηκτικά, αλλά στη σύσκεψη για το διογκωμένο κοντέινερ καθησύχασε τους υπόλοιπους πως πρόκειται για πυρίτιδα «που δεν εκρήγνυται».
Για τη συγκεκριμένη φωτογραφία -που κατατέθηκε στο δικαστήριο από τους δικηγόρους των τριών αξιωματικών, αλλά δεν ελήφθη υπόψη από τη γενική εισαγγελία- ο Γ. Γεωργιάδης, στην κατάθεσή του, τόνισε πως αποδεικνύειότι δεν είχαν μετακινηθεί τα κιβώτια. Αραγε, κανείς από την Γενική Εισαγγελία δεν «πρόσεξε» τις πινακίδες στα κιβώτια της ίδιας φωτογραφίας που αναγράφουν «explosives» (εκρηκτικά); Επιπλέον, στην κατάθεση του στην Αστυνομία (φωτογραφία 20), ο κ. Γεωργιάδης δήλωσε«κατέχω μόνο γενικές γνώσεις για τις εκρηκτικές ύλες», ενώ σε άλλο σημείο ανέφερεότι ενημέρωσε τον υπουργό Άμυνας για την επικινδυνότητα του φορτίου λέγοντας χαρακτηριστικά «πρέπει να σημάνει “κόκκινο συναγερμό”… αν γίνει οτιδήποτε στα κοντέινερ και καταστραφεί το Βασιλικό, θα πάει η Κύπρος στον Μεσαίωνα…»(φωτογραφία 21). Παρά ταύτα, η Γενική Εισαγγελία δεν έλαβε υπόψη της αυτό το στοιχείο. Γιατί άραγε;
Αξίζει, σε αυτό το σημείο, να επισημανθεί ότι η αμερικανική νηοψία δεν αναφέρθηκε ποτέ ΜΟΝΟ σε πυρίτιδα, αλλά και σε «highexplosives» (ισχυρά εκρηκτικά).
Την ημέρα της μεγάλης έκρηξης, όταν ο Πλοίαρχος Ιωαννίδης τηλεφώνησε στον κ. Γεωργιάδη, για να τον ενημερώσει πως καίγεται το φορτίο, ο συνταγματάρχης του ζήτησε να παραμείνει στον χώρο (και όχι να απομακρυνθεί και να εκκενώσει την Ναυτική Βάση). Σύμφωνα με την κατάθεση Γεωργιάδη στον επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής κ. Πολυβίου και στην Αστυνομία, ο συνταγματάρχης ζήτησε από τον Ιωαννίδη να περιμένει δίπλα στα κοντέινερ μέχρι να πάει και ο ίδιος. (φωτο 22). Δεν εμφανίσθηκε, όμως, ποτέ. Στο δικαστήριο ισχυρίσθηκε πως καθυστέρησε λόγω… της στολής του. (φωτο 23)
Τα στοιχεία του ρεπορτάζ αποτελούν μέρος της έρευνας της Αθηνάς Κρικέλη για την δημιουργία του τεκμηριογραφήματος (ντοκυμαντέρ) «Χτυπούν την πόρτα 13». Ολες οι καταθέσεις, πρακτικά, πορίσματα φωτογραφίες είναι διαθέσιμα από την Εllopia TV USA ([email protected]).
Αυτές οι δύο φωτογραφίες ελήφθησαν μόλις έφτασε το φορτίο στην Κύπρο (δυόμισι χρόνια πριν τη μοιραία έκρηξη, δηλαδή), παρουσία του Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας Ιατρόπουλου και του Συνταγματάρχη Γεωργιάδη που επόπτευαν την νηοψία. Όπως φαίνεται καθαρά, παντού στα κιβώτια υπάρχει η ένδειξη «explosives» (εκρηκτικά) καθώς και I.E.D. (ImprovisedExplosiveDevice: Αυτοσχέδιος Εκρηκτικός Μηχανισμός, βόμβα που κατασκευάζεται με μη συμβατικές στρατιωτικές διαδικασίες – πρόσφατες χρήσεις: 1995-Οκλαχόμα, 2011-Παρέλαση Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, 2013-Μαραθώνιος Βοστώνης).
Τα αναπάντητα ερώτηματα
Τα ερωτήματα για την «υπόθεση Μαρί» είναι δεκάδες και δεν χρειάζεται να έχει κάποιος νομικό υπόβαθρο για να τα θέσει. Κοινή λογική και νου χρειάζεται.Μια κατάθεση αποριών για πράγματα που δεν ειπώθηκαν και ανθρώπους που δεν κατονομάστηκαν (τους λόγους τους γνωρίζουν μόνο λίγοι). Εύλογα δημιουργείται η απορία πως ίσως πρόκειται για μια οργανωμένη συγκάλυψη, όπου οι εμπλεκόμενοι είναι δεμένοι με το μεγάλο ψέμα και το αποτέλεσμά της. Η παραδοχή πως όντως το φορτίο είχε και άλλες εκρηκτικές ύλες, που δεν αντιμετωπίστηκαν όπως επιβάλει ο διεθνής κανονισμός φύλαξης εκρηκτικών, θα τους έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση. Οχι μόνον απέναντι στον κυπριακό λαό,αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς που πίεζαν για δυόμισι χρόνια για την καταστροφή του υλικού. Αυτές τις απορίες καταθέτουμε εδώ για να αναγνωστούν από τους συνειδητοποιημένους πολίτες.
Ερώτημα πρώτο: Σύμφωνα με την κατάθεση του Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας στην Βουλή των Αντιπροσώπων «λόγω της επικινδυνότητας του φορτίου, διετάχθη να μετακινηθεί το καράβι 2 μίλια μακριά από το λιμάνι της Λεμεσού». Εφόσον, λοιπόν, γνώριζαν την επικινδυνότητα του φορτίου γιατί αμέλησε η Αστυνομία: α) να τοποθετήσει πινακίδες σήμανσης στα εμπορευματοκιβώτια με την ένδειξη «explosives» ή άλλο κωδικό αναγνώρισηςεπικίνδυνου υλικού (hazardidentificationcodes) όπως αυστηρά ορίζει ο νόμος, σύμφωνα και με την «βίβλο»E.R.G.-σελίδα 15, στην οποίαστηρίχθηκαν οι κατηγορίες για τους τρεις αξιωματούχους, β) να ενημερώσει όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες της (Πυροσβεστική-ΕΜΑΚ) για το περιεχόμενο –ή, έστω, για κάποιο από το περιεχόμενο που είχε ήδη ελεγχθεί.. Δηλαδή, αν τυχόν υπήρχε ανάφλεξη κατά τη μεταφορά ενός εμπορευματοκιβωτίου μέσα από κατοικημένες περιοχές, τι θα έκανε το Πυροσβεστικό Σώμα; Πού θα γνώριζαν πώς ν’ αντιμετωπίσουν τη φωτιά ή την έκρηξη, αφού δεν υπήρχαν σημάνσεις σε όλα τα εμπορευματοκιβώτια; Παρά ταύτα. η Γενική Εισαγγελία αποφάσισε να τοποθετήσει τον ίδιο άνθρωπο, τον Βοηθό Αρχηγό Αστυνομίας, επικεφαλής της ανακριτικής διαδικασίας για την απόδοση ευθυνών στους υπευθύνους.
(από την κατάθεση του Ιατρόπουλου στην Βουλή των Αντιπροσώπων)
Την ευθύνη του φορτίου, σε όλα τα στάδια από της εμφανίσεως του πλοίου μέχρι τη φύλαξη και αποθήκευση του στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, είχε ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γεωργιάδης, που -μάλιστα- έλαβε και τιμητική διάκριση για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τη μεταφορά. Θυμίζουμε ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος:
α) που, ενώ εξέτασε αρκετά εμπορευματοκιβώτια με διαφόρων ειδών οπλισμό και εκρηκτικά (όπως αποδεικνύουν οι φωτογραφίες-ντοκουμέντα), τα τοποθέτησε κάτω από την ταμπέλα της «πυρίτιδας», παρότι κατά την αμερικανική νηοψία η πυρίτιδα ήταν μέρος των εκρηκτικών. (Τα σχετικά πρακτικά των πολιτικών και στρατιωτικών συσκέψεων περιλαμβάνονται στο πόρισμα Πολυβίου)
β) που επόπτευσε τη μεταφορά τους στη ναυτική βάση, για την τοποθέτησή τους εκεί χωρίς σημάνσεις σύμφωνα με το ERG(σ.σ. σύμφωνα με τις καταθέσεις στην Αστυνομία, η εποπτεία της μεταφοράς ήταν έργο της ίδιας της Αστυνομίας και του κ. Γεωργιάδη προσωπικά, με εντολή του κ.Χριστόφια)
Ερώτημα Δεύτερο: Γιατί, ενώ στην αναφορά τόσο της κατασκευάστριας εταιρείας, όσο και στο μανιφέστο του πλοίου αλλά και της Αμερικανικής νηοψίας αναφέρεται η συμπιεσμένη πυρίτιδα ως μέρος του φορτίου ο Γ. Γεωργιάδης «βάφτισε» όλο το εμπόρευμα ως πυρίτιδα; Γιατί καθησύχασε ακόμα και τον Πλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μείνει στη βάση και να ανατιναχθεί λίγη ώρα αργότερα μαζί με άλλους 12 (βάσει καταθέσεων, πρακτικών και πορίσματος Πολυβίου).
Ερώτημα τρίτο: Γιατί να παραγγείλει η Συρία πυρίτιδα εφόσον έχει δική της παραγωγή;
Ορισμένα σενάρια -που δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν- θέλουν το πλοίο να μετέφερε υλικά απαραίτητα για τη συναρμολόγηση βλημάτων. Σύμφωνα με αυτά, η Συρία είχε έλλειψη από βλήματα και όχι από πυρίτιδα. Κάποιοι μιλούν για υλικά που θα οδηγούσαν στην κατασκευή 30.000 βλημάτων με κεφαλές εμπλουτισμένες με ουράνιο. Οι αμερικανικές αρχές ίσως έχουν στα χέρια τους φωτογραφίες που το αποδεικνύουν.
Ερώτημα τέταρτο: Γιατί τα πυρομαχικά αυτά έτυχαν πλήρους εξαιρέσεως από τους διεθνείς κανόνες φυλάξεως, όπως αυτοί επιβάλλονται από τις Πάγιες Διαταγές, ενώ ΗΠΑ, ΟΗΕ και Ε.Ε. ζητούσαν την καταστροφή τους; Γιατί δεν εφαρμόσθηκε η αυστηρή διαδικασία παρακολούθησης των πυρομαχικών (Πάγια Διαταγή 0-20/2007);
Η επίμαχη «φωτογραφία 28» που απορρίφθηκε από την Γενική Εισαγγελία όταν κατατέθηκε από τους δικηγόρους των τριών καταδικασθέντωνστο δικαστήριο. Αποδεικνύει ότιοι τρεις αξιωματικοί(Πυροσβεστικής–ΕΜΑΚ) κρατήθηκαν εσκεμμένα στο σκοτάδι, ενώ κάποιοι γνώριζαν πόσο επικίνδυνο ήταν το φορτίο στο εσωτερικό του κοντέινερ.
Ερώτημα πέμπτο: Γιατί δεν ελήφθη υπόψη από την Γενική Εισαγγελία το γεγονός ότι η «φωτογραφία 28» –που αποδεικνύει πως οι άμεσα εμπλεκόμενοι ανώτατοι αξιωματούχοι γνώριζαν τι υπήρχε στο κοντέινερ– δεν παρουσιάστηκε στον διοικητή της Βάσης, Ανδρέα Ιωαννίδη, από τον αρμόδιο για τη φύλαξη του φορτίου κ. Γεωργιάδη,στις 6 Ιουλίου οπότε και ελήφθη; Με ποια κριτήρια τις πέταξαν στα σκουπίδια οι της Γενικής Εισαγγελίας όταν κατατέθηκαν από τους νομικούς εκπροσώπους των τριών αξιωματικών ΕΜΑΚ και Πυροσβεστικής; Γιατί απαλλάχθηκαν από το κατηγορητήριο άνθρωποι–κλειδιά και άμεσα υπεύθυνοι, σύμφωνα με το πόρισμα και τις καταθέσεις, για το φορτίο και το περιεχόμενό του;
Ερώτημα έβδομο: Πυροσβεστική και ΕΜΑΚ υπάγονται στην Αστυνομία και λειτουργούν κάτω από τους κανονισμούς του Περί Αστυνομίας νόμου.
Στην κατάθεσή του στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ο Βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας κ. Ιατρόπουλος αναφέρει: «Εμείς είχαμε δει την επικινδυνότητα του φορτίου και για το λόγο τούτο το είχαμε μετακινήσει από την πρώτη μέρα δύο μίλια μακριά από το αγκυροβόλιο, είχαμε βγάλει απαγορευτικό διάταγμα να μην πλησιάζει σε απόσταση δυόμισι χιλιομέτρων πλοίο ή άνθρωπος». Αφού, λοιπόν, γνώριζε από την πρώτη στιγμή, γιατί δεν ενημέρωσε τους επικεφαλής Πυροσβεστικής και ΕΜΑΚ;
Ο βουλευτής Κ. Κωνσταντίνου, κατά την ανάκριση της Βουλής, ρώτησε -εύλογα- τον Βοηθό Αρχηγό Αστυνομίας: «Τέθηκε άνθρωπος σε διαθεσιμότητα γιατί δεν ενημέρωσε κάποιους άλλους. Η Αστυνομία που δεν ενημέρωσε, πού τοποθετεί τον εαυτό της;». Παρά την κατάθεση αυτού του επιπέδου στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ο Βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας, αναλαμβάνει τις ανακρίσεις για την υπόθεση!
Η συγκεκριμένη φωτογραφία δείχνει το εσωτερικό κάποιων κοντέινερ που ανοίχθηκαν. Πόσο αφελής πρέπει να είναι κάποιος για να διαβάζει σχεδόν σε όλα τα κιβώτια την πορτοκαλί πινακίδα «explosives» (εκρηκτικά) και να μην ανησυχεί; Ειδικά ένας εμπειρογνώμων; Παράλειψη καθήκοντος μήπως;
Τoπεριεχόμενο των εμπορευματοκιβωτίων το γνώριζαν πολύ καλά οι λίγοι «εκλεκτοί», που είχαν ευθύνη να ενημερώσουν τον κυπριακό λαό.
Δεκατρείς ανθρωποι σκοτώθηκαν γιατί εμπιστεύθηκαν το κράτος, το σύστημα και τους ανωτέρους τους. Αξιωματικοί φυλακίστηκαν γιατί έπρεπε κάποιοι να μπουν φυλακή. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τα δυόμισι χρόνια εγκληματικής ολιγωρίας και λανθασμένων χειρισμών απεκρύβησαν -στην καλύτερη περίπτωση (άλλοι πήραν προαγωγή). Οι δικές τους ευθύνες δεν διερευνήθηκαν δικαστικά ποτέ.
Σε ορισμένα δημοκρατικά πολιτεύματα, η Δικαιοσύνη μοιάζει να λειτουργεί περίεργα και επιλεκτικά. Οι νόμοι λικνίζονται και τροποποιούνται σαν λάγνες χορεύτριες ανάλογα με τον άνεμο. Η έκφραση «παράλειψη καθήκοντος» έχει χάσει εντελώς την έννοιά της. Ο θεσμός της Γενικής Εισαγγελίας ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Θεσμός κατάλοιπο της βρετανικής κατοχής της Κύπρου, όπως αναφέρουν έγκριτοι νομικοί,διαπράττει αδικαιολόγητες παραλείψεις και επιλέγει να μην εξετάσει καίρια ζητήματα, δημιουργώντας αίσθηση ατιμωρησίας και σπιλώνοντας την εικόνα της Δικαιοσύνης στη Κύπρο.
Oταν, σε μια δίκη, ταυτίζεται το δημόσιο συμφέρον με το συμφέρον του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι φυσικό ο Γενικός Εισαγγελέας να μην ζητά άρση της ασυλίας του Δ. Χριστόφια.Σύμφωνα και με τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Κύπρου στο τεκμηριογράφημα (ντοκυμαντέρ) «Χτυπούν την πόρτα 13»: «κάποτε οι υπευθυνοι θα φανούν και θα λογοδοτήσουν».
Ομως, πριν ανοίξουν νέες δίκες και δικαστικές διαδικασίες για άρσεις ασυλίας, μήπως θα έπρεπε να απολογηθεί πρώτη η Γενική Εισαγγελία στην κοινή γνώμη της Κύπρου για τις αδικαιολόγητες παραλείψεις της;
Αν η κοινωνία (και η Δικαιοσύνη) λειτουργούσε με υγιή τρόπο θα τιμωρούσε όλους όσοι ευθύνονται για παράλειψη καθήκοντος. Έτσι, θα βρισκόμασταν όλοι μας πίσω απ” τα κάγκελα… Και οι υπαίτιοι, αλλά κι εμείς που παρακολουθούμε άπραγοι τον βιασμό της στον κυπριακής Δικαιοσύνης.
«Παράλειψη καθήκοντος» ή δικαιοσύνης;