Τέλειωσε και το καλοκαίρι. Είμαστε πια στο φθινόπωρο. Τα φύλλα άρχισαν να κιτρινίζουν και να πέφτουν σιγά-σιγά στη γη, για να σαπίσουν με το χειμώνα, να γίνουν λίπασμα στο χώμα, που θα δεχτεί την άνοιξη, την εποχή της αναγέννησης.
Ελλάδα αγαπημένη, πόσο θα ήθελα, αυτό το φθινόπωρο να δεις αυτούς που σε κυβερνάνε, να πέφτουν σαν τα κιτρινισμένα φύλλα στη γη σου, να γίνουν κι αυτοί λίπασμα, που θα σε προετοιμάσουν για την άνοιξη της αναγέννησής σου.
Καταλαβαίνω πως σε ατίμασαν από τη συμπεριφορά των ηγετών των άλλων λαών της Ευρώπης. Δεν έχεις πια κύρος. Τους ηγέτες σου τους βλέπουν και τους συμπεριφέρονται σαν κακομοίρηδες. Τους έχουν σαν δεδομένους.
Οι άνθρωποί σου υποφέρουν αλλά οι ηγέτες σου ζουν σε παλάτια. Οι άνθρωποί σου έχασαν τη ζωντάνια τους, έχασαν την ελπίδα, έπαψαν να δημιουργούν έργα αντάξια της Ιστορίας τους, αλλά οι ηγέτες σου κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα και τσακώνονται σαν σκυλιά για το ποιος θα φάει τους ανθρώπους σου. ή ποιος θα πάρει περισσότερους ψήφους!
Τα παιδιά σου Ελλάδα μου άρχισαν να μη σε θέλουν. Σε εγκαταλείπουν για άλλα μέρη, για άλλη γη και θα σε ξεχάσουν.
Τέλειωσε το καλοκαίρι. Ήρθε το φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν.
.Κάνε κάτι να πέσουν όλοι οι ηγέτες σου, που είναι όλοι κιτρινισμένοι. Κάνε κάτι να έρθουν ηγέτες που να σε αγαπούν, εσένα, το λαό σου, μα κυρίως τα παιδιά σου.
Όλο το καλοκαίρι περίμενα με αγωνία να ακούσω από κάποιον ηγέτη, έστω έναν για δείγμα, να μιλήσει για τον κυρ Κώστα, την κυρά Μαρία, αλλά όχι! Μόνο για τους μεγάλους μιλούσαν. Μόνο για τα ΜΜΕ, τον Τύπο, τους πλούσιους. και πώς θα ξεγελάσουν τους κυρ Κώστηδες και τις κυρά Μαρίες για τους ψήφους
Κάνε Ελλάδα μου να έρθει χειμώνας για όλους τους ηγέτες σου! Και δεν μιλώ μόνο για τους πολιτικούς.
Ελλάδα σ΄αγαπώ.
γ.κ.
