«Διαπραγμάτευση» εμπνευσμένη από το «θέατρο σκιών» και στο βάθος νέο Μνημόνιο…
Γράφει ο Μαγια
«Ας αφήσουν κατά μέρους οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος το θέατρο της δήθεν διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Ούτως ή άλλως ο δραματικός ρόλος δεν τους ταιριάζει, τους εκθέτει. Η παράσταση θυμίζει πια περισσότερο κωμωδία παρά δράμα», τονίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο Α.Τσίπρας. Ελπίζω να μη διαφωνείτε, πλήν βεβαίως των «αχαρακτήριστων Γραικύλων» (Α. Παπαδιαμάντης), των λωτοφάγων και των «πες μου ένα ψέμα, ν’ αποκοιμηθώ» (Νικόλας Άσιμος). Πραγματική διαπραγμάτευση δεν υπήρξε ποτέ. Η διαπραγμάτευση έχει χαθεί και ως έννοια, «για να δείχνει», όπως επισημαίνει ο γνωστός συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, «σε μας και τους μεταγενεστέρους ότι, οι κυβερνήσεις της κρίσης δεν ήταν αντισυμβαλλόμενοι, αλλά εξαρχής αυτόμολοι συμβαλλόμενοι των δανειστών».
Διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει ανάμεσα σε δύο περίπου ισοϋψή μέρη. Όχι ανάμεσα σε έναν εντολέα και έναν εξαρτημένο. Ο υποτελής, ως εκ της φύσεώς του, δεν δικαιούται, ούτε χάριν αστεισμού, να θέτει όρους στους επικυρίαρχους.
Συνεπώς, όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία της καθεστωτικής προπαγάνδας, περί …διαπραγματεύσεων και δη …σκληρών, εντάσσεται στο βρόμικο σχέδιο παραπληροφόρησης των πολιτών, όταν αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι, η μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο έγινε με τη συγκατάθεση των Μνημονιακών κυβερνήσεων.
Οι Τροικανοί δεν συζητούν. Αξιολογούν τις επιδόσεις των εγχώριων βαστάζων, ελέγχουν εάν εφαρμόζουν πιστά τις εντολές, εάν τηρούν με συνέπεια τις δεσμεύσεις τους. Και φυσικά παρεμβαίνουν όταν διαπιστώνουν ότι οι άνθρωποί τους, έχοντας απολέσει πλέον και παραδοσιακά ερείσματά τους στην κοινωνία, παραπαίουν και κινδυνεύει να μην τελειώσει η «δουλειά», η οποία συνίσταται σε νέα επώδυνα μέτρα, νέο Μνημόνιο, με ευρωπαϊκό καπέλο και χωρίς το ΔΝΤ, ή παράταση της επιτήρησης και μετά το 2015.
Ετσι, κατέφυγαν στο τρικ της ψήφου εμπιστοσύνης για να αγοράσουν λίγο χρόνο, καθώς η προσφυγή στις κάλπες εντός του Νοεμβρίου έμοιαζε αναπόφευκτη, ειδικά μετά την εκ των έσω δημόσια αμφισβήτηση των προέδρων των δυο κομμάτων.
Πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εξευτελιστούν και οι δήθεν «αντάρτες» βουλευτές των συγκυβερνώντων κομμάτων. Θεμελιώδης κανόνας είναι ότι, η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης απαξιώνει ή και διασύρει τους βουλευτές της κάθε εσωκομματικής αντιπολίτευσης, οι οποίοι υποχρεώνονται να «γλείψουν εκεί που έφτυναν», αφού συνήθως όλοι δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση των κομμάτων τους, την πολιτική της οποίας όμως κατέκριναν δημοσίως!
Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και τώρα. Αν και η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντοτε ως φάρσα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, και ο Γιώργος Παπανδρέου, ζήτησε και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και ελάχιστα 24ωρα αργότερα είχε καρατομηθεί από πρωθυπουργός!
Υ.Γ. Τα …τηλεοπτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μήπως θάπρεπε να επικεντρωθούν στη σαπουνόπερα της «διαπραγμάτευσης»;…
