Αποχαιρετώντας ένα μεγάλο δημοσιογράφο – αγωνιστή.

Στο βιβλίο σου “31 αξέχαστα χρόνια” εξομολογείσαι Σεραφείμ, πως το μόνο παράπονο που είχες από τον φίλο σου τον Κίτσο ήταν: ότι δεν είχε φροντίσει να παραμείνει στα χέρια σου, μετά το θάνατό του, το “ξύλινο” τιμόνι της Ελευθεροτυπίας. Οι φίλοι σου πιστεύουμε, πως τότε όχι μόνο εκατοντάδες άξιοι λειτουργοί του Τύπου δεν θα είχαν χάσει τη δουλειά τους αλλά και η Πατρίδα μπορεί να είχε καλύτερη τύχη. Οι ολίγιστοι πολιτικοί που έτυχε να μας κυβερνήσουν έκτοτε, θα είχαν να κάνουν με την ακεραιότητα, το ήθος και τη λεβεντιά που απέπνεε η Ελευθεροτυπία στα χέρια σου και δεν θα τολμούσαν ούτε τα κοινοβουλευτικά τους πραξικοπήματα ούτε τις δήθεν, εθελόδουλες διαπραγματεύσεις τους.
Οι μόνιμοι συνεργάτες σου οι οποίοι αφομοίωσαν την διδαχή σου, πως το λειτούργημα του δημοσιογράφου τον θέλει απέναντι στη εξουσία, συνεχίζουν το έργο σου από διάφορα μετερίζια, κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα που έχουν αλώσει τον χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. Αυτοί κι εμείς, οι κατά καιρούς αρθρογράφοι, άτυποι συνεργάτες της Ελευθεροτυπίας, θα σε θυμόμαστε με συγκίνηση. Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Δημήτρης Ματσικούδης