Διαχρονικός μεσαίωνας της υποταγής και της κονόμας. Ο μεσαιωνικός καπιταλισμός μπορεί να δέχτηκε ότι η Γη δεν είναι επίπεδη (με χίλια ζόρια), επιμένει όμως να διδάσκει ότι ζούμε πάνω σ’ ενα νεκρό κομμάτι χώμα που κάνει γυρουβουλιές βάσει διάφορων “νόμων”. Το μόνο νεκρό βεβαίως που υπακούει σε νόμους είναι η ανθρώπινη συνείδηση και όχι η Γη.
Η Θεωρία του άψυχου βεβαίως βολεύει στο βιασμό της φύσης, την υπερεκμετάλλευση, την καταστροφή. Μέρος αυτού του εξουσιαστικού παραμυθιού είναι και το “αβιωτικό πετρέλαιο”. Με αυτο τον τρόπο, τα ανθρώπινα τσιμπούρια μπορούν να συνεχίσουν την εξόρυξη και την υπερτιμολόγηση σε μια αέναη παρά φύσιν τακτική εκβιασμού και εξαπάτησης όπως αναλύει το antinews.
Η Ουγκάντα έχει τόσα πετρελαϊκά αποθέματα όσα και η Σαουδική Αραβία
Τέσσερις εταιρείες ερευνούν για κοιτάσματα μαύρου χρυσού στο δυτικό κέρας της μεγάλης αφρικανικής τάφρου: η Heritage Oil, η Tullow Oil, η Tower Oil και η Dominion Oil. Η Heritage Oil ανέφερε τον Ιανουάριο το μεγαλύτερο κοίτασμα – Giraffe1 – στην περιοχή της λίμνης Albert, προσθέτοντας ότι υπάρχει ακόμα ένα μεγαλύτερο κοίτασμα, το – Buffalo-Giraffe – το οποίο “περιέχει δισεκατομμύρια βαρέλια χωρίς ωστόσο να είναι σαφές ακόμα πόση ποσότητα μπορεί να αντληθεί.” Σύμφωνα με στοιχεία της αυστραλέζικης εταιρείας πετρελαϊκών ερευνών Hardman Resources από το 2006, η Ουγκάντα έχει αποθέματα που επιτρέπουν άντληση 3,5 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα.
Ειδικοί όμως πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. «Μαζί με άλλα κοιτάσματα που έχουν βρεθεί στην περιοχή, το κοίτασμα έχει ξεπεράσει το ωφέλιμο όριο πάνω από το οποίο συμφέρει η εκμετάλλευση της λεκάνης» σύμφωνα με το γενικό διευθυντή της Tullow Oil.
Το ακατέργαστο προϊόν της άντλησης θα μπορούσε να μεταφέρεται οδικώς ή σιδηροδρομικώς, αλλά οι αναλυτές θεωρούν ότι η απλούστερη και πιο συμφέρουσα λύση θα ήταν η κατασκευή αγωγού 1.300 χλμ. προς την πρωτεύουσα Καμπάλα και από εκεί προς την ακτή της Κένυας. Οι αξιωματούχοι αρμόδιοι για τα ενεργειακά των ΗΠΑ δήλωσαν ότι είναι ασφαλώς πρόθυμοι να βοηθήσουν την Ουγκάντα με όλα τα μέσα – και με τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που θα απαιτηθούν – και τα οποία έχουν καθοριστική σημασία για την αποδοτική διαχείριση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Καινούργια κοιτάσματα όμως ανακαλύπτονται συνεχώς σε αρκετές περιοχές του πλανήτη.
_______________________________________________________________________________________________
Είκοσι μίλια από την ακτή της Γάζας (βλ. Telegraph) υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου. Το Σουδάν (όπου μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας) έχει περισσότερο πετρέλαιο από τη Σ. Αραβία, ενώ οι έριδες για τα πλούσια κοιτάσματα του Νταρφούρ προκαλούν σήμερα ακόμα μία ανθρωπιστική καταστροφή. Η επίσης πολύ ευνοημένη πετρελαϊκά Νιγηρία έγινε πεδίο λυσσαλέου ανταγωνισμού των δυτικών εταιρειών. Η Βραζιλία βρήκε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα στις ακτές της, τα οποία έκαναν τον πρόεδρο Λούλα να αναφωνήσει το περίφημο «ο Θεός είναι Βραζιλιάνος». Στη θάλασσα της Καραϊβικής μπροστά από την Κούβα βρέθηκε επίσης κοίτασμα. Μπροστά από την Ισλανδία μέχρι το Βόρειο Πόλο οι Ρώσοι έχουν ανακαλύψει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Όλα αυτά μπορεί να ενισχύουν την ορθότητα της θεωρίας του αβιοτικού πετρελαίου, η οποία αμφισβητεί ότι το πετρέλαιο είναι οργανικό ορυκτό καύσιμο και δημιουργήθηκε μόνο μία φορά βιολογικά στην ιστορία της γης. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το πετρέλαιο είναι αβιοτικός υδρογονάνθρακας που παράγεται συνεχώς στο εσωτερικό της γης από την ένωση υδρογόνου και άνθρακα σε υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, διαφεύγοντας προς την επιφάνεια μέσα από τις σχισμές της γης, καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες κοντά στην επιφάνεια. Ολόκληρη η Μεγάλη Αφρικανική Τάφρος από την Ουγκάντα στο νότο μέσω Σουδάν, Αιθιοπίας και Σομαλίας στο Βορρά κρύβει πετρέλαιο, στις περιοχές όπου μετακινούνται οι τεκτονικές πλάκες. Και η Σ. Αραβία, το Ιράκ, το Ιράν είναι η συνέχιση αυτής της τάφρου των ηπειρωτικών πλακών.
Μήπως λοιπόν «κολυμπάμε στο πετρέλαιο» και αυτό δεν εξαντλείται ποτέ;
Μήπως η θεωρία των «πεπερασμένων» κοιτασμάτων που προέρχονται από οργανικά απολιθώματα της προϊστορικής εποχής συντηρείται μόνο και μόνο για να πιστεύουμε ότι ο μαύρος «χρυσός» σπανίζει ώστε να τον αγοράζουμε ακριβά;
Μήπως κάτω από αυτό το πρίσμα θα έπρεπε να ασχοληθούμε περισσότερο και με τις αντιρρήσεις των επιστημόνων που ξεκάθαρα μιλούν για το ψέμα του CO2 και τη δήθεν συμβολή του στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου;
Διότι όταν υπάρχει αρκετό πετρέλαιο πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωσή του με ένα τεχνητό επιχείρημα, για να διατηρείται ψηλά η τιμή του.
Άραγε η επικρατούσα θεωρία της σπανιότητας του πετρελαίου είναι μια ιδιοφυής στρατηγική των 7 αδελφών;