Ο Ντράγκι, οι αγορές και η επιστροφή της Goldman Sachs ως λαγού της καταστροφής.
Η επανεμφάνιση της GS στο “παρασκήνιο” θυμίζει τα μυστικά ραντεβού στο Πεντελικό το 2010, πριν το μνημόνιο.
Η επικινδυνότητα της συγκυβέρνησης δεν είναι εντέλει μόνο οι επικίνδυνες προθέσεις και οι δολοφονικές δηλώσεις τύπου “θα πάρουμε τα λεφτά μας από τις τράπεζες”. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια να αρπάξει τις δηλώσεις ξένων αξιωματούχων και να τις κόψει στα μέτρα της, βασιζομενη στο ότι ελέγχει τα ΜΜ”Ε” της διαπλοκής.
Οι δηλώσεις Ντράγκι όμως ήταν τόσο κάθετες που ακόμα και η διαπλοκή δεν τόλμησε να τις προβάλλει όσο θα ήθελε ο Σαμαράς. Αντίθετα, αντιλαμβανόμενοι πως πλέον κινδυνεύουν να εξοργίσουν και τους τελευταίους αναγνώστες τους με βασική νοημοσύνη, τις έθαψαν άρον άρον αποφεύγοντας κάθε σχολιασμό. Είναι πραγματι δείγμα νεοσουλτανισμού την ώρα που ο Σαμαράς καμαρώνει πως σκίζει τα μνημόνια και ο Βενιζέλος προαναγγέλει την έξοδο από αυτά, οι ξεκάθαρες δηλώσεις Ντράγκι πέρι νέου μνημονίου να προβάλλονται ως επιβεβαίωση των κυβερνητικών δηλώσεων.
Η ουσία όμως της παρέμβασης που ουδείς την συνέλαβε, ούτε η αντιπολίτευση, ήταν ότι οι αγορές δεν υπάρχει περίπτωση να ρίξουν ζεστό χρήμα στην Ελλάδα, αφού πλέον γνωρίζουν τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας. Οι όποιες δημοπρασίες θα είναι πενιχρές και πάντα ενυπόθηκες, αφού ακόμα και σε αυτές οι επενδυτές έχουν θέσει ένα νοητό πλαφόν των ορίων “πλειστηριασμού” της εθνικής περιουσίας. Με απλά λόγια, όσοι πλέον επενδύουν, στοχεύουν στην εκποίηση των ασημικών γνωρίζοντας πάντα ότι το ΔΝΤ και η ΕΚΤ θα έχουν τον πρώτο λόγο.
Η παρέμβαση του Ντράγκι λοιπόν ήταν η ταφόπλακα στο σουξέ στόρι της συγκυβέρνησης. Κάπου εδώ τελειώνει η φάρσα και αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα που θα επηρεάσουν την Ελλάδα στο προσεχές διάστημα. Τον Μάρτιο του 2015, οι τράπεζες θα πρέπει να αποπληρώσουν 30 δισ. ευρώ λόγω της λήξης των ομολόγων που κρατούνται ως ενέχυρα από την ΕΚΤ. Όπως γράψαμε πολλάκις, το όποιο πακέτο Ντράγκι αφορά αποκλειστικά τις τράπεζες και όχι βέβαια την κεντρική διοίκηση. Και αναφέρεται αποκλειστικά σε αυτό τον λόγο.
Κοινώς ο Ντράγκι προτίθεται να πάρει εις γνώση του κόκκινα δάνεια με τις πενιχρές εγγυήσεις τις οποίες έχουν οι Ελληνικές τράπεζες και έχουν μετακυλίσει σε δικές τους “κλώνους” εταιρείες του εξωτερικού για να τα κρύβουν από τα πραγματικά τους αποτελέσματα. Έστω και αν αυτό γίνει, μιλάμε απλώς για αποφυγή πτώχευσης του τραπεζικού συστήματος και καμμία ρευστοτητα στην πραγματική οικονομία.
Παράλληλα, η Ευρώπη αποκλείεται να δώσει έστω και ένα Ευρώ, αφού κάτι τέτοιο θα έπρεπε να περάσει από τα Ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Ούτε η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει χρηματοδότηση από τους εταίρους, αρκετά πια με τον διασυρμό της χώρας λόγω των απατεώνων και επίορκων τραπεζιτών και πολιτικών. Αυτός βεβαίως είναι και ο λόγος που δηλώσεις έκανε μόνο ο Ντράγκι που είναι τραπεζίτης και όχι κυβερνήτης.
Μέσα σε όλο αυτό ζοφερό περιβάλλον λοιπόν, εμφανίζεται και η Goldman Sachs για να δηλώσει το παρόν. Ως δήθεν έτοιμη να βοηθήσει την Ελλάδα εάν οι αγορές της κλείσουν την πόρτα. Θυμάστε πότε άλλοτε έγινε αυτό;
Μα φυσικά όταν η συμμορία Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου τίναζε τα Spreads και έβγαζε την Ελλάδα εκτός αγορών. Θυμάστε τις μυστικές συναντήσεις στο Πεντελικό; Τις μίζες του Σημίτη που πληρώθηκαν στο ακέραιο από τον Παπακωνσταντίνου χωρίς να είναι εγεγραμμένες σε οποιονδήποτε προϋπολογισμό;
Και τοτε λοιπόν, όλοι πίστευαν πως ο μέγας στοχαστής και η συμμορία του δεν μπορεί να ήταν τόσο εγκληματίες ώστε να πέταγαν την Ελλάδα έξω από τις αγορές, χωρίς να έχουν έστω μια εναλλακτική (Goldman Sachs). Η συνέχεια επιβεβαίωσε όλους εμάς που επιμέναμε πως οι άνθρωποι είναι του κοινού ποινικού δικαίου. Η Goldman Sachs ήταν απλά το παραμυθι που πουλούσαν εντός των τειχών για να μην τους ρίξουν οι σύντροφοι τους (Κατσέλη) την ώρα που οι ίδιοι είχαν αποφασίσει; Θα έσωζαν την Γερμανία, ληστεύοντας την Ελλάδα με την συνέργεια του ΔΝΤ.
Οι κουτσαβακισμοί λοιπόν του κυρίου Σαμαρά και του κυρίου Βενιζέλου σε συνδυασμό με την επανεμφάνιση της Goldman Sachs, μόνον ανησυχία μπορεί να προκαλεί. Σε όσους ακόμα ενδιαφέρονται για την πατρίδα και όχι τις τράμπες εξουσίας.
