Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Αποτρόπαιη η … “¨εικαστική παρέμβαση” /βαναυσούργημα που αλλοίωσε, κατέστρεψε την καλλίμορφη, καλλιμάρμαρη πρόσοψη του Πολυτεχνείου.
Το τοιχογράφημα /γκράφιτι των ανοσιουργών περιθωριακών αποτελεί
” κ α κ ό η θ ε ς μ ε λ ά ν ω μ α” (κυριολεκτικά, μεταφορικά, ιατρικά).
Δυστυχώς κάποιοι συμπολίτες μας – και αναγνωρίσιμοι – σε ρόλο φίλα προσκείμενων ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΤΕΧΝΟΚΡΙΤΙΚΩΝ αντιμετώπισαν με απίστευτη ελαφρότητα, και ανευθυνότητα τη βδελυρή πράξη, την αντιαισθητική εικόνα, τη βεβήλωση.
Σταχυολογώ:
– ” ΄Εκαναν Τέχνη”
• Από πότε, και πού η “τέχνη” – χάριν καλλωπισμού ή απωθημένων; – ασχημίζει τα άλλα έργα τέχνης;
• Με ποιό δικαίωμα (καλλιτεχνικό, ιδεολογικό, νομικό, δημοκρατικό, ή άλλο) νομιμοποιούνται κάποιοι να αυθαιρετούν, να ασχημονούν αδιαφορώντας για την πολιτιστική μας κληρονομιά, την οποία θαυμάζουν οι πάντες.
• Προσφέρει μήπως περισσότερη προσέλκυση τουριστών;
• Είναι ανεπίτρεπτη η θρασύτητα των ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΟΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ που θέλουν να …… “εκφραστούν” αμαυρώνοντας, μουτζουρώνοντας έργα τέχνης.
Χάθηκαν τόσοι μαντρότοιχοι σε στάνες;
• Αν εσείς, εγώ, ενοχλούμαστε από την αντιαισθητική κατασκευή του σπιτιού του γείτονα, ή αν έχουμε εσώψυχες ανησυχίες (διαφορετικής έκφρασης) θα ικανοποιηθούμε βάφοντας / μελανώνοντας την περιουσία του;
– “Η καλλιτεχνική προσπάθεια απεικονίζει την κρίση στη χώρα, τη μαύρη σκοτεινιά” (τάδε έφη “λόγιος” μεγαλόσχημος).
• Τι είδους μαυρίλα – εντονότερη και από το ίδιο τερατούργημα είναι αυτή;
• Αγνοούσαμε τάχα τα μαύρα χάλια μας, και βρέθηκαν κάποια κ(α)λόπαιδα να μας τα δώσουν και …. ζωγραφιστά;
• Τι είδους ανοχή, κάλυψη, δικαιολόγηση είναι αυτή;
• Τι κάνουν οι θολοκουλτουριάρηδες ακριβώς; Ενισχύουν και ενθαρρύνουν τους περιθωριακούς στο θεάρεστο έργο τους;
• Γιατί αναζητούν – μανιωδώς και εναγωνίως – να ανακαλύψουν … “βαθύτερο νόημα” ή και κοινωνικά κίνητρα / προσφορά, στο βούρκο των αντικοινωνικών ατόμων;
Βιώνουμε μια ζοφερή κατάσταση. Πρέπει να ενωθούμε. Όχι μόνον για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, αλλά και για να την περιγράψουμε, να εκφραστούμε.
Εννοείται ότι το τελευταίο δεν επιτρέπεται να γίνεται με καταστροφές. Εναλλακτικά λοιπόν – και ανακουφιστικά – θα μπορούσαμε να πάμε (πολιτισμένα) στην πλ. Ομονοίας και, μαζί με τους εκεί (λαθρο)μετανάστες (πολυπολιτισμένα) να επιδοθούμε σε:
Άφθονη υπαίθρια, υγιεινή εύοσμη ούρηση και αφόδευση (!).
Το ίδιο και έξω από τον τοίχο του Πολυτεχνείου. (Να διασωθεί το κτήριο τουλάχιστον).
Συμπτωματικά, στο ίδιο τηλεοπτικό πρόγραμμα που βλέπαμε το ΜΕΛΑΝΟΥΡΓΗΜΑ του Πολυτεχνείου, είχαμε άλλες πολιτιστικές παρεμβάσεις / αραβουργήματα από τζιχαντιστές οι οποίοι με κομπρεσέρ και βαριοπούλες, προσπάθησαν να διαλύσουν … “αντιαισθητικά” καλλιτεχνήματα αιώνων!….
Υ.Γ Επιμύθιον:
Η Παγκοσμιοποίηση συμπλησιάζει τους λαούς, τους πολιτισμούς τα ορμέμφυτα / ένστικτα, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται η δυναμική τους (γενικώς και αορίστως. Εξαιρείται η οικονομία).
Οι ισχυρές πολυπολιτισμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και ο μιμητισμός ενδέχεται να μας οδηγήσουν στην (επιδιωκόμενη;) αυτοκαταστροφή. Από – ή και χωρίς – μελάνωμα.
