Είμαστε στην αντίστροφη μέτρηση πριν την ανακοίνωση του ονόματος που θα προταθεί από την κυβέρνηση για την θέση του ΠτΔ.
Μία θέση που στα χρόνια του μνημονίου είχε απαξιωθεί, όπως άλλωστε και το ίδιο το πολίτευμα. Ήταν μία θέση “βιτρίνα”, ώστε να μην αποτελεί “πρόβλημα” στις αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις, στην διακυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, στην αδιάλειπτη συνέχεια μίας θεσμοκτόνου κανονικότητας.
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα όμως, ενσαρκώνει την απόφαση του Ελληνικού λαού να βάλει ένα τέλος στα …τετελεσμένα. Να σταματήσει να δέχεται αβρόχοις ποσί την καταστροφή του και να επιλέξει την διεκδίκηση της
ελπίδας για την πατρίδα και τον μέλλον του.
Ναι, ήλθε η ώρα των μεγάλων διεκδικήσεων.
Οι θριαμβευτές των εκλογών πήραν το μήνυμα και σχημάτισαν κυβέρνηση ρήξης και όχι μακάριας υποταγής.
Ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε την εντιμότητα του, επιλέγοντας τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου ως κυβερνητικό εταίρο.
Τους ΑΝΕΛ που όλο το προηγούμενο διάστημα το σύστημα της διαπλοκής προσπάθησε να εξαγοράσει, να συκοφαντήσει, να διαλύσει ώστε να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Προκειμένου να επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ τον εταίρο της αρεσκείας του, ώστε η λαϊκή εντολή διεκδίκησης να παραχαραχθεί, εξασφαλίζοντας στη νέα κυβέρνηση προσωπική ασυλία και στον λαό νέο κύκλο μαρτυρίου. Για πρώτη φορά, απέτυχαν. Ο Πάνος Καμμένος κράτησε Θερμοπύλες και από τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης ξεκαθάρισε στα ντόπια και ξένα συμφέροντα με πράξεις, ότι θα υπηρετήσει μόνο τον λαό και την Πατρίδα.
Το κυβερνητικό σχήμα των μεγάλων διεκδικήσεων λοιπόν, είναι γεγονός και απομένει το πρόσωπο του ΠτΔ που θα το συμπληρώσει. Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί πλέον να είναι “διακοσμητικός”, “συμβολικός”, άμοιρος ευθυνών. Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να διαθέτει την προσωπική ακεραιότητα και την μέγιστη επάρκεια για να συνδράμει το κυβερνητικό σχήμα εντός και εκτός των τειχών. Ένας άνθρωπος που να έχει την εμπειρία και την θέληση να συγκρουστεί παραγωγικά με σκοπό το αποτέλεσμα.
Διότι δεν αρκούν πλέον οι καλές προθέσεις. Ο λαός τις τίμησε με την ψήφο του και τώρα απαιτεί αποτελέσματα.
Τέτοιος άνθρωπος είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. υπουργός, Προκόπης Παυλόπουλος.
Ο κορυφαίος συνταγματολόγος και γνώστης του διεθνούς δικαίου, που όμως βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης όταν η Ελλάδα διέθετε κυβέρνηση που διεκδικούσε. Όχι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά σε αποτέλεσμα. Εντός και εκτός των τειχών.
Ποιός θα ξεχάσει τον αγώνα του Βασικού Μετόχου, όταν ο Προκόπης Παυλόπουλος συγκρούστηκε όχι μόνο με την ντόπια αλλά και την Ευρωπαϊκή διαπλοκή που αντέδρασε λυσσαλέα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο απεμπλοκής της πολιτικής ζωής από τα συμφέροντα; Πόσοι στ’ αλήθεια γνωρίζουν ότι ο περιβόητος “Βασικός Μέτοχος” δικαιώθηκε πανηγυρικά από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο τον Αύγουστο του 2009, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε από τις μετέπειτα μνημονιακές κυβέρνησεις;
Είναι ο άνθρωπος που προετοίμασε το νομικό πλαίσιο για το “Βέτο” στο Βουκουρέστι. Την τελευταία πράξη εθνικής αξιοπρέπειας που είχε ζήσει η χώρα.
Ήταν ο άνθρωπος που τεκμηρίωσε νομικά την “πολιτική των αγωγών” ώστε να μην είναι διαβλητή από τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, αναγκάζοντας το παρακράτος να πετάξει την κουκούλα για να την εμποδίσει, όπως προέκυψε από τις αποκαλύψεις των Wikileaks.
Ήταν ο άνθρωπος που εξάντλησε το νομικό οπλοστάσιο ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναγνωρίσει τα σύνορα της Ελλάδας ως σύνορα της Ευρώπης, με το σύμφωνο για την μετανάστευση. Το σύμφωνο που έκανε ακόμα και τον Βέμπερ να τα μαζέψει άρον – άρον, ακυρώνοντας την πρόκληση του σχετικά με την εθνικά κυρίαρχη ενέργεια του Πάνου Καμμένου να τιμήσει τους ήρωες των Ιμίων.
Εϊναι ο άνθρωπος που τον μαύρο Δεκέμβρη του 2008, γλίτωσε την Ελλάδα από τον εμφύλιο που κάποιοι επεδίωκαν, φτάνοντας στο σημείο να πιέζουν ακόμα και για την κάθοδο του στρατού (!!), τί συμπτωση, όλοι αυτοί οι “σκληροί” ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν να ψηφίσουν το μνημόνιο έναν χρόνο μετά.
Μα και στις μεγάλες μάχες που έρχονται, ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος ήταν αυτός που δημιούργησε τα νομικά επιχειρήματα ώστε να αποδομηθούν τα αντισυνταγματικά μέτρα του μνημονίου, επιχειρήματα που υιοθέτησε πλήρως ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας στις αποφάσεις του.
Είναι ο άνθρωπος που έδωσε τα όπλα στην τότε αντιπολίτευση, να τεκμηριώσει την αντισυνταγματικότητα του ΕΝΦΙΑ, όπως και των άλλων μέτρων που συνιστούσαν δήμευση ιδιοκτησίας αλλά και ποινικοποίηση της φτώχειας.
Εκεί όμως που ο ρόλος του καθίσταται καταλυτικός, είναι στις άμεσες διεκδικήσεις και τη νομική θωράκιση της χώρας εάν η διαπραγμάτευση εξελιχθεί σε ρήξη.
Σχετικά με το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του Κατοχικού δανείου, ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει ήδη έτοιμο το νομικό οπλοστάσιο: Ο Προκόπης Παυλόπουλος κατακεραυνώνει τον Σόιμπλε και την κυβερνηση των υποτακτικών για τις Γερμανικές αποζημιώσεις: Δεν υπάρχει παραγραφή!
Προκόπης Παυλόπουλος: «Forget it Wolfgang»!
Αλλά και με τις ενδεχόμενες απαιτήσεις των δανειστών και τη νομική αποδόμηση των επαίσχυντων και αντευρωπαϊκών συμφωνιών, ειναι ο πλέον αρμόδιος να δώσει τις απαντήσεις. Για να γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι η Ελλάδα δεν απαιτεί πλέον μόνο ηθική στήριξη αλλά και νομική δικαίωση σε ανώτατο, Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η παρουσία του κορυφαίου Έλληνα γνώστη του διεθνούς νομικού γίγνεσθαι στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα ήταν και η εκδίκηση της ιστορίας απέναντι στην απαξίωση του θεσμού. Την ώρα των μεγάλων διεκδικήσεων, είναι υποχρέωση των αρίστων να βρεθούν στην πρώτη γραμμή.
Φ. Ασημακόπουλος