Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Πολλοί Νεοδημοκράτες μπερδεύτηκαν με την ευκαιρία των 40 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος. Άλλοι χάρηκαν, χειροκρότησαν και άλλοι – περιδάκρυες – έβγαλαν μαντήλια και σκούπισαν δάκρυα.
Εικόνα κλαυσίγελου εμφάνισαν οι περισσότεροι συγχυσμένοι, αλλά κυρίως οι συγχισμένοι με τα χάλια της πάλαι κρατεής παράταξης.
Δεν μπορούν να εξηγήσουν πως έφθασε σε τέτοια συρρίκνωση.
Η απήχηση πάντως που είχε στους ψηφοφόρους – οπαδούς ή μή – η ευφορία, τα χειροκροτήματα, οι ύμνοι, τα τραγούδια χαράς των εορταζόντων, δεν συμπαρέσυρε και τους ακραιφνείς Νεοδημοκράτες. Αντί να φέρουν χαρμόσυνο /ευφρόσυνο / ιλαρό μήνυμα / άκουσμα, έφταναν στα αυτιά τους και το αντιλαμβάνονταν διαφορετικά, λες και έπασχαν από παρακουσία. Μνημόσυνο, όχι ξεφάντωμα (!).
Δυστυχώς – για την Ν.Δ -η ΚΟΜΜΑΤΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ, η – απέλπιδα προσπάθεια ΕΠΑΝΑΜΑΝΤΡΩΣΗΣ , και οι δηλώσεις – υποσχέσεις περί ε π α ν ε κ κ ί ν η σ η ς, φυγής προς τα εμπρός κ.α ηχηρά παρόμοια, αλλά και εξόχως πολιτικάντικα είναι καταδικασμένα (και καταδικαστέα). Επειδή ,αφ’ ενός αποτελούν επαναλήψεις πολυπαιγμένων, φθαρμένων δίσκων, και αφ ετέρου γιατί οι ιθαγενείς ….. ξύπνησαν.
Δεν μπορούν οι Νεοδημοκράτες, ούτε να εξηγήσουν ή να χωνέψουν πως οι κ.κ. ιθύνοντες κατόρθωσαν – διαχρονικά – να φθάσουν την παράταξη εδώ, ακολουθώντας μια πορεία κατολίσθησης. Με συνεχή μείωση / απήχηση στο εκλογικό σώμα και με αποκορύφωμα την συγκυβέρνηση με τον “ορκισμένο” (;) εχθρό τους το ΠΑΣΟΚ.
Οι “ενδοοικογενειακές” έριδες, οι αθέμιτες φιλοδοξίες, τα συντροφικά , συναδελφικά μαχαιρώματα, οι διαγραφές, οι αποχωρήσεις , οι σχηματισμοί νέων μικροκομμάτων / αποκομμάτων, ο λαϊκισμός, ο κεντρώος προσανατολισμός και (τελικά) ο καταγέλαστος ευκαιριακός ΑΡΙΣΤΕΡΟΤΡΟΠΙΣΜΟΣ – με παράλληλο εξορκισμό του φιλελευθερισμού και της δεξιάς, έφεραν την παράταξη στο σημερινό κατάντημα (!).
Αυτό ακριβώς, ανοήτως, δυσεξηγήτως και αφρόνως, γιόρτασαν (ως μη ώφειλαν) οι αποκομμένοι από την πραγματικότητα ΣΥΡΡΙΚΝΩΤΕΣ (=αυτοί που συρρικνώνουν) της φιλελεύθερης παράταξης.
Θα έπρεπε να κηρύξουν – όφειλαν να κηρύξουν ως – ημέρα μνήμης, περισυλλογής, αξιολόγησης, ανάληψης ευθυνών και χάραξης νέας διαφορετικής πορείας, τη συμπλήρωσης 40 χρόνων.
Είναι βαρύτατες οι ευθύνες τους. Ανεπίτρεπτη η συμπεριφορά τους. Ακατανόητη η τακτική (έστω και ως ανταποδοτική ενέργεια ….. οφειλόμενη) των επιθέσεων και ύβρεων, τόσο στους αριστερούς, όσον και τους δεξιούς, χάριν ψηφοθηρίας.
Απαράδεκτο, ασύγνωστο να έχεις ένα μαγαζί γωνία να το κατεδαφίζεις (Σ.Σ Χάριν … επανίδρυσης μήπως; ) και να γιορτάζεις επειδή απέκτησες … ψιλικατζίδικο στον ακάλυπτο της (πολιτικής) πολυκατοικίας (!….).
Είναι επώδυνη για τους ιδεολόγους – που πίστεψαν κάποτε και στήριξαν με αγώνα και προσωπικό κόστος μερικοί – η απογοήτευση που αισθάνονται.
ΥΓ Οι ηγούμενοι οφείλουν να κατανοήσουν την πραγματικότητα.
Να επιδείξουν σθένος / ανδρισμό παραδεχόμενοι τόσο τα δικά τους λάθη, όσο και των προκατόχων τους, και να προχωρήσουν με γενναιότητα, επίγνωση, αποφασιστικότητα.
Διαφορετικά, θα ….γιορτάσουν, μελλοντικά, χορεύοντας και τραγουδώντας (;) όπως πρόσφατα στα …. σαράντα της παράταξης!
(Σ.Σ Είναι φανερό ότι αγνοούν πως η πολιτική υποκρισία / ηθοποιία έχουν κάποια όρια τα οποία επιχειρούν να υπερβούν!…..)