Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Αναντίλεκτα η διαχρονική δική μας ανεκτικότητα (Σ.Σ λόγω αβελτηρίας, ραγιαδισμού, φόβου ή …..;) στις συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις άνοιξαν την όρεξη στους ΓΡΙΖΟΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣ γείτονες, που “χαίρονται στην αναμπουμπούλα” η οποία δημιουργείται από την δύσκολη θέση στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, και
δέσμευσαν μεγάλο τμήμα του Αιγαίου για ασκήσεις, διαρκείας 10 μηνών (!).
Ευτυχώς η Kυβέρνηση, η Στρατιωτική και Πολιτική Ηγεσία, αντέδρασαν αποφασιστικά, τηρώντας πατριωτική στάση.
Συγχαρητήρια!
Οι Τ. αναδιπλώθηκαν. Τα μάζεψαν (αναμενόμενο). Αλλά θα επανέλθουν σύντομα (…. Τουρκοπαραδοσιακά).
Εκτιμώ για πολλούς λόγους – ιστορικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς, πολυπολιτισμικούς, ανταγωνισμού, συμπλεγμάτων, φθόνου, ιδεών Μεγαλείου, μεγαλοϊδεατισμούς, κ.α – ότι είναι α δ ύ ν α τ η η πραγματική φιλία μεταξύ μας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι α μ φ ό τ ε ρ ο ι δεν οφείλουμε να εργαστούμε για μια ειρηνική συνύπαρξη.
Προϋπόθεση: Ο αμοιβαίος σεβασμός, η αποφυγή προκλήσεων, και διεκδικήσεων. Όπως και η συνειδητοποίηση πως οι συνθήκες δεν ευνοούν Αυτοκρατορικές καρικατούρες με προεδρικά ανάκτορα όπου πολιτικοί/ ηθοποιοί ένοικοι, γυρίζουν εκεί πλέον το τηλεοπτικό σήριαλ του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή.
Θλίβει βαθύτατα κάθε Έλληνα πατριώτη η συνεχιζόμενη αλυσίδα των “χαμένων ευκαιριών”.
Αντί οι εξουσιαστές να περιφέρονται στα τηλεπαράθυρα των ΜΜΕ και να αλληλουβρίζονται / ξεκατινιάζονται, γιατί δεν κάνουν πρώτο, εθνικό θέμα (στους Συμμάχους/ΝΑΤΟ) τα αβάσταχτα οικονομικά μας βάρη εξαιτίας των εξοπλισμών, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε (όχι εχθρό) “φίλη και σύμμαχο” χώρα;
Γιατί δεν απαιτούν να αναλάβουν αυτές τις επιπλέον αδικαιολόγητες – λόγω Τουρκικής απειλής – εξοπλιστικές δαπάνες οι “φίλοι και σύμμαχοι” εταίροι και το ΝΑΤΟ; Και γιατί επιτέλους το τελευταίο, δεν συμμαζεύει την ασύδοτη αδέσποτη, ανεξέλεγκτη “Τ”.
Αιμορραγούμε αναίτια, άδικα, οικονομικά (Σ.Σ Εξαιρούνται οι μιζαδόροι).
Οι Τούρκοι αποθρασύνονται, όταν έχουν απέναντί τους απαθείς, συμβιβασμένους, ευνουχισμένους “Εθνικούς Κοντορεβιθούληδες” ή χαζοχαρούμενους που τσιφτεντελίζονται και το ρίχνουν στις ζειμπεκιές για να τους ευχαριστήσουν (!).
΄Ελληνες και Τούρκοι ξαφνιάστηκαν, για διαφορετικούς λόγους από την πρόσφατη σθεναρή στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης.
-Τούρκοι : Δυσάρεστα.
Δεν το ανέμεναν, επειδή είχαν καλομάθει και ενθαρρυνθεί από την δική μας ηττοπαθή στάση.
– Έλληνες : Ευχάριστα. Αισθάνθηκαν εθνική ανάταση. Υπερηφάνεια. Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι.
Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι “Τ” είναι η Ελληνόπρεπη απάντηση:
” Μολών λαβέ ” και “ΟΧΙ”.
Υ.Γ Αναρίθμητα παραδείγματα των “φιλικότατων” αισθημάτων που τρέφουν διαχρονικά οι “Τ” (ειδικά οι πολιτικοί, οι στρατιωτικοί, και αρκετοί της Τούρκικης ελίτ) για εμάς.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε ένα (1) χαρακτηριστικό (παρά)δειγμα Τούρκικης ΓΚΡΙΖΟΛΥΚΟΦΙΛΙΑΣ.
Σε άρθρο μου στις 13 Αυγούστου 2004 στο περιοδικό “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ” έγραφα μεταξύ άλλων:
“Ο Τούρκος Πρύτανης (ο οποίος είχε βραβευτεί με το βραβείο Ιπέκτσι της Ελληνοτουρικής φιλίας!) δήλωσε:
-Όταν δεν δικαιώνονται οι αγώνες, τότε η μόνη λύση είναι ο πόλεμος.
– Να θυσιάσουμε 135.000 Τούρκους στρατιώτες προκειμένου να καταλάβουμε Ελλάδα και Κύπρο.
Αυτόν τον Τουρκογενή ειρηνιστή, τον υπέρμαχο, και βραβευμένο για την Ελληνοτουρκική φιλία και την αγάπη του για εμάς (χάριν της οποίας …. θυσιάζει 135.000 στρατιώτες συμπατριώτες του) πρέπει να τον κρεμάσουν από τη γλώσσα στην πλατεία Ταξίμ της Πόλης για παραδειγματισμό.
Όταν ένας πνευματικός άνθρωπος (όχι αγροίκος, ορεσίβιος της Ανατολίας) βραβευμένος φιλέλληνας προτείνει τέτοιες “φιλειρηνικές λύσεις” τι χρείαν έχομεν άλλων αποδείξεων, ότι δεν υφίστανται φιλικά, ή έστω ανθρώπινα αισθήματα των γειτόνων”.
