Δεν μπορείς να βάλεις δύο λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν τι θα φάνε για δείπνο.

Μεγάλη κουβέντα για συναίνεση και συνεννόηση γίνεται από τα λεγόμενα «βαριά» χαρτιά της Δημοσιογραφίας και της Δημοσιολογίας σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Καθημερινά έχουμε δείγματα λυσσώδους προσπάθειας του κρατικοδίαιτου (ή τραπεζοδίαιτου) μηντιακού συστήματος να υπάρξει προσέγγιση των Σαμαρά, Βενιζέλου και Τσίπρα προς δόξα της “κανονικότητας” και της διατήρησης των κεκτημένων.
Να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα γιατί άλλο συναίνεση και άλλο συνεννόηση.
Συναίνεση είναι η συγκατάθεση, η συμφωνία σε μια ενέργεια ή μια πράξη. Από την συναίνεση απουσιάζει η συναπόφαση. Όταν επομένως ζητούν από το ΣΥΡΙΖΑ συναίνεση, ουσιαστικά του ζητούν να συμφωνήσει με αυτά που θα αποφασίσουν οι «έξω από εδώ» και θα αποδεχθούν οι συγκυβερνώντες εδώ, Σαμαράς και Βενιζέλος. Με άλλα λόγια αυτοί που μιλούν για συναίνεση ζητούν από τον Τσίπρα να προσυπογράψει τις αποφάσεις των δανειστών. Τόσο απλά, τόσο
ξεκάθαρα!
Από την άλλη πλευρά η συνεννόηση είναι μια πιο πολύπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει την ανταλλαγή απόψεων και καταλήγει στην ταύτιση αντιλήψεων. Η συνεννόηση επιβάλλει να αποδεχθείς τους συνομιλητές σου, να έχει ορίσει ένα ελάχιστο επίπεδο συναντίληψης και να έχεις προδιαγράψει τα θέματα της συνεννόησης.
Επομένως και επί του πρακτέου, ο Τσίπρας θα πρέπει να αποδεχθεί ως συνομιλητές τους Σαμαρά και Βενιζέλο με τους οποίους εκ των πραγμάτων είναι απέναντι και θέλει να τους καταργήσει από τον θεσμικό τους ρόλο, που δεν είναι άλλος από την συγκυβέρνηση. Αντίστοιχα Σαμαράς και Βενιζέλος πρέπει να αποδεχθούν τον Τσίπρα, που τόσο καιρό τον απαξίωναν και αυτόν και το κόμμα του (όπως άλλωστε έκαναν και με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης). Σε ότι αφορά την θεματολογία της συνεννόησης, τα παπαγαλάκια αναφέρουν θέματα όπως το χρέος και τα εθνικά θέματα. Για παράδειγμα σε ότι αφορά το χρέος Σαμαράς και Βενιζέλος υποστηρίζουν ότι είναι διαχρονικά βιώσιμο και απολύτως εξυπηρετήσιμο! Με αυτές τις απόψεις δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή προσέγγιση με την πλευρά της αντιπολίτευσης, που αντίθετα υποστηρίζει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους αυτού.
Ας μην γελιόμαστε η μόνη ρεαλιστική προσπάθεια συνεννόησης μπορεί να προκύψει μετά τις εκλογές, μέσα από μια νέα βουλή που θα έχει ανανεωθεί σε μεγάλο βαθμό, μέσα από κόμματα που θα έχουν αναθεωρήσει τις πολιτικές και τις στρατηγικές τους υπό το πρίσμα των εκλογικών αποτελεσμάτων και ενδεχομένως θα έχουν αντικαταστήσει και τους αρχηγούς τους.
Βλάσης Μανθογιάννης