Η ομιλία του Πάνου Καμμένου στο Ίδρυμα Γεωπολιτικών Μελετών.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΙΓΜΕΑ

«Αγαπητέ συνάδελφε από τη ρωσική Δούμα,

Εκλεκτοί συμμετέχοντες στο σημερινό συνέδριο,

Θέλω να σας καλωσορίσουμε, εγώ και οι βουλευτές των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, για τη σημερινή σας παρουσία σε αυτή την πολύ σημαντική συνάντηση και διημερίδα, όπου θα ανταλλάξουμε απόψεις – μετά από τις δύο πρωινές συνεδριάσεις, σε στρογγυλά τραπέζια – σε σχέση με τις γεωπολιτικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή μας.

Του χρόνου, το 2015, κλείνουν 70 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που ξεκίνησε από την Ευρώπη και από το ίδιο κράτος που είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Γερμανία. Προφανώς οι πολιτικοί της ηγέτες δεν είχαν διδαχθεί το ελληνικό γνωμικό «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».

Στη μεταπολεμική περίοδο δημιουργήθηκαν πολλοί οργανισμοί που στόχο είχαν – όπως διακήρυσσαν οι δημιουργοί τους – τη διατήρηση της ειρήνης, μέσα όμως από ένα ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Πριν από 24 χρόνια, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο δυτικός κόσμος πέρασε από τον διπολισμό στον πολυπολισμό. Δόθηκε η εντύπωση ότι η διεθνής τάξη πραγμάτων θα ήταν ειρηνική, σταθερή, αρμονική, με συνεργασία μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Όμως οι προβλέψεις και οι ελπίδες αυτές απεδείχθησαν αυταπάτη.

Η Ρωσία κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να ενταχθεί και να διαδραματίσει το δικό της εποικοδομητικό ρόλο τόσο στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο όσο και στο διεθνή. Αρχικά είχε γίνει αποδεκτή από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά τελικά, με αποκορύφωμα την προκληθείσα από δυτικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, χρηματοδοτούμενες από κράτη όπως η Γερμανία ή από ινστιτούτα όπως το Ινστιτούτο Κλίντον στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, δημιουργήθηκε η κρίση στην Ουκρανία. Ένα πραξικόπημα ανατροπής της νόμιμης ηγεσίας από διαδηλωτές, οι οποίοι οργανώνονταν και χρηματοδοτούνταν από ξένες μη κυβερνητικές οργανώσεις με τη συμφωνία των κρατών.

Οι σχέσεις συνεργασίας διερράγησαν και οι σχέσεις της Δύσης με την Ανατολή οδηγήθηκαν σε νέα κρίση. Επίσης, οι ηγέτες του δυτικού κόσμου απεδείχθησαν πρόθυμοι να εντάξουν την Κίνα στο διεθνές σύστημα με αποτέλεσμα ο επιβληθείς απομονωτισμός της να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία, όπου οι πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παραμένουν ακόμα ανοικτές.

Εξάλλου, ο εγγύτερος ευρωπαϊκός χώρος βρίσκεται σε πολύ μεγάλη αναταραχή λόγω των πολεμικών συρράξεων που προκάλεσε ο επιβληθείς εκδημοκρατισμός της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα στη Συρία και στο Ιράκ είναι εκρηκτική, καθώς επίσης στη Λιβύη.

Η αρχική στήριξη εκ μέρους των δυτικών τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η Αλ Κάϊντα (και όχι μόνο), προκειμένου να ανατραπεί ο Σύρος ηγέτης Άσαντ, αλλά και η ανοχή που δόθηκε στις οργανώσεις των ισλαμοφασιστών όπως το Ισλαμικό Κράτος οδήγησαν την περιοχή σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η κρίση γρήγορα μεταφέρθηκε στην Ουκρανία. Αν κανείς προσέξει τους μισθοφόρους που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία και τα εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος χριστιανικών πληθυσμών και κατά πολιτών ή τις αποτρόπαιες πράξεις κατά του κουρδικού λαού, θα δει ότι ήταν οργανώσεις οι οποίες μεταφέρθηκαν στην περιοχή της Ουκρανίας, όπως οι Τάταροι μισθοφόροι, όπου και εκεί στάθηκαν στο πλευρό της ναζιστικής μερίδας που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ουκρανίας με την ανοχή της Δύσης.

Βρισκόμαστε λοιπόν, προ μιας αναδιάταξης των συνόρων στις χώρες αυτές, ιδιαίτερα στην περιοχή του Κουρδιστάν. Η ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων, αντί της αναμενόμενης σταθερότητας, εμφάνισε σημάδια αστάθειας και μεγάλης έντασης, ιδίως μετά το 2008, με την εμφάνιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε ότι δεν είχε ούτε τις δομές αλλά ούτε και τους ηγέτες για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που μετατράπηκε σε ανθρωπιστική κρίση.

Δεν μιλάμε πλέον, για κρίση πολιτών, αλλά για κρίση εθνών. Το όραμα των ευρωπαίων πολιτών, για μια Ευρωπαϊκή Ένωση με ανθρώπινο πρόσωπο, γκρεμίστηκε. Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθούν φυγόκεντρες δυνάμεις και αποσχιστικές τάσεις σε πολλές περιοχές της ευρωπαϊκής επικράτειας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία καθοδηγείται από τη Γερμανία, ακολούθησε μια κοντόφθαλμη πολιτική στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αδιαφορώντας για τις αρνητικές κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες που οδήγησαν στην αύξηση του αντιενωσιακού αισθήματος των ευρωπαίων πολιτών.

Στο σημείο αυτό θέλω να καταθέσω και την προσωπική μου εμπειρία. Η κυβέρνηση στην οποία συμμετείχα, η κυβέρνηση Καραμανλή, έκανε μεγάλες προσπάθειες για να γίνει η Ελλάδα μια γεωπολιτική γέφυρα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Η υπογραφή μεταξύ του Κώστα Καραμανλή και του Προέδρου Πούτιν για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, η ενίσχυση του «Σάουθ Στριμ» και η υπογραφή της διαδρομής του «Σάουθ Στριμ» που έγινε το 2007 οδήγησε σε ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της συγκεκριμένης κυβέρνησης που ακόμα διερευνάται από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Έχουμε ξεκάθαρα μία απόπειρα παρακολούθησης, πιθανώς και σχέδιο δολοφονίας κατά του πρώην πρωθυπουργού, το περίφημο σχέδιο «Πυθία», που απετράπη λόγω της εμπλοκής των υπηρεσιών ασφαλείας της Ρωσίας, οι οποίες συνέδραμαν για την ασφάλεια του τότε πρωθυπουργού. Πολύ πιθανόν να προκύψουν και άλλα γεγονότα στα οποία δόθηκε άλλη εξήγηση εκείνη την εποχή, όπως οι πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα ή τα αιματηρά γεγονότα στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από την αδυναμία να αντιμετωπίσει την εσωτερική της κρίση, αποδείχτηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει και την επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον περίγυρό της. Αυτή την πολύ κρίσιμη στιγμή διακυβεύεται η σταθερότητα και η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ευ ζην δεκάδων εκατομμυρίων συμπολιτών μας στην Ευρώπη. Αποτελεί γεωπολιτική και γεωστρατηγική παράνοια η επιβολή κυρώσεων σε βάρος ενός κράτους – αναφέρομαι στη Ρωσία – το οποίο μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της οικονομικής – και όχι μόνο – κρίσης που αντιμετωπίζουμε.

Λέω τη λέξη παράνοια, διότι επιβάλαμε κυρώσεις στο κράτος αυτό για ένα πρόβλημα με την Ουκρανία που το προκάλεσαν δυτικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και δεν επιβάλλουμε κυρώσεις στην Τουρκία, η οποία σήμερα που μιλάμε παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ με πολεμικά πλοία, προκαλώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση και μη αναγνωρίζοντας κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Κύπρος. Ιδίως για την Ελλάδα και την Κύπρο, το να επιβάλουν μέτρα κατά της Ρωσίας είναι και ανήθικο, είναι και ανιστόρητο, διότι δεν θα ξεχάσουν οι Έλληνες ότι στις δύσκολες στιγμές, η Ρωσία μας στήριξε ακόμα και με βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, όταν έγινε η παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το 1974.

Είναι προφανές, ότι ο αποσταθεροποιητικός παράγων της αθρόας παράνομης μετανάστευσης των ακραίων θρησκευτικών τάσεων και της διεθνούς τρομοκρατίας βρίσκεται πλέον προ των πυλών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αντιμετώπισή τους απαιτεί τη σύμπραξη κρατών που βρίσκονται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά και το Ιράν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλίες το ταχύτερο δυνατόν, ώστε να ασκήσει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίλυση των διαφορών που αναπτύσσονται στο εγγύτερο γεωγραφικό της περιβάλλον, προτού τα προβλήματα αυτά μετατραπούν και σε δικά της προβλήματα.

Σε αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να δούμε ότι αυτό που επιχειρεί η νέα τάξη πραγμάτων είναι ουσιαστικά η κατάργηση των εθνών – κρατών. Προσπαθεί να βγάλει τις παραδόσεις, τις αρχές, τη θρησκεία μέσα από το πλαίσιο βίου του κάθε έθνους που στηρίζεται σε αυτές τις αρχές. Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο περιβάλλον χωρίς έθνη, χωρίς θρησκείες, χωρίς αρχές, χωρίς παραδόσεις. Σε αυτό το διαμορφούμενο περιβάλλον το αποτέλεσμα είναι να έχουμε επέκταση του ισλαμοφασισμού.

Μίλησα προηγουμένως για την επέκταση από τη Βόρεια Αφρική στη Μέση Ανατολή και εν συνεχεία στην Ουκρανία. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι είναι πολύ κοντά στις πόρτες της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, η επέκταση του φαινομένου αυτού σε περιοχές όπως το Κόσσοβο ή η Αλβανία. Δεν είναι τυχαίο, ο αλβανικός εθνικισμός που βλέπουμε να εξελίσσεται πλέον σε προκλητικές ενέργειες, ακόμα και αυτό που είχαμε πριν από ένα μήνα μέσα σε αθλητικό γήπεδο.

Για τους λόγους αυτούς πιστεύω ότι χρειάζεται μια ευρωπαϊκή αναγέννηση. Η διημερίδα που διοργανώνει το Ινστιτούτο Γεωπολιτικών Μελετών «Εθνική Αναδημιουργία» είναι σημαντική. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους ομιλητές και τους παρευρισκόμενους που τιμούν αυτή την εκδήλωση με τη συμμετοχή και με την παρουσία τους. Είμαι βέβαιος ότι θα γίνει εποικοδομητικός διάλογος. Θα μιλήσουμε για αυτά που δεν μιλάμε δημόσια, θα μιλήσουμε όμως δημόσια και αυτά τα συμπεράσματα θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε πώς θα χτίσουμε ένα ειρηνικό μέλλον στην ευρύτερη περιοχή μας.

Σας ευχαριστώ πολύ».