Η Ρήξη της κυβέρνησης με τους αποικιοκράτες.
Τόσο πριν, όσο και μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάδειξη για πρώτη φορά ενός αριστερού και δη Άθεου σαραντάρη στο πηδάλιο της χώρας, διαπιστώνουμε μια ιδεολογικοσυναισθηματική προσέγγιση του φαινομένου. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι εκ των αντιπάλων, οι οποίοι με τις πρώτες εξαγγελίες του νέου Πρωθυπουργού της Ελλάδας και την σύνθεση του Υπουργικού του συμβουλίου, έβαλαν νερό στο κρασί τους. Η ΡΗΞΗ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους αποικιοκράτες της ευρω-κακουργίας δεν είναι καθόλου μικρή, ανεξάρτητα από το…
πώς θα εξελιχτεί και πού θα καταλήξει: Σε ανεξέλεγκτη και τελική σύγκρουση, ή σε καιροσκοπικούς συμβιβασμούς, ή ακόμα σε οδυνηρή και θεαματική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ… Η ρήξη αυτή είναι μεγάλη και με ισχυρό εύρος δυναμικής: Και αυτό είναι το πολιτικά ΟΥΣΙΩΔΕΣ τώρα…
Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις βάρβαρες κατοχικές δυνάμεις των ευρω-ληστών και αυτό αντανακλά τη σαρωτική «λαϊκή εντολή» και υπαγορεύεται από αυτήν: Την εκρηκτική δυναμική της ελληνικής κοινωνίας, και όχι μόνο. Ο Ευρωπαικός Νότος νοιώθει την ελπίδα να γενιεται, την Ανοιξη να προβάλει σιγά σιγά μέσα στο καταχείμωνο. Για μια ακόμη φορά βλέπει και ακούει ότι η Ελλάδα είναι η προμετοπίδα των φτωχοποιημένων λαών της Ευρώπης για αποτήναξη της οικονομικής κατοχής που τους επέβαλε το Δ΄ Ράιχ.
Η ρωμαλέα ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ληστές και δήμιους της ελληνικής κοινωνίας πυροδοτεί τη δυναμική των λαϊκών ζυμώσεων και απαιτήσεων: πυροδοτεί τον Πόλεμο των εργατικών και λαϊκών μαζών (των θυμάτων) εναντίον των θυτών τους: τους ευρω-αποικιοκράτες… Το «ΟΧΙ» αυτό του ΣΥΡΙΖΑ αποκτάει μεγάλη ιστορική βαρύτητα και πολιτική διάσταση και για έναν άλλο ιδιαίτερο λόγο: Τον πάγιο εφιαλτικό ραγιαδισμό των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου…
Επί χρόνια είχε παγιωθεί δραματικά το ΟΝΕΙΔΟΣ των ανδρεικέλων: Οι δεκανείς που εκτελούσαν, με υπερβάλλοντα ζήλο και μοχθηρό ραγιαδισμό, τα «συμβόλαια θανάτου» των τοκογλύφων και του 4ου Ράιχ… Όταν επί τόσα χρόνια λες ΝΑΙ σε όλα, είσαι θλιβερός καρπαζοεισπράκτορας και γλείφεις τις μπότες των ληστών και δημίων της χώρας σου, τότε το «ΟΧΙ» του Αλέξη αποκτάει τεράστια ιστορική βαρύτητα, με πελώρια πολιτική και ηθική διάσταση… Είναι ένα «ΟΧΙ» που μπορεί να πυροδοτήσει το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, να ανατρέψει καταστάσεις, να αναστήσει λαούς, να δίξει το δρόμο, να αναπτερώσει το ηθικό.
Σάστισαν οι αλαζόνες από την υποδοχή. Δεν πίστευαν ότι θα συναντούσαν Έλληνες πολιτικούς, που θα ομιλούσαν ως Έλληνες, και όχι σαν χαμερπείς οσφυοκάμπτες, όπως είχαν συνηθίσει. Η νέα κυβέρνηση έδειξε αμέσως, δίχως περιστροφές, το στίγμα της. Δεν μάσησε τα λόγια της και απάντησε αγέρωχα στην αποικιοκρατική αυθάδεια των αξιωματούχων του Δ΄ (οικονομικού) Ράιχ. Ο Σουλτς και ο Ντάισελμπλουμ, ήρθαν στο …προτεκτοράτο τους, με την αλαζονεία του ανθύπατου και με την πεποίθηση ότι και η νέα κυβέρνηση, παρά τη συντριβή των δουλοπρεπών συνεργατών τους, θα δηλώσει υποταγή και θα συνεχίσει στα ίδια βήματα του ραγιαδισμού. Ο τρόπος με τον οποίο αποχώρησε ο αυθάδης Ολλανδός υπάλληλος, πρόεδρος του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ, μετά το πέρας της κοινής συνέντευξης με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, δείχνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, έχει προτάξει την αποκατάσταση της τρωθείσας, βάναυσα, εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς, πέραν της αισιοδοξίας, ποια θα είναι τελικά η κατάληξη. Σίγουρα, πάντως, προιονίζεται πολύ διαφορετική και καλύτερη από τη άθλια «σωτηρία» του Σαμαρά – Αναστασιάδη, γιατί η πολιτική των δύω υπαγορεύρται απο το ίδιο κατοχικό στατόπαιδο. Γιατί τώρα υπάρχει διεκδικηση.
Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές. Και έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε, μετά από πολύ καιρό, υπερήφανοι. Σε αντίθεση, βεβαίως, με τους κοτζαμπάσηδες, την εγχώρια Διαπλοκή, που έχει βάλει μαύρες πλερέζες. Άλλωστε, η εγχώρια κρατικοδίαιτη παρασιτική οικονομική ελίτ, σε πλήρη στοίχιση με τους επικυρίαρχους, την ίδια και απαράλλαχτη στόχευση είχε πάντοτε. Είτε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, είτε στην περίοδο της ναζιστικής κατοχής, είτε στην περίοδο της Χούντας, είτε τώρα. Να μη σηκώσει ο Ελληνας κεφάλι! Σε παράκρουση δουλοπρέπειας οι έμμισθοι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης, τα γιοσουφάκια του ραγιαδισμού, της χυδαιότητας, της παραπληροφόρησης και της πλαστογράφησης των γεγονότων, οι «ομάδες κρούσης» του φαύλου και χρεοκοπημένου καθεστώτος: «Θα βγούμε από ευρώ», «θα καταστραφεί η χώρα», «θα χαθούν συντάξεις» και «τα ATM δεν θα έχουν λεφτά».
Τόση στενοχώρια, τόση ανησυχία επειδή η Ελληνική κυβέρνηση, απαλλαγμένη από το αίσθημα του φόβου, της εθνικής ταπείνωσης και υποτέλειας, όρθωσε το ανάστημά της στους δανειστές, ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σόιμπλε, έχουν νοιώσει. Τόσο βέβαια η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ, έδειξαν προς το παρόν διάθεση να συζητήσουν και να τα βρούν με την Ελλάδα του Τσίπρα. Ατό βέβαια δεν σηκώνει εφησυχασμό. Η φρέσκια λαϊκή εντολή η οποία ενισχύθηκε και με τις πρώτες εξαγγελίες και κινήσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού, δεν τους επιτρέπει να προκαλέσουν βάναυσα το λαϊκό αίσθημα. Χρειάζονται χρόνο να ανασυνταχθούν. Εδώ λοιπόν είναι που θα φανεί η αξία και η δύναμη του πρώτου νεαρού σχετικά Πρωθυπουργού της Ελλάδας. Οι διάφορες συνιστώσες του Κόμματός του από την μια και η ανάγκη ανοιγμάτων και στηριγμάτων από την Κεντροδεξιά, αποτελούν αδύναμα σημεία στα οποία θα επικεντρώσουν την προσοχή τους οι εκ Δυσμών άσπονδοι φίλοι μας, οι οποίοι απέδειξαν ότι όχι μόνο είναι αγνώμονες προς τις θυσίες, τους αγώνες και την προσφορά της Ελλάδας και του λαού της ακόμα και στην δική τους ύπαρξη αλλά χαρακτηρίζονται από μια απαράδεκτη εχθρότητα η οποία αγγίζει τα όρια της μοχθηρότητας, τουλάχιστο σε ότι αφορά στο αγγλοσαξονικό τόξο.
Ντινος Ορφανός ΤΡιμίκλινη
