Ο έρωτας χωρίς την τροχοπέδη της θρησκοληψίας
Το “άσμα ασμάτων” από την Παλαιά Διαθήκη
http://youtu.be/-KzESNLKKfk
Όταν άκουσα για πρώτη φορά το “Άσμα Ασμάτων” σε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου και στίχους που αποδίδονται στο Σολομώντα, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Δεν ήταν τόσο η αισθησιακή φωνή της Ειρήνης Παππά, αλλά οι ίδιοι οι στίχοι που υμνούσαν τον έρωτα, χωρίς τα σημερινά ταμπού, χωρίς τις τροχοπέδες που κάποιοι προσπαθούσαν -και προσπαθούν ακόμη- να φορέσουν σε όσους βιώνουν και εκδηλώνουν, όπως αυτοί επιλέγουν, τα αισθήματά τους…
Το Άσμα Ασμάτων αποτελείται από έξι ενότητες και εντάσσεται στα Διδακτικά – Ποιητικά Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Επισημαίνω, ωστόσο, τον πρώτο και δεύτερο στίχο και τους αποδίδω στα νεοελληνικά, όπως εγώ τους προσλαμβάνω, έστω κι αν δεν είμαι ένας εξειδικευμένος στη γλώσσα των εκκλησιαστικών γραφών. Κατανοώ έτσι με το δικό μου αισθητήριο την ουσία του συνολικού έργου και απολαμβάνω καλύτερα τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου (σημ. Από το έργο του “Ραψωδίες”, 1986), που συνοδεύει την απαγγελία από την Ειρήνη Παππά ορισμένων στίχων του, μεταφρασμένων στην νεοελληνική γλώσσα από το Λευτέρη Παπαδόπουλο:
“Φιλησάτω με ἀπὸ φιλημάτων στόματος αὐτοῦ, ὅτι ἀγαθοὶ μαστοί σου ὑπὲρ οἶνον”, που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση: “Με το δικό σου στόμα ας με φιλήσεις, γιατί το δικό σου ωραίο στήθος είναι καλύτερο κι απ’ το κρασί”.
Θα πρέπει εδώ να πω ότι το γυναικείο στήθος, οι μαστοί της λόγιας ελληνικής γλώσσας, από την αρχαία ακόμη μυθολογία, εκφράζανε τη θηλυκότητα, τη γονιμότητα, τη μητρότητα, τον ερωτισμό και φυσικά τη σεξουαλικότητά της γυναίκας, τους πυλώνες δηλαδή της πραγματικής ζωής.
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
αρχιτέκτων, Πολύγυρος
