ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ: Η Ελλαδα δεν υπερψήφισε το σχέδιο απόφασης του ΟΗΕ για την ποινική δίωξη προώθησης του ναζισμού!

Η σιωπή των (αχ)αμνών απο τα ΜΜ”Ε”. Αφήνουν ατιμώρητη τη ναζιστικη προπαγάνδα!
Εναντίον της καταδίκης και της δίωξης του ναζισμού εψήφισαν η Ουκρανία, ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες!
Μια Ιστορική Μη-Ψήφος της Ελλάδας στον ΟΗΕ
Του Μιχαήλ Στυλιανού
H είδηση, που πνίγηκε στο μακρόσυρτο σήριαλ της ηρωικής μάχης κατά του Μνημονίου, θα ανακουφίσει τους υποδίκους της Χρυσής Αυγής και θα χαροποιήσει τους δικηγόρους τους:
Η Ελλάδα δεν εψήφισε στον ΟΗΕ σχέδιο απόφασης για την καταδίκη της αναβίωσης του ναζισμού και την ποινική δίωξη της προπαγανδιστικής ηρωοποίησης του
Το γεγονός συνέβη την περασμένη βδομάδα. Το σχέδιο ψηφίσματος είχε τις υπογραφές πλειάδας χωρών, ήταν μακροσκελές, επεκαλείτο πλήθος διεθνών συμφωνιών, διακηρύξεων και προηγουμένων αποφάσεων του διεθνούς οργανισμού και προέβαινε σε μακρά σειρά εισηγήσεων προς τα κράτη μέλη, που μπορούν πρόχειρα να συνοψισθούν στα εξής:
΄Εκφραση μεγάλης ανησυχίας για τα φαινόμενα αναβίωσης και ηρωοποίησης του ναζισμού/φασισμού σε διάφορες χώρες και πρόσκληση κινητοποίησης των κρατών εναντίον του κινδύνου. Αφ’ ενός με προληπτικά μέτρα εκπαίδευσης και προστασίας των νέων από την διάβρωση των κηρυγμάτων μίσους και αφ ετέρου με μέτρα απαγόρευσης των τελετών, μνημοσύνων, παρελάσεων και συμβόλων ηρωοποίησης του ναζισμού. Του ορισμού ως νομικά διωκόμενων αδικημάτων -πέραν των πράξεων βίας- της διάδοσης ιδεών περί φυλετικής υπεροχής και λοιπών ρατσιστικών διακρίσεων και μίσους σε βάρος ανθρώπων άλλου χρώματος, φυλής, εθνότητας ή προέλευσης. Καθώς και της δίωξης των υπευθύνων για την παροχή βοήθειας, χρηματικής ή άλλης, για την προαγωγή των ναζιστικών θεωριών.
Το μακροσκελές κείμενο απαρίθμησης των εκδηλώσεων του ναζιστικού/φασιστικού ακτιβισμού που υποδεικνύονται στις κυβερνήσεις προς αντιμετώπισιν υπερκαλύπτει το κατηγορητήριο σε βάρος των προφυλακισμένων στελεχών της Χρυσής Αυγής.
Το ψήφισμα υιοθετήθηκε, με 115 ψήφους επί συνόλου 193 και έγινε απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Ελλάδα –σφάγιο του ναζισμού- δεν διέσπασε την ενότητα του ευρωπαϊκού ποιμνίου και ακολούθησε την επιλογή της αποχής…
Εναντίον της καταδίκης και της δίωξης του ναζισμού εψήφισαν η Ουκρανία, ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες!
Είναι περίεργο, αλλά μια βδομάδα μετά το γεγονός, δεν έχουν ακουσθεί ακόμη (οι γνώριμες σε μας, λόγω Χρυσής Αυγής) κραυγές καταγγελίας, ή διαμαρτυρίας έστω, του κ. Χάρις της Διεθνούς ΄Ενωσης εβραϊκών οργανώσεων, για την ανωτέρω βαρύγδουπη άρνηση καταδίκης ηρωοποίησης του ναζισμού, εφευρέτη και λειτουργού των κρεματορίων με θύματα εκατομμύρια Εβραίων.(Στην πιο προβεβλημένη πτυχή της δράσης του, οι οποία επιπλέον περιλαμβάνει εικοσάδα τουλάχιστον εκατομμυρίων σφαγιασμένων στη Ρωσία και σε κατεχόμενες από τα γερμανικά στρατεύματα ευρωπαϊκές χώρες- και στην Ελλάδα κατά μεγαλύτερη μάλιστα πληθυσμιακή αναλογία.)
Λιγότερο ίσως περίεργο είναι ότι ούτε από τους ιθαγενείς υψίφωνους «προοδευτικούς», όλων των κομματικών αποχρώσεων, των ΜΚΟ και των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων,υψώθηκε φωνή διαμαρτυρίας για την -ανόσια και υβριστική για την Ιστορία- επιλογή του εκπροσώπου της «Πατρίδας της Δημοκρατίας» ενώπιον του ερωτήματος «Καταδίκη ή Όχι» του Ναζισμού στο ΟΗΕ.
Το ότι το άγρυπνο και μαστιγιοφόρο αμερικανικό ίδρυμα επαγρύπνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα Human Rights Watch δεν έβγαλε άχνα γι’ αυτόν τον φόνο δεν ξενίζει βέβαια κανέναν.
Στη Γαλλία, το όργανο των Γκωλλιστών «Επιτροπή Βαλμύ» χαρακτηρίζει, σε άρθρο του, προδοσία του Συντάγματος» την γαλλική αποχή . Σημειώνει ότι το Σύνταγμα του 1946, που ισχύει και σήμερα αφού το επικαλείται το Σύνταγμα του 1958, τονίζει τα εξής στο προοίμιο του:
«Την επομένη της νίκης που κατήγαγαν οι ελεύθεροι λαοί κατά των καθεστώτων τα οποία επεχείρησαν να υποδουλώσουν και ευτελίσουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, ο γαλλικός λαός διακηρύσσει εκ νέου ότι κάθε άνθρωπος, χωρίς διάκριση φυλής, θρησκείας ή φρονήματος, έχει δικαιώματα απαράγραπτα και ιερά»
Και ο σχολιαστής της ψηφοφορίας σημειώνει:
«Μέχρι που ακόμη είναι ικανές να πέσουν οι χώρες της Ευρώπης; Μέχρι τον πάτο, δεν χωρεί αμφιβολία. Το εφιαλτικό ερώτημα είναι πού βρίσκεται ο πάτος;
Να ένα ερώτημα ιδιαίτερης βαρύτητας για την «πατρίδα της δημοκρατίας» -έστω ως τσίχλα πολιτικής δημαγωγίας, ή ως αφίσα τουριστικής διαφήμισης.