“Να μην αποφύγουμε τη σύγκρουση” του Βασίλη Ρόγγα
Η διαπραγμάτευση έχει ξεκινήσει ουσιαστικά πια. Οι εταίροι κρατούν ανυποχώρητη στάση στα προαπαιτούμενα της ελληνικής κυβέρνησης. Ζητούν να εφαρμοστεί με καθυστέρηση 5 μηνών το μέηλ Χαρδούβελη. Θέλουν να στεγνώσουν οικονομικά τη χώρα έτσι ώστε να αναγκαστεί να υποχωρήσει στα αιτήματά τους.
Η ελληνική πλευρά αντιτάσσει ορθολογικά επιχειρήματα, αριθμούς και σχέδια κοστολογημένα, τα οποία είναι υπερεπαρκή, με βασικό στόχο να μην παρθούν μέτρα υφεσιακά –μέτρα που να επιτείνουν την εσωτερική υποτίμηση. Δεν αποδέχεται τη συνέχιση της προηγούμενης κατάστασης, που αποδεδειγμένα έφερε σε δυσμένεια όλους τους οικονομικούς δείκτες, και όχι μόνο αυτούς.
Η διελκυστίνδα έχει δυο πλευρές. Από τη μια εκτιμούν το κόστος, για το ευρώ και την ευρωζώνη, μιας ενδεχόμενης συντεταγμένης χρεωκοπίας της Ελλάδας και τον γεωπολιτικό αντίκτυπο μιας τέτοιας εξέλιξης. Από την άλλη, υπολογίζουν το κόστος της σταθεροποίησης μιας αριστερής κυβέρνησης-παράδειγμα για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, μιας κυβέρνησης σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1980.
Το πρώτο σενάριο δεν αφορά μόνο τους ευρωπαίους καπιταλιστές –γι’ αυτό και είναι εξόχως πιο ισχυρές οι επιφυλάξεις. Οι ΗΠΑ σταθμίζουν ως επικίνδυνη την έξοδο της Ελλάδας, μιας και η υποτίμηση του ευρώ θα είναι τέτοια που δεν θα τους επιτρέψει τον όγκο εξαγωγών που χρειάζονται με το φθηνό τους δολάριο. Οι Αμερικάνοι παραμένουν σε ηγεμονική θέση στον παγκόσμιο γεωπολιτικό και οικονομικό χάρτη και γι’ αυτό αντιτίθενται στην γερμανική απολυταρχία που αυτή τη στιγμή τους πλήττει. Παράλληλα, η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στην μετα-κρισιακή γεωπολιτική σκακιέρα εναντίον του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού είναι μια άνευ προηγουμένου μετατόπιση από τα τετελεσμένα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου για μια χώρα-κλειδί όπως η Ελλάδα, για όλους τους γνωστούς λόγους.
Το δεύτερο σενάριο, όμως, είναι εξίσου προβληματικό. Αν σταθεροποιηθεί, η Αριστερά θα τεθεί ως δυνατή επιλογή για όλους τους λαούς της Ευρώπης –και όχι μόνο στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Θα συγκροτήσει τον πόλο ενάντια στην ενωμένη δεξιά και σοσιαλδημοκρατία. Θα αποτρέψει την άνοδο της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Η καθιέρωση μιας ολοένα και πιο κραταιάς Αριστεράς, έστω και χωρίς την επαναστατική αχλή του κομμουνιστικού της παρελθόντος, είναι βόμβα στα θεμέλια της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης – εφαλτήριο αλλαγής όλων των κομματικών συστημάτων.
Η ελληνική κυβέρνηση σωστά προσπαθεί να μαζέψει και το τελευταίο σεντ για να μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις για όσο το δυνατόν περισσότερο. Στο δίλημμα αποπληρωμές χρέους ή ανάγκες της κοινωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσει υπέρ του δεύτερου. Και το δίλημμα αυτό θα τεθεί εκ των πραγμάτων το καλοκαίρι, με δεδομένη την αδυναμία να αποπληρώσουμε τα ομόλογα του Ιουλίου και του Αυγούστου χωρίς βοήθεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητος γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα. Εξελέγη για να μην πονέσει άλλο ο λαός, για να αρχίσει να ανακτά την αξιοπρέπειά του μετά από πέντε χρόνια ξεδιάντροπης καταλήστευσης. Αν δεν τα καταφέρει να κερδίσει τη μάχη, θα ρωτήσει την κοινωνία αν αποδέχεται περαιτέρω ύφεση –κι εκεί θα κληθούμε να απαντήσουμε όλες και όλοι.
Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει τη ρήξη, αν η μόνη επιλογή είναι η υποταγή. Είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για έναν έντιμο συμβιβασμό. Οι άσπονδοι εταίροι θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν αν σταθμίσουν το κόστος της κατάρρευσης της ευρωζώνης και του γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού της Ανατολικής Μεσογείου ως επαχθέστερο από την καθιέρωση της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Ο ρόλος της ελληνικής κυβέρνησης είναι κομβικός για το διεθνές στερέωμα. Σε αυτούς τους δυο μήνες θα γράψουμε ιστορία. Να την γράψουμε με τα χρυσά γράμματα της ανυπότακτης στάσης μας. Όχι γιατί είμαστε ηθικοί, αλλά γιατί δεν γίνεται να ηττηθούμε.
Η προπαγάνδα τις επόμενες μέρες θα πάρει τη μορφή τηλεοπτικού πραξικοπήματος, ιδιαίτερα τώρα, με την αφαίρεση του μονοπωλιακού προνομίου της Digea και τα 370 εκατομμύρια που απαιτούνται εντός του 2015 από τα κανάλια. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώνει τακτικά, σοβαρά με απόλυτη διαφάνεια τον ελληνικό λαό για τις κινήσεις της. Να αρχίσει να θέτει με σαφήνεια την εναλλακτική της ρήξης. Η κοινωνία θα συνταχθεί μαζί μας, όχι μόνο γιατί δεν θα την έχουμε πουλήσει, αλλά γιατί θα της έχουμε εξηγήσει όλη την αλήθεια.
Να μην αποφύγουμε λοιπόν τη σύγκρουση.
Αν νικήσουμε, γινόμαστε παγκόσμιο παράδειγμα. Αν δεν τα καταφέρουμε, διαλέγουν το χάος που θα επικρατήσει στον παγκόσμιο καπιταλισμό.
rednotebook.gr
