Είθισται, ο απερχόμενος Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας (;) να συγχαίρει και να απευθύνει προς τον νέο Πρόεδρο ολιγόλεξο και κατά το δυνατόν, αντικειμενικό κείμενο, αφενός με βάση τα πεπραγμένα και αφετέρου, τις όποιες προοπτικές που μπορεί να επακολουθήσουν (κατά την άποψη του απερχόμενου), όπως έπραξε και η κυρία Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη προς τον νυν Πρόεδρο, κ. Κάρολο Παπούλια.
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε τα όσα λίγα του ανέγνωσε η τότε απερχόμενη Πρόεδρος, στις 8 Φεβρουαρίου του 2005…
«Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις:
Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης»!!! Κοινώς, τα είπε όλα όσα έγιναν μέχρι σήμερα…
Τον παραπάνω λόγο, μπορείτε να δείτε και να ακούσετε «ζωντανά» στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
Τίθεται όμως τώρα, το εξής πολύ δύσκολο ερώτημα:
Ποιό μπορεί και ποιό θα πρέπει να είναι το αυριανό κείμενο του νυν Προέδρου, Κ. Παπούλια προς τον νέο Πρόεδρο κ. Προκόπη Παυλόπουλο;
Το ερώτημα αυτό, μπορεί να προβληματίσει σοβαρά και τον απερχόμενο Πρόεδρο και να το δει σαν μία τελευταία ευκαιρία υπεράσπισης του εαυτού του, για όσα πρέποντα ή μη, διέπραξε κατά τη διάρκεια της θητείας του προς την Πατρίδα, τον ελληνικό λαό και γενικότερα προς το συμφέρον της χώρας του…
Κάποιος γνωστός μου και οξύς στο λόγο, δημοσιογράφος, όταν του ζήτησα την εκτίμησή του περί αυτού, μου απάντησε ότι εκτιμώντας την άποψη της πλειοψηφίας του ελληνικού, λαού, θα πρέπει μάλλον να πει τα ακόλουθα:
Αγαπητέ Πρόεδρε, κύριε Παυλόπουλε,
τα συγχαρητήριά μου για την εκλογή σας στην «σημαντική» θέση του ανώτατου άρχοντα της χώρας. Θέση την οποία, αν ακολουθήσετε το παράδειγμά μου, υπογράφοντας όσα θα σας «σερβίρουν» και αν αντέξετε να την κρατήσετε μέχρι τη λήξη της, θα σας οδηγήσει στο να καταρρακώσετε το όνομά σας και την υστεροφημία σας. Αυτό δηλαδή εν ολίγοις, που έπαθα κι’ εγώ…
Οφείλω να ομολογήσω, ότι λυπάμαι που δεν κατόρθωσα τον περιορισμό των συνόρων σε βάρος της Ελλάδας, παρά τις επιθυμίες ξένων και ντόπιων ηγετών.
Αντ’ αυτού όμως, συνεισέφερα στον περιορισμό του συνόλου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, όχι βέβαια χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, όπως μου είχε προαναγγείλει η κυρία Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, αλλά για να βοηθήσω στο έργο του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου, (προς την οικογένεια του οποίου τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση και έχω και μεγάλη υποχρέωση), που δεν ήταν άλλο, από την οικονομική υποδούλωση της χώρας μας στους ευρωπαίους χρηματιστές και τραπεζίτες, προκειμένου να τους σώσει από τη καταστροφή που έφερε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Γι΄αυτό άλλωστε, μόλις προσυπογράψαμε μαζί με τον Γ. Παπακωνσταντίνου και τον Ε. Βενιζέλο την είσοδό μας στο ΔΝΤ και στο πρώτο Μνημόνιο, προσκλήθηκε αμέσως ο Γιώργος Παπανδρέου, στο Βερολίνο και βραβεύτηκε σε ειδική, γι’ αυτόν, τελετή από τους φίλους Γερμανούς τραπεζίτες, με το βραβείο Quadriga, οι οποίοι τον τίμησαν και τον χειροκρότησαν για την σωτηρία που τους προσέφερε.
Το ότι ήταν άδικο να πληρώσει την κρίση ο απλός ελληνικός λαός, το αναγνωρίζω, αλλά σε αντίθετη περίπτωση, ούτε εγώ θα ήμουν Πρόεδρος Δημοκρατίας, ούτε το ΠΑΣΟΚ θα κυβερνούσε μέχρι σήμερα, χάρη βέβαια και στην αφέλεια της Ν.Δ., την οποία, ο ευφυής Γιώργος Παπανδρέου, κατάφερε να κάνει συνεργάτη και συνένοχο με υπογραφή, με τη βοήθεια βέβαια και του ικανότατου αντικαταστάτη του, κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος μάλλον θα πρέπει να «ξεκουραστεί»!!
Επίσης, όπως θα γνωρίζετε, τα δικαιώματα του ανθρώπου και κυρίως του κάθε Έλληνα πολίτη, έχουν υποστεί τόσες οδυνηρές μεταβολές και καθώς δεν μπορούν πλέον να προστατεύονται, λυπάμαι (;) που το λέω, αλλά αρκετοί από αυτούς, μη βρίσκοντας οικονομική λύση, οδηγήθηκαν ακόμη και στην αυτοκτονία…
Παραβιάστηκαν νόμιμα δικαιώματα από αρχές και εξουσίες, πέραν των γνωστών και καθιερωμένων, πλέον, πολιτικών παρεμβάσεων (καλά μου τα είπε τότε η Άννα Ψαρούδα) με εντολές και e-mails ξένων πολιτικών, ιδιαίτερα Γερμανών, προς τους οποίους υποχρεούστε και εσείς να υπακούτε, αν θέλετε να παραμείνετε Πρόεδρος Δημοκρατίας για όλη σας τη θητεία, ειδεμή…
Όσο για τη Δημοκρατία, δεν συναντά πλέον προκλήσεις, διότι στη πράξη έχει καταργηθεί από τις «παρεμβάσεις» της προηγούμενης κυβέρνησης, που ήταν υποχρεωμένη να συνυπάρχει με ένα αντίπαλο κόμμα, ακόμη κι’ αν δεν συμφωνούσαν πολιτικά και δεν είχαν ποσοστό αποδοχής από τον ελληνικό λαό, ούτε για τρίτο ή τέταρτο κόμμα, όπως απέδειξαν οι εκλογές της 25ης του Γενάρη. Αυτό όμως δεν πρέπει να σας απασχολεί, διότι υπάρχει πάντα η γνωστή «έξωθεν στήριξη», φτάνει και εσείς να υπογράφετε και να κάνετε ότι σας πούνε…
Όπως αντιλαμβάνεστε οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες, αλλά έτσι είναι η ζωή…
Αυτά είχα εν ολίγοις (;) να σας πω, πριν αναχωρήσω οριστικά για την …Γερμανία.
Σας εύχομαι καλή προεδρεία και …σιδεροκέφαλος.
ΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΟΣ