Χαλκιδική γη: Η ζωογόνα φύση και το «πνεύμα του τόπου»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Παρατηρώντας τα ταπεινά φυτά του κήπου μου κατανοώ, για άλλη μια φορά, πόσο προικισμένος, αλλά και πόσο διαχρονικά παραγκωνισμένος είναι ο γενέθλιος τόπος, η Χαλκιδική μας. Η φύση βρίσκει εδώ τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να παράγει αενάως και να προσφέρει στα έμβια όντα. Είναι οι προϋποθέσεις της ορθολογικής ανάπτυξης στο πνεύμα της αειφορίας, την αξία και την αναγκαιότητα της οποίας μόνο οι κρατούντες στη χώρα μας δεν αντιλαμβάνονται. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν τους ενδιέφερε στα αλήθεια το περιβάλλον, η ποιότητα ζωής των κατοίκων και η διατήρηση, ως απόθεμα ζωής για τους επερχόμενους, όλων εκείνων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που αλώβητα μας κληροδότησαν οι πρόγονοι.
Το φυσικό περιβάλλον της Χαλκιδικής, με τη δύναμη της δημιουργίας, “συμμαχεί” με την ιστορικότητα και την πολιτισμική κληρονομιά για να στηρίξει το «πνεύμα του τόπου». Οι αλήθειες του Αριστοτέλη ισχύουν ωστόσο διαχρονικά στην ίδια την πατρίδα του, ανεξαρτήτως αν ποτέ οι αρμόδιοι δεν έκαναν τίποτε για να τον τιμήσουν, αλλά και για να προσθέσουν ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα στη Χαλκιδική… Δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για τον ίδιο τον μεγάλο φιλόσοφο, ούτε για τον γενέθλιο τόπο του…
Εξακολουθούν, ακόμη, οι «αρμόδιοι» να αγνοούν ότι στη Θρακιώτικη πάλαι ποτέ Περιφέρεια της Χαλκιδικής χερσονήσου, στο «κοινόν επί Θράκης», βρήκαν οι άποικοι της νότιας Ελλάδας πρόσφορο πεδίο ανάπτυξης, όπου άφησαν στοιχεία του λαμπρού πολιτισμού τους. Το ίδιο αδιαφορούν για ό, τι συνέβη, στη συνέχεια, με τους Μακεδόνες, αλλά και για την μοναστική πολιτεία, σε ό, τι αφορά στην ανάδειξη και προβολή των μνημείων της και της πλούσιας ελληνικής γραμματείας και των έργων τέχνης, που διέσωσαν οι Αγιορείτες μοναχοί…
Κι εδώ ας μου επιτραπεί να επισημάνω ότι σε όλα αυτά, που συνθέτουν το «πνεύμα του τόπου», οφείλεται η συχνότητα των επαναστατικών κινημάτων των Χαλκιδικιωτών κατά την οθωμανική περίοδο, αλλά και η διεκδίκηση και κατάκτηση του ιδιότυπου φορολογικού καθεστώτος των χωριών του «Καζά της Κασσάνδρας», της τότε υποδιοίκησης της Χαλκιδικής χερσονήσου.
Αλλά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Χαλκιδικής δεν μπορούν εύκολα να αμφισβητηθούν από κανένα και πολύ περισσότερο να αγνοηθούν από τους λάτρεις των κούφιων, συνήθως, πανηγυρικών λόγων …«κατά τας επετείους» και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Στην εκμετάλλευση και καταστροφή της Χαλκιδικής γης, που κάποιοι επιχειρούν χωρίς κανόνες δικαίου και λογικής, δεν αντιστέκεται τώρα μόνο η φύση της, αλλά και οι συνειδητοποιημένοι πολίτες της, όλοι όσοι την αγαπούν και ιδιαίτερα οι νέοι!
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
Πολύγυρος, αρχιτέκτων

ΔΗΜΟΦΙΛΗ