Επιτέλους, μετά από χρόνια ΞΑΝΑ υπουργικό συμβούλιο…

Μια εκ των βασικών αρχών της Δημοκρατίας, στην Χώρα που γέννησε την έννοια και την πραγμάτωση της Δημοκρατίας.
Μια έννοια που δεν λειτουργούσε μόνο όταν η Χώρα ήταν στον “γύψο” και στην περίοδο που οι νεοφιλελέδες θεωρούσαν το υπουργικό συμβούλιο ως βάρος και περιττό θεσμό των κοινών.
Μια έννοια που έφτασε ο πρόσφατος πρασινομπλέ “γύψος” να κάνει ωχρό εκείνο των χουντικών της 7ετίας, αφού από το 2010 και εντεύθεν ….αποφάσιζαν οι μέρκελ,. παπανδρέου, σαμαρας, παπαδήμος, βενιζέλος μουρούτης λαζαρίδης γεωργιάδης για όλο το Έθνος των Ελλήνων.
Σε όλα αυτά καλά είναι να μη ξεχνάμε και τα Προεδρικά Διατάγματα και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου -περί τις 26 αν θυμάμαι καλά- με κυρίαρχη εκείνη την πράξη που είχε υπογραφή με το “εν Βερολίνω τη” όπου γινόταν ξεκάθαρη η παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας στο σύνολο των Ελλήνων. Όχι στων δουλικών όμως που είναι πλέον μπερδεμένοι και χαμένοι με την μη αποχώρηση και ανάληψη ευθύνης από τον σαμαρά.
Λευτεριά να έχουμε και όσοι ανέλαβαν ας κάνουν ότι οφείλουν απέναντι στην Πατρίδα και στον Λαό, έχοντας κατά νου πως εμείς θα είμαστε πάντα παρόντες παρατηρητές, αυστηροί μεν μα και δίκαιοι δε κριτές.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης