6 Φεβρουαρίου 2008
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ΄ – ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄ -ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Ζ΄
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ:
Ήμουν γενικός εισηγητής του προϋπολογισμού του 1995. Είχα ξεκινήσει τότε την ομιλία λέγοντας ότι αν το Κράτος ήταν μία επιχείρηση και ο Υπουργός των Οικονομικών ήταν ο υπεύθυνος του λογιστηρίου της εταιρείας, η εταιρεία έπρεπε να κλείσει και του υπεύθυνου του λογιστηρίου, έπρεπε να του πάρουν το δίπλωμα. Και αυτό βγαίνει από τα νούμερα του προϋπολογισμού.
Όπως όλοι γνωρίζουν οι προϋπολογισμοί μέχρι το 1979 ήταν ισοσκελισμένοι. Δηλαδή, όσα ήταν τα έσοδα του κράτους τόσες ήταν και οι δαπάνες. Το μόνο έλλειμμα, που υπήρχε, ήταν το έλλειμμα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Τότε για πρώτη φορά, λόγω των πετρελαϊκών κρίσεων, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ή Συντονισμού, όπως λεγόταν τότε, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος ψήφισε στη Βουλή τον πρώτο ελλειμματικό προϋπολογισμό.
Από τότε μέχρι σήμερα, κυρία Πρόεδρε, περισσότερα από 30.000.000.000.000 παλαιές δραχμές, δηλαδή περίπου 100.000.000.000.000 ευρώ σημερινά, δεν έχουν περάσει απολογιστικά από τη Βουλή. Δηλαδή, όλα αυτά που συζητούμε για τα δημόσια οικονομικά είναι στον αέρα. Εκτίθεται το πολιτικό μας σύστημα όταν με τους εκλογικούς κύκλους στον εκάστοτε προϋπολογισμό μετά τις εκάστοτε εκλογές, περίπου ένα ποσό 8 με 10.000.000.000.000 παλαιές δραχμές, δηλαδή περίπου 30.000.000.000.000 ευρώ, έρχονται και προστίθενται στο δημόσιο χρέος.
Αυτό και μόνο το γεγονός, δείχνει την αναγκαιότητα ότι και η Βουλή πρέπει να συμμετάσχει ενεργά στη διαδικασία σύνταξης και κατάρτισης του προϋπολογισμού όχι μόνο συζητώντας και ψηφίζοντάς τον ως κώδικα, αλλά παρεμβαίνοντας και σε επί μέρους κονδύλια.
Κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα, που δεν έχουν παράδοση στον τρόπο συζήτησης και ψήφισης του προϋπολογισμού, έχουν θεσπίσει κανόνες -σε πρώτη φάση- οι Βουλευτές να μπορούν να μειώνουν κονδύλια.
Διάβαζα σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι 16.000.000.000 ευρώ είναι τα χρήματα, τα οποία δαπανώνται σε μία σειρά από εποπτευόμενους από τα Υπουργεία οργανισμούς, που τώρα μόνο, με την τελευταία Κυβέρνηση, γίνεται μία προσπάθεια καταγραφής τους.
Το ίδιο γίνεται και με τις εγγυήσεις του δημοσίου. Αν κατατεθεί μία ερώτηση στη Βουλή, για να δούμε διαχρονικά τι έχει γίνει με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, θα δείτε σε προϋπολογισμούς -και κυρίως στη δεκαετία του ’90 ή στα τέλη της δεκαετίας του ’80, που το χρέος άρχισε να μεγαλώνει με ρυθμούς έξω από κάθε λογική- πολλά δισεκατομμύρια ευρώ εγγυήσεις, οι οποίες κάθε χρόνο κατέπιπταν. Και βεβαίως και αυτά τα χρήματα προστίθεντο στο δημόσιο χρέος.
Πηγή: Βουλή
Φρύνη