Μια κυνική ανάμνηση της δραχμούλας

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο...ΚΥΝΙΚΟΣ-2013. (32)του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αγαπημένη μου δραχμούλα!

Θυμάμαι, πως σε κρατούσα κάποτε σφικτά στο παιδικό μου χεράκι για να μη σε χάσω και πήγαινα στο μαγαζάκι της κυρά Πολυξένης, για να αγοράσω σβούρες με ωραία πολύχρωμα σχέδια και καραμελίτσες. Αυτές τις ροζ με την κολλημένη ζαχαρίτσα πάνω τους, που ήταν τυλιγμένες σε χαρτί και ευωδίαζαν τριαντάφυλλο!

Τώρα ως ενήλικος με το ευρώ στο χέρι, όταν καμιά φορά το έχω, πηγαίνω στο ταμείο της ξένης πολυεθνικής και αγοράζω πόνο μουσκεμένο στο δάκρυ, που μυρίζει αίμα και θάνατο. Μου είπαν πως έτσι είναι καλύτερα και ότι αφού μεγάλωσα, θα πρέπει τώρα να μάθω να ζω σκυφτός, σύμφωνα με τον ρεαλισμό των δανειστών και των τραπεζών. Να γίνω ο ευσεβής και πειθήνιος τηρητής των μνημονιακών γραφών. Κυρίως δε, πως πρέπει να σε ξεχάσω.

Καλή μου κουκουβαγιούλα! Σε θέλω, σε νοστάλγησα πολύ, αλλά δεν ξέρω αν σε θέλουν και οι άλλοι. Αυτοί, που συνήθισαν λέει στα μαύρα φτερά των γαμψόνυχων γερμανικών αιτών, που τους τρώνε μεθοδικά το συκώτι. Να θυμηθούμε πρέπει ξανά τη σοφή παροιμία: «Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα».

Δημοσκόπηση βέβαια, δε μπορώ να κάνω, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω, αν θα επιθυμούσαν και αυτοί να γυρίσεις πάλι κοντά μας από την εξορία όπου σε στείλαμε. Να φτερουγίσεις ξανά στην πατρίδα σου, μέσα από τα ερείπια που άφησαν πίσω τους τα ευρωκίνητα πάντσερ των τοκογλύφων και των άσωτων «σωτήρων».

 Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί

Γ.Γ.Γ

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2015/02/blog-post_26.html#more

 

ΔΗΜΟΦΙΛΗ