Το πολιτικό σύστημα καταρρέει από τα μέσα του. Οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίχτηκε, ανδρώθηκε και που με τη βοήθειά τους επεχείρησε να αλώσει τα πάντα, μετατράπηκαν σε σαράκι που του τρώει τα σωθικά. Αδειάζει το κουφάρι του από τα μέσα όπως ακριβώς γίνεται και με το σώμα του νεκρού, σήπεται και βρωμά και η μπόχα του σκεπάζει τα πάντα.
Ο δικομματισμός που αποτέλεσε τον ιδιότυπο «θεσμικό» του προστάτη, αισθάνεται να τον πνίγει η ανασφάλεια της επόμενης μέρας, αντιστέκεται, αρνείται να «παραδοθεί» κι αυτό συν τοις άλλοις τον καθιστά και ιδιαίτερα επικίνδυνο.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το σκηνικό κατάπτωσης αξιών αλλά και προσχημάτων, δείχνει να εξελίσσεται σε επικίνδυνη χιονοστιβάδα που τείνει να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της.
– οι σχεδιασμοί των ηγετικών του εκπροσώπων τροποποιούνται διαρκώς, γιατί σκοντάφτουν στα καθημερινά αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν και αναπαράγουν…
– το ίδιο παρατηρεί κανείς και στις φιλοδοξίες των κάθε λογής ηγετίσκων, μικρών και μεγάλων «ομαδαρχών». Υπάρχουν «σχέδια» που χαλάνε και αναπροσαρμόζονται, φιλοδοξίες που απομακρύνονται, όνειρα που καρκινοβατούν…
Το χειρότερο όμως είναι πως αυτός ο κατήφορος είναι πρωτίστως πολιτικός.
– τα πολιτικά επιχειρήματα αντικαταστάθηκαν από την γενικόλογη προσεγγισιολογία των πολιτικών νεολογημάτων που επιχειρούν να επιβάλουν διάφορα κέντρα υπερεθνικά που θέλουν πάση θυσία να χαλιναγωγήσουν το πολιτικό γίγνεσθαι…
– με έλλειμμα πολιτικής όμως και με τακτικές που περιχαρακώνουν εμφανίζεται και ο αντιπολιτευτικός λόγος.
– μια επικίνδυνη ιδιοκτησιακή αντίληψη δείχνει να σηματοδοτεί τακτικές με αντικείμενο ιδιοκτησίας τον ίδιο τον ψηφοφόρο, ο οποίος αρνείται, πεισμώνει και θυμώνει με τις αδιέξοδες επιλογές των ηγεσιών (κι αυτό αποτελεί το μοναδικό υγιές και ελπιδοφόρο στοιχείο σ αυτό το συννεφιασμένο σκηνικό).
Σ αυτό το σκηνικό κανείς δε χαμογελά, η μάλλον χαμογελά μόνο ένας.
Η ΝΔ δε χαμογελά. Αισθάνεται πνιγμένη… «αυτοκτονημένη, από το βαρύ φορτίο ενός μίγματος εκρηκτικού από σκάνδαλα, ανικανότητες, ερασιτεχνισμούς, φτηνομπακάλικη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, ξεπουλήματος των πάντων και κυρίως μιας εξωτερικής πολιτικής βουλιαγμένης στην υποτέλεια που υποθηκεύει την Ελλάδα.
Η ελάσσων αντιπολίτευση, μηδεμιάς πλευράς της εξαιρουμένης, αναμασά τις ιδιαιτερότητες φραστικές και μη που τις δίνουν την «ιδιαίτερη» προσδιοριστική της ταυτότητα μέσα από την οποία επιχειρεί να σηματοδοτεί το δικό της στίγμα, για να είναι ανιχνεύσιμη από το σύνολο των εν δυνάμει οπαδών, αλλά σ αυτό εξαντλεί και το σύνολο της δυναμικής της.
Ο μόνος που χαμογελά, είναι ο Γ. Παπανδρέου. Λίγο η πανθομολογούμενη αφέλεια του ανδρός, λίγο τα τρεχάμενα σάλια στην αίσθηση της οσμής της εξουσίας, αρκούν για να δηλώνει και να εμφανίζεται ευτυχισμένος στον δικό του μικρόκοσμο.
Τι κι αν δεν έκανε τίποτε για να κερδίσει τη διαφαινόμενη νίκη…
Τι κι αν η νίκη αυτή του παραχωρήθηκε εξ αιτίας της απελπιστικής ανικανότητας των άλλων…
«Ας καθίσουμε πρώτα στην καρέκλα την πρωθυπουργική και μετά βλέπουμε τι έχουμε προς διεκπεραίωση» Αυτό δείχνει να είναι σ αυτή τη φάση η κυρίαρχη σκέψη του.
Η επόμενη μέρα, προφανέστατα θα βρει αυτή τη χώρα να δρομολογεί ενδεχομένως κάποιες αλλαγές – με πρωτοβουλία των ηγετών της – που θα εμποδίζουν τους επίδοξους και ανυπόμονους λαθροχείρες να πραγματοποιούν ανεξέλεγκτα σκανδαλώδεις χοντροκοπιές εφάμιλλες μ αυτές που ταλάνισαν την πολιτική ζωή την τελευταία περίοδο, η οποία ήταν και η πλέον προκλητική στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου.
Αλλά αυτό, δεν απαιτεί διαφορετικότητα στην πολιτική σκέψη. Ένα συναίσθημα στοιχειώδους εντιμότητας απαιτεί και πέντε ρυθμίσεις που θα κόψουν την όρεξη των επίδοξων μακρυχέρηδων.
Η επόμενη μέρα όμως κυρίως θα βρει αυτή τη χώρα, αντιμέτωπη με κορυφαίες εθνικές προκλήσεις. Καθοριστικές για το μέλλον της. Καταλυτικές για την προοπτική της.
Είναι αυτό το εκρηκτικό κι ιδιαιτέρως «θερμό» σκηνικό που έχει στηθεί πίσω από την πλάτη μας και για το οποίο ΟΛΟΙ επιμελώς ΑΠΕΦΥΓΑΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ.
Είναι τα μεγάλα προβλήματα στα Βαλκάνια που με σταθερό βήμα επανέρχονται ύπουλα και απειλητικά στην ημερήσια διάταξη. Και την ταμπέλα που γράφει εκείνο το ατιμωτικό «ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ» κανείς μα κανείς δεν βρέθηκε να την αποκαθηλώσει…
Είναι τα μεγάλα προβλήματα που κυοφορούνται στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στο Σκοπιανό και για τα οποία ΚΑΝΕΙΣ και για ΤΙΠΟΤΕ δεν δεσμεύτηκε. Κανείς δεν τα ιεράρχησε. Κανείς δεν περιέγραψε τον τρόπο και την κατεύθυνση με την οποία θα τα προωθήσει.
Και δυστυχώς η εμπειρία από τους χειρισμούς των ηγεσιών, από το «ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ» μέχρι το στρογγυλοκάθισμα του ΤΟΥΡΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ, μόνο περήφανους και ασφαλείς δεν μας κάνει να αισθανόμαστε.
Είναι τα μεγάλα προβλήματα της αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού της χώρας που απροκάλυπτα επιχειρούν και συγκαλύπτουν την εθνικά επικίνδυνη στάση τους πίσω από ψευδεπίγραφες ευαισθησίες και δήθεν ανθρωπισμού, αδιαφορώντας προκλητικά για τα δεινά που επιφυλάσσουν στον τόπο.
Είναι ο αποχρωματισμός της νεολαιίστικης ψυχής και ο συστηματικός αφελληνισμός της, ο ολοκληρωτικός ευνουχισμός της που αγκαλιάζει συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα και το περιεχόμενο της μόρφωσης και επεκτείνεται ως τα πρότυπα ζωής των πισωγλέντηδων που τα αναγορεύουν επιμελώς σε πρότυπα επιτυχίας.
Για όλα αυτά, για τις μαύρες μέρες που μας ετοιμάζουν, για τις εθνικές ήττες και ξεπουλήματα που απεργάζονται, ο έλληνας πολίτης αύριο έχει μια και μόνο επιλογή.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΟΠΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΠΙΛΑΣ, ΤΗΣ ΒΡΩΜΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑΣ.
ΑΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΜΑΥΡΗ ΨΗΦΟ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΥΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ.
ΟΧΙ ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟ.
ΨΗΦΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ. ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΒΓΕΙ ΔΥΝΑΜΩΜΕΝΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ.
ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.
ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΟΛΑ.
ΒΟΥΛΙΑΞΤΕ ΤΟΥΣ…