Όλα τα μυστικά του εκλογικού συστήματος: ΔΙΑΒΑΣΤΕ πριν ψηφίσετε.

Το σημερινό σύστημα ‘υπερ-ενίσχυσης του πρώτου’, είναι προσανατολισμένο στην δικομματική εναλλαγή εξουσίας μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, με προτεραιότητα την ευκολότερη δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης και όχι την ευρύτερη δημοκρατική συμμετοχή ή πολυφωνία, μέσω δίκαιης αντιπροσώπευσης εδρών-κομματικών απόψεων, όπως φαίνεται και στα παρακάτω (πηγή http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικό_εκλογικό_σύστημα):
1. ΛΕΥΚΑ ή ΑΚΥΡΑ δεν βοηθούν απολύτως κανέναν, απλά απορρίπτονται
Στην εκλογή εδρών προσμετρούνται αποκλειστικά τα ΕΓΚΥΡΑ ψηφοδέλτια που συνήθως αποτελούν το 95% του συνόλου. Απορρίπτονται πλήρως, χωρίς καμιά απολύτως επιρροή, όλα τα ΛΕΥΚΑ και ΑΚΥΡΑ (σημαδεμένα, μουτζουρωμένα φάκελα ή ψηφοδέλτια, φάκελα χωρίς ψηφοδέλτια, κλπ).
2. Έδρες κερδίζουν μονάχα κόμματα με ποσοστό έγκυρων ψήφων στην Επικράτεια ίσο ή άνω του 3%.
Κάθε εντός Βουλής κόμμα, πρέπει να έχει στον παρακάτω λόγο, τιμή ίση ή μεγαλύτερη του 0,03, δηλαδή να έχει λάβει τουλάχιστον το 3% των έγκυρων ψήφων της Επικράτειας.
Αρχικό ποσοστό για πρόκριση κάθε κόμματος, είναι λοιπόν ο λόγος:
(Συνολικό άθροισμα ΕΓΚΥΡΩΝ ψήφων του κόμματος αυτού στην επικράτεια) /
(Συνολικό άθροισμα όλων των ΕΓΚΥΡΩΝ ψήφων όλων των κομμάτων της επικράτειας, ανεξαιρέτως εάν μπαίνουν ή όχι στην Βουλή)
Π.χ. εάν οι πολίτες έδωσαν 7 εκατομμύρια έγκυρους ψήφους σε όλα συνολικά τα κόμματα, ένα κόμμα που έλαβε 2,6 εκατομμύρια έγκυρους ψήφους, έχει στον παραπάνω λόγο 2,6/7 =0,3714 και άρα προκρίνεται άνετα με ποσοστό 37,14%.
Ανάποδα επίσης μπορούμε να υπολογίσουμε και τους ελάχιστους αναγκαίους ψήφους για να μπει στην Βουλή ένα κόμμα: π.χ. για σύνολο 7 εκατομμύρια έγκυρων ψήφων, ένα μικρό κόμμα που μπαίνει στην Βουλή με το ελάχιστο ποσοστό του 3%, θα πρέπει να λάβει τουλάχιστον (7.000.000 έγκυρες ψήφους Χ 0,03=) 210.000 έγκυρες ψήφους.
Έτσι, όσο μεγαλύτερη η γενική αποχή, ή γενικότερα όσο λιγότερες οι συνολικές έγκυρες ψήφοι των κομμάτων, τόσο ολιγότερες έγκυρες ψήφους προς αυτό χρειάζεται ένα μικρότερο κόμμα για να μπει στην Βουλή.
Κόμματα που δεν προκρίθηκαν, διαγράφονται ως ‘πολιτικός κονιορτός’ (κακώς για την δημοκρατία), ενώ οι έδρες που αυτά ‘έχασαν’ μεταφέρονται στα προκριθέντα.
3. Έδρες που κερδίζει ένα κόμμα στην Επικράτεια
Στην συνέχεια, όσα κόμματα έλαβαν ποσοστό μεγαλύτερο ή ίσο του 3%, προκρίνονται και μοιράζονται αναλογικά μόνο 250 από τις 300 έδρες, ή το 83,33% (250/300=0,8333) του ποσοστού των συνολικών εδρών. Οι υπόλοιπες 50 έδρες, ή ποσοστό 16,67% του συνόλου, αποτελούν έδρες ‘μαϊμού’, που αυθαίρετα χαρίζονται ως προίκα ή bonus, αποκλειστικά στο ΠΡΩΤΟ, έστω και για διαφορά μίας ψήφου, σε έγκυρους πάντα ψήφους κόμμα.
Το αυθαίρετο, τεχνητά ενισχυμένο ή ‘ενισχυμένο αναλογικό’ σύστημα εκλογής, χαρίζει λοιπόν από χέρι το 16,67% των εδρών στο πρώτο κόμμα, ενώ ‘κανιβαλίζει’ τα μη προκριθέντα κόμματα, μοιράζοντας ‘τα ιμάτια τους’ σε όσα προκρίθηκαν.
Στην Α’ κατανομή, η μοιρασιά των 250 εδρών ανά κόμμα, γίνεται σύμφωνα με τον παρακάτω λόγο:
[ (250 έδρες) Χ (Συνολικό άθροισμα ΕΓΚΥΡΩΝ ψήφων του κόμματος στην επικράτεια) ] /
(Συνολικό άθροισμα ΕΓΚΥΡΩΝ ψήφων στην επικράτεια όσων κομμάτων μπαίνουν στην Βουλή)
Π.χ. εάν από 7 εκατ. έγκυρους ψήφους, μπαίνουν στην Βουλή κόμματα που συνολικά έλαβαν 5,98 εκατομμύρια ψήφους, το προηγούμενο κόμμα με 2,6 εκατομμύρια ψήφους, λαμβάνει: 250 έδρες Χ (2,6 / 5,98) = 108,70 έδρες, που στρογγυλευμένο προς τα κάτω καταλήγει στις 108 έδρες.
Όσα λοιπόν προκρίθηκαν, ενισχύονται αρκετά πέραν των αρχικών ποσοστών τους. Π.χ. το κόμμα του προηγουμένου παραδείγματος με αρχικό ποσοστό μόλις 37,14% (δες παράγραφο 2), παίρνει τώρα, στην μοιρασιά των 250 εδρών, ποσοστό 43,48% (2,6/5,98=0,4348).
Τέλος, τα συνολικά μικρο-υπόλοιπα εδρών που απέμειναν από την Α’ κατανομή, ξαναμοιράζονται αναλογικά σε έδρες στην λεγόμενη Β’ κατανομή.
Όσο περισσότερες ψήφοι ‘χαθούν’ προς μη προκριθέντα κόμματα, τόσο μειώνεται το σύνολο έγκυρων ψήφων των προκριθέντων (παρανομαστής της μοιρασιάς των 250 εδρών) και άρα τόσο περισσότερες έδρες ‘βλέπουν’ όσα απέμειναν-προκρίθηκαν.
Σημ. Υπάρχει, θεωρητικά τουλάχιστον, και πιθανότητα μονοκομματικής Βουλής. Π.χ. ένα κόμμα του 22% ‘κλέβει’ και τους 300 βουλευτές, εάν λόγω διασποράς ψήφων κάτω του 3%, όλα τα υπόλοιπα δεν προκριθούν (πρέπει να συμμετέχουν κάπου 26 κόμματα, ώστε 26 Χ 2.999%=77,99% των ψήφων εκτός).
4. Ελάχιστες ψήφοι για αυτονομία του Πρώτου κόμματος
Λόγω της τεχνητής ενίσχυσης του κατά 50 έδρες, το πρώτο κόμμα χρειάζεται τελικά από την μοιρασιά των 250 εδρών μόνο 101 έδρες, ή ποσοστό 40,4% (101/250=0,404 ή 40,4%),αρκετό για να λάβει συνολικά (101 από μοιρασιά + 50 bonus =) 151 έδρες, ή μια εύθραυστη αυτονομία με απλή πλειοψηφία κατά 1 έδρα.
Αυτοδυναμία επιτυγχάνεται οπωσδήποτε εάν το πρώτο κόμμα ψηφιστεί τουλάχιστον από το 40,4% των πολιτών, ή εάν μείνουν εκτός Βουλής αρκετές ψήφοι μικρών κομμάτων, αυξάνοντας στο 40,4% τα όποια ποσοστά είχε αρχικά το πρώτο.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ:
Για να γίνει η πολύ-καθυστερημένη, πολύ-συζητημένη μεγάλη ρήξη, που θα εξουδετερώσει τα κύρια αίτια της χρόνιας εθνικής παρακμής μας, θεωρώ απαραίτητα:
α) ένα νέο σύστημα πατριωτικής αναλογικής διακυβέρνησης με υποχρεωτικά υψηλότατη-απεριόριστη Διαφάνεια στην Πληροφόρηση, σε όλα τα Δημόσια πράγματα, εξαιρώντας μόνο όσα αφορούν την εθνική ασφάλεια,
β) δημιουργία προϋποθέσεων απρόσκοπτης δημόσιας αντιπαράθεσης απόψεων, με ευρεία λαϊκή συζήτηση-διάλογο επί κάθε κρίσιμων και μεγάλων εθνικών και τοπικών αποφάσεων,
γ) λήψη αποφάσεων με όρους Άμεσης Δημοκρατίας, που συνεργάζεται, συμπληρώνει και εγγυάται μια αρμονική-πετυχημένη διαρκή Διαφάνεια στα κοινά, στην βάση μάλιστα του Ελβετικού πρότυπου, που σήμερα θεωρείται ως το καλύτερο διεθνώς σύστημα διοίκησης, τότε,
ίσως πετύχουμε επιτέλους και:
-εξάλειψη της επιρροής της ολιγαρχίας και των ελίτ στην λήψη αποφάσεων, με παράκαμψη και ακύρωση των οδών δράσης τους (ΜΙΖΕΝΣ και άλλους λακέδες) που καθιέρωσαν εδώ παραπληροφόρηση και καταστροφή μας, προς δικό τους όφελος,
-σταθερή αξιοκρατική διακυβέρνηση με πραγματικές αντί για τεχνητές πλειοψηφίες των ολίγων, χωρίς πια λευκή εντολή που προάγει άσκοπες ιδιοτελείς ενέργειες και διαρκείς τριβές και χωρίς τις συνηθισμένες πια κολοτούμπες υπέρ των ελίτ, από την επόμενη μέρα των εκλογών,
-μετατροπή των πολιτών σε μόνιμα ενεργούς-ενημερωμένους, που θα ξέρουν ότι οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται μόνιμα από αυτούς, μειώνοντας δραστικά και τα σημερινά άνω του 30% ποσοστά αποχής,
-πραγματική διοικητική και οικονομική αποκέντρωση, με τους πολίτες να λαμβάνουν δια ψήφου αποφάσεις που τους αφορούν άμεσα, όπως για τοπικά μοντέλα ανάπτυξης, επενδύσεις με ισχυρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, έγκριση όρων δόμησης και σχεδίων πόλεως, ποια είναι τα αναγκαία δημόσια έργα, εάν θέλουν διόδια, κλπ
Επιτέλους δεν μπορεί ακόμα και οι αγράμματοι Έλληνες να διαπρέπουν συστηματικά και παραδειγματικά σε συντριπτικό ποσοστό ΠΑΝΤΟΥ εκτός Ελλάδος, αλλά εδώ στην πατρίδα τους, να απαξιώνονται πλήρως, αρχής γινομένης με ένα αδιαφανές, αναποτελεσματικό, ανάρμοστο, ανεξέλεγκτο σύστημα εκλογής-διοίκησης…
Εφαρμόζουμε λοιπόν ένα ισοπεδωτικό σύστημα διακυβέρνησης-διοίκησης ασύμβατο με τις πλέον επιτυχείς πτυχές του Έλληνα, το οποίο καταπνίγει-αδρανοποιεί τις έμφυτες πραγματικές του δυνάμεις ή συγκριτικά πλεονεκτήματα του έναντι άλλων λαών, όπως ένα ευρύτατο φάσμα-πλούτο διαφορετικών απόψεων και ιδεών ανά πολίτη, αλλά και την εφευρετικότητα και το διεθνώς ξακουστό δαιμόνιο επιχειρείν του.
Φτάσαμε έτσι στην ομορφότερη, πλέον πλούσια σε ιστορία διαλογισμού και πολιτισμού χώρα της Ευρώπης, να πεθαίνουν οι πολίτες μας άρρωστοι χωρίς νοσοκομεία, να παραμένουν χρόνια άνεργοι ή με εισοδήματα πείνας, υπό καθημερινό κρατικά ενορχηστρωμένο διωγμό, τρομοκρατία και ξενική κατοχή.
Επιπλέον βλέπουμε καθημερινά τις μόνιμα διαπλεκόμενες υποτακτικές κυβερνήσεις της μειοψηφίας, να ξεπουλούν-απομυζούν νομιμοφανώς τις τεχνητά απαξιωμένες δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες μας, ως λάφυρα προς τις πάντα αχόρταγες μα ήδη υπέρ-χορτάτες με δημόσιο χρήμα, μιζοελίτ-τράπεζες και άλλα λαμόγια που μας πλασάρουν ως δήθεν ‘επενδυτές’ ή ως δανειστές της χώρας…
Άραγε αυτό και μόνο αξίζουμε πια σήμερα;
Εάν θέλετε ένα τέλος, δεν δικαιολογείται πια ούτε αποχή, ούτε λευκή, ούτε καν άκυρη ψήφος! Πάψτε από τώρα να είστε απλοί θεατές του δράματος μας και πηγαίνετε να ‘διεκδικήσετε-ψηφίσετε την καλυτέρευση της ζωής μας’!
Σπύρος Βροντινός, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός