ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ;

Γράφει ὁ Γιῶργος Νικολακάκος
Καθηγητῆς Μέσης Εκπαιδεύσεως
Ἡ περἰοδος διακυβερνήσεως τῆς χῶρας ἀπό τό Πασόκ χαρακτηρίζεται ἀπό τήν μεγάλη ἀλλοιώσιν τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως καί τήν ὑπονόμευσιν τῶν ἐθνικῶν αξιῶν. Μεταξύ ἄλλων, ἡ περίοδος αύτή ἄνοιξε διάπλατα τίς πόρτες γιά νά εἰσβάλλουν στήν χῶρα μας ὄλες οἰ ξενοφέρτες ἰδεολογίες ἠ χειρότερη καί ἡ πιό καταστροφική ὑπῆρξε ἡ ἰδεολογία τῆς πολυτισμικότητος. Μἐ αυτήν τήν ἰδεολογία χλευάστηκε ἡ ἔννοια τοῦ Ἔθνους καί τῆς πατρίδος καί θεωρήθηκαν ξεπερασμένες καί ἀπαγορεύτηκαν ἀπό τήν διδασκαλία τους
στά σχολεῖα καί θεωρήθηκαν ξεπερασμένες καί ὄσοι «υπερασπίσθηκαν αὐτές τίς ἔννοιες λοιδορήθηκαν. Στό ὄνομα τῆς ἀποτυχημένης πολυπολιτσμικότητος καλλιεργήθηκε ἡ ψευδοπροοδευτική συναισθηματική προσέγγισις ὄτι κάθε λαθρομετανάστης εἶναι ἀδελφός μας. Η Ἱστορία, ἡ Λογοτεχνία, τἀ Θρησκευτικά καί τά ἐθνικά σύμβολα τό κυριώτερο άπό τά όποῖα εἶναι ἡ Σημαῖα, ἀποτελοῦν τά πρῶτα θύματα τῆς μεταναστολαγνεῖας. Πλησίαζει ὁ ἐορτασμός τῆς Μεγάλης Επετείου τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τό θέμα τοῦ ἑαν οἰ ἀλλοδαποῖ θά μποροῦν καί θά πρέπη νά εἶναι σημαιοφόροι θά τεθῆ ἐπί τάπητος ξανά, θά ἀναβιώση ἡ διμάχη μεταξύ αὐτῶν πού εἶναι ὑπερ ἥ κατά. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θά ἤθελα νά καταθέσω τήν δική μου ἄποψη.
Από ἀρχαιοτάτων χρόνων βαθειά εἶναι ριζωμένη στήν ψυχή τοῦ Ἔλληνα ἡ άρετή τῆς φιλοπατρίας. Ἠ ἀρετή αὐτή τῆς φιλοπατρίας ὑπῆρξε πάντοτε ἡ ἀρχή τῶν εὐγενῶν ἀγώνων καί τῶν θριάμβων τῆς Ἐλλάδος. Γιά τήν δόξα καί τό μεγαλεῖον τῆς φυλῆς μας άγωνίστηκαν πάντοτε τά Ἑλληνόπουλα καί κατετρόπωσαν τά στίφη τῶν βαρβάρων ποῦ ἤθελαν νά ὑποδουλώσουν τήν Πατρίδα μας.
Ὄλοι αυτοί οἱ ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων δέν εἶχαν κατακτητικούς σκοπούς καί δέν ἔγιναν γιά νά ὑποδουλώσουν ἄλλους λαούς. Ἔγιναν γιά νά ὑπερασπιστοῦν τήν ἀνεξαρτησία τῆς Πατρίδος καί νά ἀπελευθερώσουν ὑποδούλους ἀδελφούς μας, γιά νά περιφρουρήσουν τήν ἐλευθερία μας γιά νά διαδώσουν τά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ. Τούς Ἀγῶνες τοῦ ἑλληνισμοῦ, τούς πόθους, τἀ ὄνειρα καί τά ἰδανικά του, τά ἐνσαρκώνει ἡ γαλανόλευκη Σημαία μας. Αὐτή εἶναι τό ἐθνικό μας σύμβολο. Εἶναι τό ἰερό σύμβολο τῆς ἐλληνικῆς πατρίδος καί τῆς χριστιανικῆς θρησκεῖας.
Η σημαία δέν εἶναι ἔπαινος, οὖτε βραβεἶο καί οὖτε πρέπει να εἶναι καί συνεπῶς ὁ καλλίτερος μαθητής δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ τό μόνον κριτήριο γιά τό ποιός μπορεῖ καί θά πρέπη νά εἶναι σημαιοφόρος . Η Ελλάδα καί τά σύμβολά της ανήκουν στους Έλληνες. Δέν ἀνήκει μόνον στοὐς πρώτους μαθητές. Μεταξῦ ἄλλων, ἀποσκοπεῖ στήν τόνωσιν τοῦ ἐθνικού φρονήματος. Ἡ Ἑλληνική σημαία συμβολίζει καί κάτι πού γιά τούς Μωαμεθανούς εἶναι ἄσπονδος ἐχθρός. Συμβολίζει τήν ἐλληνική ὀρθοδοξία. Πατρίδα καί Θρησκεῖα εἶναι δύο μεγάλες ἀδελφωμένες ἰδέες, γύρω ἀπό τίς ὀποῖες αἰῶνες τώρα διαμορφώνεται, ἐξελίσσεται καί ἀναδιπλώνεται ἡ ἐθνική τῶν ἐλλήνων ζωή. Αὐτές τίς δύο μεγάλες ἰδέες τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκεῖας, μαζί μέ τίς παναθρώπινες ἰδέες τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἐλευθερίας, συμβολίζει ἡ ἐλληνική σημαῖα καί θά ἤταν ἰεροσυλία νά τήν ὑψώση ἔνας φανατικός ἐχθρός τῆς χριστιανικῆς θρησκεῖας.
Η ἀγάπη καί ὁ σεβασμός πρός τήν πατρίδα καλλιεργεῖται καί σφυρηλατεῖται μέ ἀγῶνες καί θυσίες γιά τήν ὑπεράσπισιν τοῦ πατρίου ἐδάφους καί γράφεται μέ τό αίμα πού ἔχυσαν οἱ πρόγονοι μας γιά νά παραδώσουν σέ ἐμᾶς μιάν ἐλεύθερη καί ἔνδοξη πατρίδα. Οἰ ὄποιοι δεσμοί πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν διαμονή στήν χῶρα καί τήν συμβίωσιν μέ Ἕλληνες δέν ἀρκοῦν νά κάνουν κάποιον πρόθυμον νά θυσιάση τήν ζωή του γιά τήν χῶρα τῆς ὀποῖας εἶναι πολίτης, δηλαδή τήν Ἐλλάδα. Τό νά μετάσχη κάποιος στήν ἠμετέραν παιδεῖα δέν τόν καθιστά λάτρη τῆς χῶρας καί πρὀθυμον νά θυσιατῆ γιά αύτήν. Καί εγῶ ἐχω μετάσχει στήν Καναδική παιδεῖα καί μάλιστα πολύ περισσότερο ἀπό ὄσο ἔχω μετάσχει στήν ἠμετέρα (ἐλληνική) Παιδεῖα, καί ἀπό μαθητής γέγονα δάσκαλος καί διδάσκω τίς ἀγγλικές γραμματεῖες ἀλλά δέν αἰσθάνομαι ὄτι μετέχω τῆς «Καναδικῆς φύσεως» καί αίσθάνομαι ρἴγος μόνον στό ἀντίκρυσμα τῆς ελληνικῆς σημαίας.
Αυτοί πού ὑποστηρίζουν ὄτι ἀλλοδαποί μπορούν νά εἶναι σημαιοφόροι ἐπικαλοῦνται τήν ρήσιν τού Ισοκράτη τήν ὀποῖαν ἔχουν παρερμηνεύσει καί διαστρεβλώσει βάναυσα. Τί λέει ὁ Ισοκρατης; «…..καί τών Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι τού γένους, αλλά τής διανοίας δοκείν εῖναι, καί μάλλον Ἔλληνας καλείσθαι τούς τῆς παιδεύσεως τῆς ἠμετέρας ἥ τούς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». Δηλαδή, ό Ισοκράτης δέν ὑποστηρίζει ὄτι Ελληνες πρέπει νά θεωροῦνται «οί μετέχοντες τῆς ἡμετέρας παιδεύσεως» ἀλλά ἀπλῶς διαπιστώνει μία κατάστασι: ὄτι μέ τήν διάδοσιν αύτῆς τῆς «παιδεύσεως», ἔφθασε νά καλοῦνται, νά ἀποκαλοῦνται (όχι νά εῖναι) «Ελληνες» καί μή ἀνήκοντες στήν «κοινή φύσιν» τῶν Ἑλλήνων, ὄπως λ.χ. σήμερα χαρακτηρίζουν κάποιον «Αμερικανό» ἐπειδή σπούδασε στίς ΗΠΑ καί «Αμερικανίζει» ὄπως παλαιότερα χαρακτήριζαν «Αγγλους», «Ρώσους», «Γάλλους» τούς Ελληνες ὀπαδούς τοῦ φιλοαγγλικοῦ, φιλορωσικοῦ, ή φιλογαλλικοῦ κόμματος.
Καί ἐαν ὑποθέσωμε ὄτι ἐρμηνεύουν σωστά τόν Ἱσοκράτη. Αυτοί δέν μποροῦσαν παρά νά εῖναι οί ‘Ελληνίζοντες: Αναρίθμητοι ξένοι προσπάθησαν νά γίνουν Ελληνες. Ασιάτες καί Αιγύπτιοι κατά τούς Ελληνιστικούς χρόνους, Λατίνοι κατά τούς Ρωμαϊκούς, Δυτικοευρωπαίοι κατά τήν Αναγέννησι. Πολλοί ὑπῆρξαν είλικρινεῖς καί προσπάθησαν σκληρά. Τό πέτυχαν ὄμως; Επέζησε ό Ελληνικός πολιτισμός στήν Ανατολή; Δημιούργησαν πολιτισμό οί Λατίνοι ἐφάμιλλον τοῦ Ελληνικοῦ ἥ παρέμειναν άπλοί καί στήν καλύτερη περίπτωσιν μέτριοι μιμητές ἀντιγραφείς μιᾶς ἐξωτερικότητος; Καί ή Αναγέννησις δέν ἀπεδείχθη τελικῶς στρεβλωτική τῆς Ελληνικότητος, τῆς ὁποῖας ή οὐσία δέν ἔγινε ἀντιληπτή ἀπό τούς Δυτικούς; Πού, πότε, καί ποιούς εἴχαμε Ἔλληνες, πού δέν ἤσαν έκ καταγωγῆς Ἔλληνες; Ο Ελληνισμός δέν εἶναι σύλλογος φιλολογούντων Είναι ἕνας λαός ὄμαιμος, όμόγλωσσος, όμόθρησκος, καί όμότροπος, μέ συνείδησιν αὐτῶν τῶν στοιχείων, πού τού προσδίδουν μιά μοναδική ἐνότητα, χάρις στήν ὀποῖα ἐπεβίωσε μέσα στίς χιλιετίες.
Ο ὄρκος στὴν Σημαία μας εἶναι ὁ ἰερώτερος ὄλων. Ἡ παράβασις τοῦ ὄρκου αὐτοῦ εἶναι ἔγκλημα βαρύ. Ἡ ἐγκατάλειψις τῆς σημαίας στά χέρια τοῦ ἐχθροῦ ἀποτελεἶ ἐσχάτην προδοσία. Τέτοια προδοσία δέν ὑπάρχει στήν Ἐλληνική ἱστορία. Ἐάν ἐπιτρέψωμε σέ ὄποιονδήποτε νά σηκώνη τήν Ελληνικήν σημαία ἀφαιροῦμε ὄλες τίς ἀξίες—μνῆμες—συμβολισμούς πού ἐνσαρκώνει “ιδεατά” η Ελληνική Σημαία γιά ὄλο τό Έθνος καί θά τήν βλέπωμε σάν ἕνα ἄψυχο ἀντικείμενο. Ἡ Ελληνική σημαία δέν ἐκφράζει ἔναν πολυπολιτισμικόν λαό ἀλλά Ἔλληνες πολίτες μέ Ελληνικήν συνείδησιν καί θά πρέπη νά παραμείνη το έσχατο σημείο έκφράσεως τῆς Ἑλληνικῆς συνειδήσεως. Συγκρίσεις μέ χῶρες σάν τόν Καναδά καί τίς Ηνωμένες Πολιτεῖες δέν μπορεῖ νά γίνουν διότι ἡ ὕπαρξις αυτῶν τῶν χωρῶν βασίστηκε ἀποκλειστικά καί μόνον στήν πολυ-φυλετική τους σύνθεσιν καί τήν πολυ-πολιτιστιμική τους σύνθεσιν κάτι που δέν ίσχύει στήν περίπτωσιν τῆς Ελλάδας,τό ἀντίθετο μάλιστα .