Ο Πάνος θα έστελνε τον Ηλία στον… Σαγγάριο!
Ο γιός του Βουλγαράκη στην Ψέριμο, ο γιος του Ήσυχου σε φυλάκιο στην Μεγίστη. Φαντάσου τι θα τράβαγε ο γίγαντας Λιάκος αν υπηρετούσε. Στον Σαγγάριο και βάλε! Όχι βέβαια πως θα μάσαγε, αφού και οι τέσσερις γιοί του ΥΠΕΘΑ έχουν πατέρα πραγματικό πατριώτη και οχι καιροσκόπο του Κολωνακίου.
Καλά κάνει και ο Βουλγαράκης που καμαρώνει για τον γιό του, ειδικά τώρα που κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για ψηφοθηρία. Όσο για τον Ήσυχο, ενσαρκώνει την ειλικρίνεια της νέας κυβέρνησης που οφείλει να αποτελεί πρότυπο για τους πολίτες.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που εξοργίστηκαν επειδή βλέπουν τους κανακάρηδες τους να υπηρετούν ως οφείλουν, κάποτε θα ευγνωμονούν τον Καμμένο. Επειδή τους βοηθά να μην κάνουν τα παιδιά τους, σαν τα μούτρα τους. Ειδικά ο πράσινος συνδικαλησταράς που φώναζε για το “δίκιο του εργάτη” την ίδια στιγμή που έστελνε το παιδί του εργάτη να υπηρετεί την βάρδια του δικού του παιδιού.
Δεν υπάρχει ομορφότερη εμπειρία από αυτή του να νιώθεις τον αέρα του Αιγαίου στα στήθια σου, όχι σε κάποια θαλαμηγό αλλά στους ιερούς τόπους θυσίας. Αλλάζει ολόκληρη την ζωή σου, σε κάνει κοινωνικά υπεύθυνο, σβήνει από πάνω σου την ρετσινιά του λαμογιού που πήγε να σου κολλήσει ο κάθε ρεμπεσκές του εκσυγχρονισμου.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνεις λαμόγιο, να κλέψεις την γενιά σου και τις επόμενες, όταν έχεις κοιμηθεί στην μάζωξη της παραμεθορίου. Όταν έχεις μοιραστεί το ψωμί και το τσιγάρο με άλλα, άξια ελληνόπουλα. Όταν έχεις βαρέσει διπλοβάρδια για να χαρεί ο ΑΣΜ σου μια αγκαλιά με την καλή του.
Όταν μαθαίνεις μα μοιράζεσαι πίκρες και χαρές με τον συνάνθρωπο σου, ε, όπως και να το κάνουμε, δεν γίνεσαι “Ποτάμι”.
Γι’ αυτό λέμε, κάποτε ακόμα και οι βισματοπατέρες θα ευγνωμονούν τον Καμμένο. Γιατί τους μαθαίνει ότι ολόκληρη η Ελλάδα είναι μια αγκαλιά και όχι μια χούφτα μίζα στις στοές του Κολωνακίου.
