Οι πενήντα αποχρώσεις του Ναζί

‘’Τους Γερμανούς τους γνώρισα και δούλεψα και γι αυτούς. Το κατώτερο είδος ανθρώπου που μπορεί να διανοηθεί κανείς. Ο Γερμανός παράγει κατά μέσο όρο τον διπλάσιο όγκο περιττωμάτων από έναν Γάλλο. Υπερβολική δραστηριότητα των εντέρων και ελλιπής του εγκεφάλου, πράγμα που αποδεικνύει την κατωτερότητα της φυσιολογίας τους.

Την εποχή των βαρβαρικών εισβολών, οι γερμανικές ορδές διάνθιζαν τη διαδρομή τους με παράλογες ποσότητες σωματικών εκκριμάτων. Εξάλλου, ακόμη και κατά τους προηγούμενους αιώνες, ο Γάλλος ταξιδιώτης καταλάβαινε αμέσως αν είχε διασχίσει τα σύνορα της Αλσατίας, χάρη στο αφύσικο μέγεθος των περιττωμάτων που έβλεπε κατά μήκος των δρόμων.

Ο Γερμανός ζει σε μια κατάσταση διαρκούς εντερικής αμηχανίας, που οφείλεται στην υπερβολική μπίρα και στα χοιρινά λουκάνικα που καταβροχθίζει. Τους είδα ένα βράδυ, στη διάρκεια του μοναδικού ταξιδιού μου στο Μόναχο, σ΄εκείνους τους ιερόσυλους ναούς τους, γεμάτους καπνούς, όπως τα εγγλέζικα λιμάνια, να ζέχνουν λίπος και λαρδί. Κάθονται ακόμη και δύο δύο, εκείνος κι εκείνη, με τα χέρια σφιγμένα γύρω από κάτι μπουκάλια μπίρας που θα ξεδιψούσαν ακόμη και μια αγέλη παχύδερμων, μύτη με μύτη, σ΄έναν κτηνώδη ερωτικό διάλογο, σαν δυο σκυλιά που μυρίζονται, με τα θορυβώδη και άχαρα γέλια τους, την ασαφή λαρυγγική ευθυμία τους, γυαλίζοντας από το μόνιμο λίπος που καλύπτει τα πρόσωπα και τα σώματά τους, σαν το λάδι στην επιδερμίδα των αρχαίων αθλητών του ιπποδρόμου.

Η κατάχρηση της μπίρας τους κάνει ανίκανους να σχηματίσουν την παραμικρή ιδέα για τη χυδαιότητά τους, αλλά ο υπερθετικός βαθμός της χυδαιότητας αυτής είναι ότι δεν ντρέπονται που είναι Γερμανοί’’.

Αυτό το άκρως ερωτικό ψυχογράφημα των Γερμανών, αποτυπώνει στο ημερολόγιό του ο Σιμόνε Σιμονίνι, ο ήρωας του Ουμπέρτο Έκο, στο βιβλίο: ‘’Το κοιμητήριο της Πράγας’’.

Επειδή η ιστορία σ΄αυτό το βιβλίο εξελίσσεται  πολύ πριν από τους δύο παγκοσμίους πολέμους, ο Έκο δεν αναφέρεται και στα άλλα χαρίσματα των Γερμανών, που είναι η πρόοδος στην ιατρική επιστήμη, με τα πλήθος πειραμάτων, οι εξελιγμένες πρακτικές ευθανασίας, η ανάπτυξη της βιοτεχνίας τους  να παράγει προϊόντα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, όπως οικολογικά σαπούνια και λιπάσματα, η διακόσμηση των μουσείων τους άκοπα, ο πλουτισμός των τραπεζών τους με χρυσό , από τις αφιλοκερδείς προσφορές άλλων λαών, η δωρεάν εργασία που προσέφεραν χιλιάδες εργαζόμενοι, μικροί και μεγάλοι στα στρατόπεδα συνετισμού και επιμόρφωσης, η έφεση των αρχιτεκτόνων τους στο να κτίζουν ή μάλλον να γκρεμίζουν και να καίνε  τα αυθαίρετα  που ξεφύτρωναν άναρχα στα διάφορα χωριά, όπως στην Ελλάδα π.χ.

Έτσι λοιπόν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, ενθυμούμενοι όλα αυτά τα προτερήματα των Γερμανών, στο πρόσφατο Eurogroup εν αγαστή συμφωνία και πέρα από το τι λέγανε τις προηγούμενες μέρες, συμπλεύσανε με τις διαθέσεις του νέου φύρερ  σ΄αυτή την τρίτη περίοδο κυριαρχίας των Αρείων.

Ο Γάλλος λησμόνησε τις αιώνιες διαμάχες με τους βάρβαρους γείτονες, τους αιματηρούς Ναπολεόντειους πολέμους, τις καταλήψεις και ανακαταλήψεις εδαφών, εκατέρωθεν των συνόρων. Ο Άγγλος ξέχασε τους βομβαρδισμούς του Λονδίνου, τον φόρο αίματος που πλήρωσε ο λαός του. Ο Ιταλός ούτε που θυμάται από ποιες ορδές Γότθων καταλύθηκε η Ρώμη, αλλά και πως τους  συμπεριφέρθηκαν οι σύμμαχοί τους Γερμανοί. Ο Ισπανός ξέχασε τον αφανισμό των Ινδιάνων και την λεηλασία του χρυσού τους,  ενθυμούμενος την Ιερά Εξέταση. Ο Πορτογάλος αναπολεί την εποχή της αποικιοκρατίας που του προσέδινε κύρος και πλούτη. Οι Ανατολικοευρωπαίοι ξέσπασαν την μνησικακία τους για την μοίρα που τους κατατάσσει στο επίπεδο των δορυφόρων.

Όλοι αυτοί οι ηγέτες, ευρισκόμενοι στην αντίθετη πλευρά από τους λαούς τους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους βρίσκονται αλληλέγγυοι με τον Ελληνικό λαό, γιατί οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν μεταξύ τους, υποτάχτηκαν κάτω από την σιδερένια μπότ….ρόδα του καταστροφέα της Ευρωπαϊκής ενότητας.

Όλοι μαζί  τώρα ,αποτελούν ένα ερωτικό σύμπλεγμα , πέρα από την φύση και την ομαλότητα, χρωματισμένο με όλες τις αποχρώσεις του γκρι. Από το μαύρο  ναζί, μέχρι το ξεπλυμένο γκρί, και οι οποίοι δεν ανέχονται την ύπαρξη του μπλε και του λευκού.

Δεν περίμεναν ποτέ ότι έπειτα από 70 χρόνια θα άκουγαν πάλι ένα όχι. ‘’ Ποιο είναι αυτό το ποντικάκι που βρυχάται’’, αναρωτήθηκαν. Το ποντικάκι που είχαν πιάσει στην φάκα, με τις υπογραφές – αυτό να μην το ξεχνάμε- και των ντόπιων εραστών  και συνεργατών.

Ένα γνωστό παραμύθι λέει ότι κάποτε  τα ποντικάκια, μην αντέχοντας άλλο την καταδυνάστευση και το κυνηγητό που υπέφεραν από το γάτο του σπιτιού, συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. ‘’ Πρέπει να βάλουμε ένα κουδούνι στην ουρά της γάτας’’, είπε ένα ποντικάκι’’. ‘’Έτσι θα την ακούμε όταν έρχεται  θα κρυβόμαστε και δεν θα μας τρώει’’.

Όλα τα ποντίκια βρήκαν σοφή την ιδέα, εκτός από ένα, που ρώτησε για το ποιος θα είχε το θάρρος να πάει να βάλει το κουδούνι στην ουρά της γάτας.

Δεν ξέρουμε ποια κατάληξη θα έχει και η νέα συνεύρεση που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή. Ανεξάρτητα όμως με το τι ψήφισε ο καθένας μας στις εκλογές, πρέπει να σταθούμε δίπλα στην νέα κυβέρνηση.

Αν καταφέρουμε εμείς τα ποντικάκια, να βάλουμε το κουδούνι στο καρότσι της γάτας, τότε υπάρχει ελπίδα να γλυτώσουν μαζί με μας και οι υπόλοιποι λαοί.

Με εκτίμηση ,

Αγγελική Π.