Η σάπια ελίτ της Ελλάδας.

Υπάρχουν πολιτικές ελίτ οι οποίες δεν είναι κλειστές, αλλά ανανεώνονται συνεχώς από υγιείς κοινωνικές δυνάμεις. Υπάρχουν οικονομικές ελίτ που αναδεικνύονται μέσα από την παραγωγική διαδικασία. Υπάρχουν πνευματικές ελίτ οι οποίες αναδεικνύονται μέσα από την μελέτη, την έρευνα και την πνευματική προσφορά τους στην κοινωνία. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν συμβαίνει τίποτε από όλα αυτά.
Η δική μας πολιτική ελίτ είναι κλειστή. Τόσο ο εκλογικός νόμος, όσο και η δια βίου παραμονή των ίδιων προσώπων και των απογόνων τους στην πολιτική σκηνή της χώρας, δημιουργούν μια κλειστή κάστα με την ψυχολογία της κλειστής ομάδας. Έτσι όμως δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέα αξιόλογα άτομα να ασχοληθούν με την πολιτική και να προσφέρουν πραγματικά στον τόπο.
Η δική μας οικονομική ελίτ είναι στην πλειοψηφία της κρατικοδίαιτη και παρασιτική. Δεν δημιουργήθηκε μέσα από την παραγωγική διαδικασία, αλλά δημιουργήθηκε κυρίως από πρώην κομματάνθρωπους με κύρια πηγή το κρατικό χρήμα και την βοήθεια από την πολιτική ελίτ, την οποία με τη σειρά της ενισχύει και διατηρεί στην εξουσία. Έτσι παραμένει κλειστή και μέσω της πολιτικής ελίτ χρησιμοποιεί την κρατική γραφειοκρατία για να σκοτώνει συνεχώς την υγιή επιχειρηματικότητα η οποία θα την αμφισβητούσε.
Η δική μας πνευματική ελίτ προέρχεται κυρίως από πρώην κομματάνθρωπους και από πρώην κομματικούς νεολαίους. Η πνευματική προσφορά τους είναι ελάχιστη, τη στιγμή που χιλιάδες ικανότατα ελληνόπουλα δεν βρίσκουν διεξόδους για να αναδείξουν την αξία τους και να προσφέρουν ταυτόχρονα στον τόπο. Παρατηρείται δε μεγάλη οικογενειοκρατία μεταξύ των ονομαζόμενων πνευματικών ανθρώπων.
Αυτή η συνολική ελίτ, μη έχουσα κοινωνικές αναφορές, αισθάνεται περισσότερο διεθνοποιημένη παρά πατριωτική και εθνική.  Όταν ένα μέλος της ελίτ βρίσκεται το πρωϊ στο Λονδίνο και το απόγευμα πίνει τον καφέ του στις Βρυξέλλες, με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, δεν μπορεί να καταλάβει τον πατριωτισμού αυτού που μια ζωή κάνει το δρομολόγιο Ομόνοια – Πατήσια ή σπίτι – χωράφι – καφενείο και πληρώνει με στερήσεις τους φόρους που επιβάλει η ελίτ.
Πέτρος Χασάπης