Γκάρντιαν προς Μέρκελ Σώυμπλε: Το Grexit θα σας στοιχίσει ακριβά!
Τις συνέπειες για την Ευρωζώνη, την ΕΕ και την Γερμανία μιας ελληνικής εξόδου από το Ευρώ επισήμαινε χθεσινό κύριο άρθρο της Γκάρντιαν, σαν από πρόθεση να αποκαλύψει το υπόστρωμα ανησυχίας που συγκαλύπτουν οι υλακές και οι άγριοι μορφασμοί του θηριοδαμαστή Βόλφγκαγκ Σώυμπλε.
Περιέργως αυτό -όπως και προηγούμενα δημοσιεύματα ανάλογου περιεχομένου διέφυγε του οπτικού πεδίου της τηλεοπτικής ενημέρωσης, εστιασμένης πάντοτε στην προβολή του ελλαδικού Αρμαγεδδώνα με Grexit, που υπονομεύει το εσωτερικό μέτωπο και το διαπραγματευτικό σθένος της χώρας- όταν υπάρχει.
Παράλληλα η Γκάρντιαν δημοσίευε άρθρο του οικονομικού συντάκτη της, Τζωρτζ Μόνμπιοτ, με συμβουλές προς την Ελλάδα για τρόπους έκτακτης αντιμετώπισης μιας κρίσης ρευστότητας, σε περίπτωση που η ΕΚΤ ακολουθήσει το Βερολίνο στο, λογικά απίθανο, αυτοκαταστροφικό άκρο της εκδικητικής μανίας του.
Τα άρθρα της Γκάρντιαν είναι αντιπροσωπευτικά πλειάδας άλλων στα κατεστημένα και τα εναλλακτικά Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία, με λιγότερο στενοκέφαλο πείσμα, θα έπειθαν τους Γερμανούς για το πόσο καθημερινά τους κοστίζει στα αισθήματα των ευρωπαϊκών λαών, η βάναυση μεταχείριση της Ελλάδος και ποιο βάρος ευθύνης θα επωμισθεί το Βερολίνο για τα επακόλουθα ενδεχόμενης ρήξης.
Ενδεικτικά αυτού του γενικώτερου αισθήματος αντιπάθειας, που προκαλεί η ηγεμονική αποθράσυνση της γερμανικής ηγεσίας, είναι τα κατωτέρω σημαντικώτερα αποσπάσματα του κυρίου άρθρου , με τίτλο: « Η άποψη της Γκάρντιαν για την Ελλάδα και την Ε.Ε.: η λιγότερο χειρότερη επιλογή»
Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
«Στις προσεχείς λίγες ώρας και ημέρες η Γερμανία και η Ελλάδα, είτε θα αποτύχουν να σώσουν την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση από μια ζημιογόνο κρίση, από την οποία μπορεί να μην αναρρώσει εντελώς, είτε θα καταλήξουν, όπως φαίνεται τώρα πιθανότερο, σε μια από αυτές τις ακατάστατες συμφωνίες του τελευταίου λεπτού, που είναι ο κανόναςστις υποθέσεις της Ε.Ε.»
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος επισημαίνει πως μια συμφωνία για την επέκταση της δανειακής σύμβασης θα είναι λογική αλλά θα αποφέρει μόνο προσωρινή ηρέμιση του προβλήματος. Θα ήταν ανόητο να θεωρηθεί πως αποτελεί μια οριστική απομάκρυνση από το όριο. Και συνεχίζει:
« Η πραγματικότητα παραμένει πως ο συγκλονισμός μιας ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη θα είναι γιγάντιος. Δεν υπάρχει κανονιστική πρόνοια για έξοδο από το ευρώ και καμιά για την έξοδο από την ΄Ενωση, είτε με απόσχιση,είτε με έξωση. Η ΕΕ διαθέτει φρένα, που μπορεί τώρα να πατήσει, αλλά δεν διαθέτει ταχύτητα όπισθεν.
«Μπορεί να υποστηριχθεί πως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και επίσης ότι είναι ένα ασυνήθιστο μέλος, ένα είδος ειδικής περίπτωσης. Αλλά όλα τα μέλη είναι, κατά διάφορους τρόπους, ειδικές περιπτώσεις. Και ενώ η Ελλάδα είναι πράγματι μια μικρή χώρα, είναι μια μικρή χώρα που (φεύγοντας) θα αφήσει μια μεγάλη τρύπα.
«Ορισμένοι ξεχνούν «…»την ειδική σχέση της Ελλάδος με την ευρωπαϊκή ιδέα, μια σχέση η οποία, όσο χρόνο ισχύει η αντίληψη μας για τον κλασικό κόσμο ως τον προγονικό μας κόσμο, θα εξακολουθήσει να επηρεάζει βαθειά τους Ευρωπαίους. Παραβλέπουν ποιες σχέσεις, μια Ελλάδα έξω από το ευρώ, ακόμη και παρέμενε στην ΕΕ, θα μπορούσε να καλλιεργήσει, ή θα ήταν υποχρεωμένη να καλλιεργήσει, με τη Ρωσία και την Κίνα.
«Προπάντων όμως παραβλέπουν την δόνηση που θα φέρει μια ελληνική έξοδος στις γραμμές συνάντησης γεωλογικών πλακών μέσα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
«Εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, αναπόφευκτα θα εγείρετο το ερώτημα ποιός θα ακολουθήσει. Αλλά ακόμη και εάν τελικά μόνη η Ελλάδα αποχωρούσε, η επίδραση στην ευρωπαϊκή οικογένεια θα ήταν εν δυνάμει καταστροφική. Το ρήγμα Βορρά-Νότου θα βάθαινε, ενώ οι εντάσεις μεταξύ της Γερμανίας και όλων ή σχεδον όλων των άλλων μελών θα αυξάνονταν. Η Καγκελάριος Μέρκελ και η Γερμανία θα κατηγορούντο ότι ζημιώνουν την ΄Ενωση με την ακαμψία τους, την ορθοδοξία τους και την ανικανότητά τους να ιδούνε ότι τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της Ευρώπης δεν είναι τα ίδια. Εάν η λιτότητα γερμανικής κατασκευής θεωρηθεί πως ευθύνεται για την ύφεση στην Ευρώπη, το μίγμα στενοκέφαλου εθνικισμού, ευρωσκεπτικισμού και αντιγερμανικού αισθήματος, που είναι ήδη ένα πρόβλημα, θα ενισχυθεί και θα γίνει δραστικώτερο…»
…«Η Καγκελάριος Μέρκελ, σαφώς εν γνώσει μερικών από αυτούς τους κινδύνους, αποφάσισε το 2012 ότι η Γερμανία θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να διατηρήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Το πρόβλημα είναι ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδος δεν ήταν επιτυχές. Οι μέσοι ΄Ελληνες υπέφεραν και οι μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται θα αποκαθιστούσαν την οικονομική ομαλότητα είτε καθυστέρησαν να εφαρμοστούν είτε χειροτέρεψαν την κατάσταση. Και η γλώσσα ακόμη που χρησιμοποιήθηκε για την περιγραφή της διαδικασίας ήταν δηλητηριώδης, σε βαθμό που η νέα ελληνική κυβέρνηση να δυσκολεύονται και να εκστομίσουν τις λέξεις «τρόϊκα» και «πρόγραμμα»…»
Και το κύριο άρθρο της Γκάρντιαν καταλήγει:
…« Τώρα, χάρις ίσως στον Επίτροπο Μοσκοβισί, μπορεί να έχουμε τα συστατικά ενός συμβιβασμού. Αυτό θα απέτρεπε μια καταστροφή αλλά δεν θα συντελέσει καθόλου στη λύση των βασικών προβλημάτων. Αλλά τουλάχιστον θα έδινε χρόνο για τον σοβαρό αναλογισμό και την μελετημένη δράση που υπαγορεύουν αυτά τα προβλήματα.»
