ΕΥΓΕ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΕ, στάθηκες όρθιος την πιο κρίσιμη στιγμή για το Έθνος.
Επρεπε να περάσουν 200 χρονια απο την σύσταση του νεολληνικου κράτους, για να βρεθεί ένας Προκόπης Παυλόπουλος και να υποχρεώσει το διαχρονικά εθνοκτονο κράτος, συνταγματικά πλεον, στην προάσπιση του Έθνους.
Την πιο μαύρη περίοδο της νεώτερης ιστορίας, όπου ο φεντεραλισμός ειναι η εξουσιαστική παράνοια της εποχής. Όπου η ελληνογενης Ευρωπη των εθνών μετατρέπεται στην ανελλήνιστη, γερμανοκεντρική Ευρωπη των τραπεζιτών.
Υπάρχει όμως ενα ακομα συγκλονιστικό στοιχείο στην εισήγηση του Προκόπη Παυλόπουλου για το νεο συνταγμα:
Ο ορισμός του Ελληνισμού, που για πρώτη φορά χαρακτηρίζεται ως “Οικουμενικός, ενιαίος, αδιαίρετος, με αδιάλειπτη συνέχεια” σε όλον τον πλανήτη. Οχι σε κάποιο ρομαντικό πονημα, αλλά ως συνταγματική παραδοχή και υποχρέωση! Όπου το συνταγμα υποχρεώνει πλεον το κράτος να αναλάβει το ιστορικό βαρος υπεράσπισης του. Κοινώς το Ελληνικό κράτος συνταγματικά υποχρεούται να προασπίσει τον Ελληνισμό, “ακομα και εκτος συνόρων!”. Αναμένεται η “σφοδρή αντίδραση της Τρόικας” ωστε να αφαιρεθεί το επίμαχο σημείο. Αλλά και άλλα ενδιαφέροντα, που θα το κάνουν ακομα πιο ενοχλητικό.
Διαβάστε το συγκεκριμένο:
1. Άρθρο 2 του Συντάγματος, προσθήκη παραγράφου 3
Κάτω από εξαιρετικά αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες στο διεθνές περιβάλλον, και με την κατά καιρούς εμφάνιση φαινομένων προκλητικής διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας, ενιαίος και αδιαίρετος ο Ελληνισμός, σ’ όλον τον Πλανήτη, υπερασπίζεται την πολύτιμη παρακαταθήκη της εθνικής μας υπόστασης και της γλωσσικής μας κληρονομιάς υπό όρους αδιάλειπτης συνέχειας. Είναι καιρός όμως και το Κράτος ν’ αναλάβει το ιστορικό εκείνο βάρος μιας τέτοιας υπεράσπισης, το οποίο του αναλογεί. Αυτός είναι ο λόγος, ο οποίος όχι μόνον αιτιολογεί αλλά κι επιβάλει την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 2 του Συντάγματος, με την οποίαν αναγνωρίζεται πανηγυρικώς η υποχρέωση του Κράτους, πάντοτε με τήρηση των κανόνων διεθνούς δικαίου, να εγγυάται την προστασία της εθνικής μας ταυτότητας και της ελληνικής γλώσσας.
Α. Νοταράς