Οι Γιάννηδες είναι ο αγαπημένος στόχος πολλων παροιμιακών φράσεων.
Γιατί; Ίσως επειδή το όνομα Γιάννης είναι κοινότατο, κατά πάσα πιθανότητα το πιο κοινό όνομα στα ελληνικά, άρα επόμενο είναι να γίνεται στόχος όλων των άλλων που δεν λέγονται Γιάννηδες.
Έτσι, Γιαννάκης λέγεται ο αγαθούλης, ο άπειρος, τόσο στην πολιτική ζωή όσο και στο στρατό όπου οι νεοσύλλεκτοι λέγονται γιαννάκια, στραβόγιαννοι, γιάννηδες η οπως ακουστηκε σε κυπριακό ραδιόφωνο το «Γιαννής», σαν συνώνυμο του χαζού.
Ας δούμε, λοιπόν,μαζεμένες, παροιμίες με Γιάννηδες , στο εκδομένο τμήμα των παροιμιών του Ν. Πολίτη:
- Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση, που αναφέρει και έναν μύθο κεφαλονίτικο για 45 Γιάννηδες που πνίγηκαν προσπαθώντας να ξεριζώσουν ένα δέντρο
- Δυο Γιάννηδες κι ένας Πέτρος κάνουν ολάκερο γάιδαρο απο γαλλική παροιμια.
- Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
- Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.
- Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.
- Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.
- Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε.
- Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
- Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι.
- Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη.
- Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει. Απάντηση στον… αντιγιαννισμό άλλων εκφράσεων.
- Τα καλά του Γιάννη τα θέλουμε, τον Γιάννη δεν τον θέλουμε
και μια παροιμια για τον Γιαννη και τους άλλους!
Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη
κι από πλάτανο Μανώλη
κι αν ρωτήσεις για τον Γιάννη,
ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αλήθεια, στον προς μελέτην ΓιάΝη, ποιά παροιμία δεν …πιάνει;;;;