Η εφηβική ηλικία και η νιότη στον Όμηρο.
Ο γενάρχης της Ελληνικής γλώσσας και γενικά του Ελληνικού Πολιτισμού,
Θεωρεί την εφηβεία ως την ωραιότερη και σημαντικότερη περίοδο της ζωής του
ανθρώπου. Με μιά προϋπόθεση: Αυτή, και των προσωπικών επιλογών.
Πέρα από τις συγκεκριμένες “εκφράσεις” που θα δούμε λίγο πιο κάτω, ο
Όμηρος πραγματεύεται το σημαντικό θέμα “εφηβεία- νιότη” σε ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ
με την “παιδαγωγική της ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ”
μέσα από τα εκπληκτικής ΣΥΝΘΕΤΟΤΗΤΑΣ “πορτρέτα” (ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ)
της ΝΑΥΣΙΚΑΣ,
του ΦΟΙΝΙΚΑ
και της ΕΥΡΥΚΛΕΙΑΣ.
Τρεις διαφορετικές “εφηβείες”.
Αν η ΑΔΙΕΞΟΔΗ (ερωτικά και όχι μόνο) περίπτωση της ΝΑΥΣΙΚΑΣ
(το κορίτσι που τα είχε όλα)
“παγιδευμένης” στην ασύμμετρη, για τα
15χρονά της, ωριμότητα και τον ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟ των “μεγάλων”,
αφήνει μια γεύση θλίψης στον αναγνώστη της Οδύσσειας,
ο Όμηρος μας αποζημιώνει, βάζοντας στον αντίποδα την περίπτωση του ΦΟΙΝΙΚΑ
που θα διεκδικήσει (παρά τα ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ προβλήματα)
τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και της ηλικίας και
της ζωής του, να “ορίσει,
όπως λέμε, ο ίδιος την συνέχεια και τον τρόπο της ζωής του.
Ξεχωριστή η περίπτωση τέλος της υποχρεωμένης “έφηβης”
“δουλοσύνην ανέχεσθαι”(!!!!),
ανέραστης ΕΥΡΥΚΛΕΙΑΣ
“που κόρη την αγόρασε πρωτόχνουδη ο Λαέρτης,
μα δεν την πλάγιασε ποτέ, μην του θυμώσει εκείνη
(=η γυναίκα του Αντίκλεια)” (Οδ. ραψ. α)
Δεν θα χαρεί ούτε την νιότη ούτε την γυναικεία φύση της. Το χαμηλότονο
ΜΟΝΑΔΙΚΟ “ξέσπασμά” της πάντως, σε μια “διαταγή” της Πηνελόπης,
δεν… στερείται τραγικότητας. Ίσα ίσα….!
`
(Θα δούμε αναλυτικά μία μία τις περιπτώσεις αργότερα).
Ομηρικές ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ= Δηλαδή, η Ελληνική Γλώσσα αυτούσια.
παις γενειήσας / παις-κούρος πρωθήβης= προ- έφηβος ή πρωτο-έφηβος= τα… πρώτα γένια)
κούρη πρωθήβη / κούρη ηβώωσα= προ-έφηβη ή πρωτο- έφηβη, ΚΥΡΙΩΣ παρθενική (γιατί υπήρχαν και μη παρθενικές… κούραι). “παρθενική”= Ομηρική λέξη (παρθενική νεήνις).
ήβης ίκετο μέτρον / ήβησε-ηβώωσε= έφτασε- μπήκε στην έφηβική ηλικία
ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ για την αξία της εφηβικής ηλικίας, όπως ακριβώς
μας….. έρχονται από τον ΟΜΗΡΟ.
τέρπεται ήβης= χαίρεται την νιότη /ταρπήναι ήβης= (κοίταξε) να χαρείς τα νιάτα σου
“ήβης άνθος έχει”= βρίσκεται στον ανθό της νιότης, (στο άνθος) της ηλικίας του.
ήβη- νεότης πολυήρατος= νιότη….. πολυαγαπημένη. Η μόνιμη νοσταλγία μιας ολόκληρης ζωής.
Ή
επί το μουσικότερον σήμερα: πού’ ναι τα νιάτα, ωραία νιάτα….
ηβης μέτρον ικάνει= (όχι απλά γίνεται έφηβος, ως άνω, αλλά) φτάνει στην ακμή-κορυφή της δύναμής του.
Υ.Γ Έτσι εξηγείται γιατί ο Όμηρος αποφεύγει τις αριθμητικές ηλικίες
Στο επόμενο σημείωμα: Όμηρος και γηρατειά
(αφού αποκωδικοποιήσουμε μια ακόμη πρόταση ανατροπής του (αληθινού) Ομηρου
στην αινιγματική φράση: “δουλοσύνην….. ανέχεσθαι”)
Χρυσόστομος Τσιρίδης