Η Κυριαζοπούλου στο δρόμο που χάραξε ο Φορτσάκης…

Γράφει ο Επ. Ι. Στήμονας
Φόρτσα, Φορτσάκη! Αν καταφέρει να αφυπνίσει το μακαρίως καθεύδον Φοιτητικό Κίνημα, θα έχει αν μη τι άλλο εξασφαλίσει την υστεροφημία του!
Επιμένει πεισματικά, με την ίδια αυταρχική συμπεριφορά, που αποτελεί πηγή έμπνευσης και για τους υπόλοιπους φιλοκυβερνητικούς πρυτάνεις.
Ο Μήτκας, στη Θεσσαλονίκη και η Κυριαζοπούλου, στην Πάτρα είναι οι επόμενοι πρυτάνεις, που επέδωσαν τα διαπιστευτήριά τους στην κυβέρνηση, ακολουθώντας σε μικρότερη, βέβαια, κλίμακα τις εντολές της για την μετάλλαξη του Δημόσιου Πανεπιστήμιου σε αγοραίο μηχανισμό παροχής υπηρεσιών κατάρτισης.
Απαντες, ένθερμοι υπερασπιστές του δόγματος «νόμος και τάξις», έχουν ως σημαντικό …προσόν να αντιμετωπίζουν τους φοιτητές ως «ταραξίες» και αντιπάλους.
Και καλά ο Φορτσάκης, ενδεχομένως να έχει τους λόγους του. «Πολυθεσίτης» σε επιτροπές και συμβούλια, συμπεριλαμβανομένου του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ, με τη δικηγορική εταιρεία, στην οποία συμμετέχει, να παίζει ρόλο συμβούλου στην εκπόιηση του τέως αερολιμένα Ελληνικού, είναι εκλεκτός της κυβέρνησης.
Η Κυριαζοπούλου, όμως, στην Πάτρα γιατί εμφανίζεται ως υπέρμαχος του κυβερνητικού πανεπιστημιακού μοντέλου;
Προφανώς, όπως εξηγούν πανεπιστημιακοί κύκλοι, ανταποδίδει τη στήριξη, που παρείχαν στην αμφισβητούμενη εκλογή της (για στημένη διαδικασία κάνουν λόγο οι φοιτητές), όχι μόνο ο υπουργός Παιδείας, Α. Λοβέρδο, αλλά και τα φιλοκυβερνητικά «καπετανάτα», των Μπούρα, Κωστόπουλου, Γκούμα και Γρουμπού, τα οποία ετοιμάζονται για τη «μεγάλη έφοδο», χωρίς, ωστόσο, να δώσουν περαιτέρω διευκρινήσεις.
Το μείζον θέμα, σήμερα, της Ανώτατης Εκπαίδευσης είναι η φύλαξη των Πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων!
Ο εκσυγχρονισμός των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών, η αναβάθμιση του επιπέδου των παρεχόμενων γνώσεων, η συμμετοχή στα άκρως ανταγωνιστικά, πλέον, Ευρωπαικά ερευνητικά προγράμματα και η ανάπτυξη της ερευνητικής αριστείας θεωρούνται δευτερευούσης σημασίας ζητήματα. Όπως η σίτιση και η στέγαση των οικονομικά αδύνατων φοιτητών, καθώς επίσης και ο «πέλεκυς» των διαγραφών.
Οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων πληθαίνουν, το ίδιο και οι καταλήψεις.
ΥΓ. Το 1973, τη Δημοκρατία και την Ελευθερία δεν υπερασπίστηκαν οι εκφραστές του «νόμου και της τάξεως», αλλά οι «ταραξίες»…