Με την Μαίρη Τριανταφυλλίδου
Δεν μας φτάνουν οι καθημερινοί κοινωνικοπολιτικοί σεισμοί, που λόγω της συχνότητάς τους φαίνεται δεν μας εντυπωσιάζουν πλέον, μας ήρθαν και οι γεωπολιτικοί σεισμοί της Πάφου πρώτα, της Κρήτης μετά και αργότερα της Ιαπωνίας, μπας και μας ξυπνήσουν κάπως. Μακάρι να είχαμε ανοσία στους δεύτερους παρά στους πρώτους. Αλλά, όχι.
Ο λήθαργος στον οποίο βυθίστηκε ο Κυπραίος είναι τόσο βαθύς, που δεν ξυπνάει με τίποτε. Φωνάζουν οι ειδήσεις για εκθεμελίωση των θεσμών, για καταβαράθρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κι αυτός απολύτως τίποτα! Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, λες και δεν τον αφορά. Ίσως, επειδή αυτά που βλέπει και ακούει προσιδιάζουν περισσότερο σε καμιάν απόμακρη χώρα της Αφρικής, να έχει την αίσθηση ότι δεν τον αφορούν.
Σου λέει, μα είναι δυνατόν οι κορυφαίοι θεσμοί του κραταιού πολιτεύματός μας, να βρίσκονται στα μαχαίρια; Όχι, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Εμείς έχουμε άλλα, πιο σοβαρά προβλήματα να λύσουμε. Κινδυνεύει η υπόσταση του κράτους μας από τη συνεχιζόμενη ημικατοχή και την επιθετικότητα της αδιάλλακτης Τουρκίας.
Μέχρι προχθές η βάρβαρη Τουρκία είχε αγκυροβολημένο το Barbaros της στην Αμμόχωστό μας. Είναι δυνατόν η κατοχική δύναμη να εποφθαλμιά τον ορυκτό μας πλούτο και εμείς να ερίζουμε, μάλιστα στα υψηλότερα δώματα; Ή σάμπως και λύσαμε τα οικονομικά μας ζητήματα και τώρα έχουμε την πολυτέλεια να παίξουμε και κανένα γύρο του μποξ ανάμεσα, λόγου χάρη, της ομάδας του Προεδρικού και εκείνης της Νομικής Υπηρεσίας, αφού προηγηθεί βέβαια, έτσι σαν τα τσικό, ένα ματς μεταξύ των κορυφαίων της δεύτερης ομάδας;
Όχι, Θεέ μου. Δεν ξυπνά αυτός ο τόπος ούτε με τα κουρέματα, ούτε με τα ταρακουνήματα της Τρόικας, ούτε και με τις μονομαχίες του μποξ ανάμεσα στους θεσμούς. Ούτε με τους εθνικούς κινδύνους που επικρέμανται πάνω μας από γεννησιμιού μας, και επιδεινώνονται μέρα με τη μέρα από την παλαβομάρα μας.
Μόνη μας ελπίδα κανένας άλλος σεισμός αν συμβεί, αλλά φρόντισε, Θεέ μου, να παρασύρει εκείνους που δεν βάζουν μυαλό, γιατί ο λαός σου τι φταίει;
Αλλά και τους άμυαλους, ακόμα, σώσε τους τελικά μήπως και δουν τα δεινά και ανανήψουν. Κακός άνθρωπος δεν είμαι, δεν ζητώ τον αφανισμό κανενός, μόνο την αλλαγή, τη ριζική αλλαγή επιζητώ!
