Θα πεις λέξεις με μεγάλο βάρος. Ρήματα.
Θα πεις Φυλάσσω το Σύνταγμα. Υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία.
Θα πεις Προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Θα ορκιστείς να Υπηρετείς το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού.
Το ξέρεις βέβαια, ότι οι προηγούμενοι είπαν «το ποίημα» σαν να έλεγαν «η γιαγιά μας η καλή πούχει κότες στην αυλή»..
Όπως αποδείχτηκε, δεν τήρησαν κανέναν απ’ τους όρκους, δεν σεβάστηκαν καμμία λέξη.
Εκ του αποτελέσματος, ήταν ψεύτες.
Κι εμείς, όχι μόνο δεν τους στείλαμε στο ανώτατο δικαστήριο να ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ αλλά τους στρώσαμε κόκκινα χαλιά να πατάνε, τους επιτρέψαμε να βλέπουν πριβέ τα παιδιά μας να παρελαύνουν στις εθνικές επετείους..με εμάς να τα καμαρώνουμε από μακριά.
Τους επιτρέψαμε να χρησιμοποιούν το Προεδρικό Μέγαρο ως μουσαφίρηδες απ’ το εξωτερικό.
Τους παραδώσαμε το αξίωμα του ανώτατου πολίτη της χώρας, για να κάνουν ΤΙΠΟΤΑ.
Όμως, αυτά Κύριε Πρόεδρε τελείωσαν.
Οι λέξεις, για κάποιο λόγο, ήρθαν ξανά στη μόδα. Έτσι είναι αυτά. Η γλώσσα κάνει ΚΥΚΛΟΥΣ.
Η δικιά μας συγκεκριμένα, κάνει κύκλους χιλιάδες χρόνια. Είναι πολύ επίμονη. Επανέρχεται με σθένος, μέχρι να την κατανοήσουμε.
Όχι μόνο εμείς. Για ολόκληρο τον πλανήτη είναι πυξίδα.
Σήμερα που θα ορκίζεσαι, να το θυμάσαι αυτό.
Προσωπικά πιστεύω ότι είσαι «τυχερός-άτυχος». Έρχεσαι σε αυτό το αξίωμα, σε μια συγκυρία που μπορείς να προσφέρεις, να εμπνεύσεις, ακόμα και να «μείνεις στην Ιστορία»…
Αν όμως δεν τηρήσεις αυτά που θα πεις απόψε, θα βρεθείς αντιμέτωπος με το «λογαριασμό» που άφησαν και όλοι οι προηγούμενοι.
Γιατί αυτή τη φορά, θα σε παρακολουθούμε. Εσένα, και όλους όσοι ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΙ εν ονόματί μας.
Σου «αφιερώνουμε» ένα τραγούδι. Τρεις απλές γυναίκες.
Για να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία.
Γεωργία
