Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015, γράφω. Γράφουμε. Ιστορία.

Μην ξαναπώ κουβέντα.

Πολλά είπα, πολλά θέλω και πολλά μου αξίζουν. Ίσως πάλι μερικά δεν τα αξίζω ακόμα.

 Όπως η «δημοκρατία» που επικαλούμαι επί ματαίω κάθε τρεις και λίγο ως άτυπος κληρονόμος αυτών που την επινόησαν..

Λοιπόν, λαλίστατε εαυτέ.  Ήρθε η ώρα να Δημοκρατήσεις.  Περνάμε τώρα από τα ονόματα στα Ρήματα.

Μην ξαναπώ τη λέξη δημοκρατία αν δεν βάλω ζεστές κάλτσες, αν δεν φορέσω κασκόλ και σκούφο για…να «ανέβω» στον Δήμο την Τετάρτη.

Μην ξαναπώ Έλληνας, αν την ώρα που με καλεί η ιστορία την κοιτώ απ’ την.. τηλεόραση, μαγειρεύω, κοιμάμαι, προβληματίζομαι, αφήσω εσένα να βγάλεις το φίδι απ’ την τρύπα.

Μην ξανακάνω κριτική στη δημοκρατία πριν την υπηρετήσω.

Μην ξαναπώ ότι είμαι υποτελής, γρανάζι, θέλημα ..Θεού, πιόνι των ..ξένων τάχα-δυνάμεων.

Εγώ μπορώ να το πω βέβαια. Αλλά να ξέρω ότι

επιλέγω τον οστρακισμό μου. Μου στέρεψαν οι δικαιολογίες. ΜΑΤ, χημικά, κλειστό μετρό, μπλοκ, αριστεροί, δεξιοί.

Διάβασα ότι στην αρχαιότητα ερχόντουσαν από τα Μεσόγεια με τα πόδια για να είναι τα χαράματα στην Αθήνα. Και οι Σκύθες σε έσπρωχναν με κόκκινο σκοινί, σε σημάδευαν αν ερχόσουν απ’ τους τελευταίους στη συνέλευση. Πλήρωνες πρόστιμο.

Εγώ θα πληρώσω πολλά παραπάνω.

Δεν την έμαθα καλά τη Δημοκρατία.

Απόδειξη, αυτοί που άφηνα να την .. (α)σκήσουν!

Δεν πειράζει όμως που έμεινα μετεξεταστέα.

Θα «δώσω» πάλι. Γηράσκω αεί διδασκόμενη.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015, γράφω. Γράφουμε. Ιστορία.

Γεωργία