Στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φωνές αντίδρασης στον Θεοκρατικό – Φαρισαϊκό σκοταδισμό που έχει καταντήσει έναν λαό έρμαιο ψυχώσεων και συμπλεγμάτων “φυλετικής” ανωτερότητας. Όλο και περισσότεροι διανοούμενοι και δημοκρατικοί πολίτες ερευνούν το παρελθόν τους με ελεύθερο πνεύμα, μακρυά από τον μισόζωο σκοταδισμό που ηθελημένα περιθωριοποιεί και ποτίζει θρησκευτικό μίσος Ισραηλινούς και Εβραϊκή διασπορά. Νέοι αρνούνται να πιάσουν τα όπλα, αντιστέκονται στα ιερατεία, επιζητούν τον πολιτισμό και την ειρήνη. Το παραμύθι του “περιούσιου” λαού που οπλίζει χέρια και νομιμοποιεί γενοκτονίες φθίνει όπως ήταν αναμενόμενο. Οι Ισραηλινοί, 2000 χρόνια μετά προσπαθούν να αποτινάξουν το πέπλο του μίσους ανατρέχοντας στην αληθινοί τους ιστορία.
Όπως ακριβώς τα τελευταία χρόνια και οι Έλληνες. Ποτισμένοι με τις φοβικές διδαχές των εδώ ιερατείων προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά του σκοταδισμού που επιβλήθηκε με αίμα και αδελφοκτόνες εμφύλιες εκστρατείες όπου στόχος ήταν τα πεφωτισμένα πνεύματα, η γνώση και η αλήθεια.
Όπως ακριβώς οι ορδές του “μέγα” Θεοδοσίου έσφαζαν τους Ελληνίζοντες (!) Έλληνες, έτσι και πριν 2,000 χρόνια οι φαρισαϊκές ορδές προέβησαν στην εξολόθρευση των Ελληνίζοντων Εβραίων που απειλούσαν έμπρακτα τη σκοταδιστική τους εξουσία, βασισμένη στην αμάθεια. Όντας νικητές, έχρισαν και αυτοί τους δικούς τους Αγίους (κατά τα πρότυπα του Θεοδοσίου), τους Μακαβαίους που ήταν και ο βραχίωνας της σφαγής των “αντιφρονούντων”.
2,000 χρόνια μετά πολλά έχουν αλλάξει. Οι μιαροί “Ελληνίζοντες” Εβραίοι μάλλον κέρδισαν αφού η αμαρτωλή τους συμπεριφορά είναι πλέον πλειοψηφία στο μικρό Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί ακούνε μουσική (!), σπουδάζουν θετικές επιστήμες και πιστεύουν ότι η Γη γυρίζει. Πηγαίνουν στο γιατρό χωρίς να φοβούνται τον λιθοβολισμό. Διαβάζουν και άλλα βιβλία εκτός από τους “νόμους”. Τους αρέσει το Θέατρο, ακόμα και οι Αρχαιοελληνικές τραγωδίες (τι ντροπή…), μα το χειρότερο,
Αναζητούν τις πραγματικές τους ρίζες. Ανασκαλεύουν τη γλώσσα τους και ανακαλύπτουν την Ελληνικότητα της αναγκάζοντας τους σκοταδιστές να καίνε βιβλία όπως άλλοτε. To “Hebrew is Greek” του Joseph Yahuda παρότι εξαφανίστηκε, αλωνίζει πλέον ελεύθερο στο διαδίκτυο προσβάσιμο στον οποιονδήποτε. Χιλιάδες Ισραηλίτες κάθε χρόνο επισκέπτονται την Ελλάδα, φανερά πλέον, κάνοντας περιήγηση στην Πελοπόνησο, αναζητώντας τον Παπού Λυκούργο. Ο Izhar και ο Yoav πλέον δεν δέχονται “απειλές και πιέσεις” όταν διδάσκουν το “Δωρικό αυγό”. Η εξουσιαστική προπαγάνδα του Ιώσηπου (Βασιλικό γένος και αυτός ο φαρισαίος) μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αφού η σφαγή ενός Εβραίου επειδή πηγαίνει στο Λύκειο και γυμνάζεται δεν θεωρείται καθόλου “θεόπνευστο έργο”. Ανακαλύπτει τον πλούτο του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα παρακούοντας τις εντολές των πάμπλουτων ρασοφόρων που βλέπουν πλέον το χρυσοφόρο σύστημα τους να κλονίζεται για πρώτη φορά μετά από 2,000 χρόνια.
Η Ελλάδα από την άλλη επιμένει να αγιοποιεί τους μελανοχιτώνες σφαγείς “ειδωλολατρών”. Επιμένει να διατηρεί δικαιώματα στους τοποτηρητές των Οθωμανών, να αναγνωρίζει σουλτανικά διατάγματα και να ψέλλει αναθέματα κατά των μιαρών φιλοσόφων. Μα το χειρότερο; Να παραχωρεί τις εστίες του Φωτός στους υμνητές αδελφοκτονιών. Να επιτρέπει να ανάγονται ως “φωτοδότες” αυτοί που έσφαξαν αδερφούς επειδή αναζήτησαν το Φως. Να σπιλώνει τη μνήμη αυτών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και σφαγιάστηκαν από τους πλουτοκράτες σκοταδιστές. Ναι φίλοι, ένα κράτος που ουδέποτε σεβάστηκε την ιστορία του, παραχωρεί το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, έναν χώρο Ανέσπερου Φωτός, για την εξουσιαστική εξύμνηση μιας Γενοκτονίας. Γράφει το ΙΧΩΡ απ’ όπου και αντιγράφουμε:
Έγινε ή μάλλον θέλουν να γίνει και αυτό. Στην ιερότερη θεατρική σκηνή του κόσμου, στην Αρχαία Επίδαυρο, κάποιοι στις 24 και 25 Ιουλίου 2009 φιλοδοξούν να μας «επιμορφώσουν» με το έργο του Ισραηλινού σκηνοθέτη Αμώς Γκιτάι που έχει τον τίτλο «Ο πόλεμος των υιών του φωτός κατά των υιών του σκότους». Το έργο βασίζεται στην ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου του Εβραίου Φλάβιου Ιώσηπου (1ος μ.Χ), μέλους της θρησκευτικής παράταξης των Φαρισαίων, καθώς και εκφραστή διαφόρων σχολών του Ιουδαϊσμού, στις οποίες και εφοίτησε. Όπως δε αναγράφεται επί λέξει στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Αθηνών 2009 «…στρατιωτικό εγχειρίδιο και ταυτόχρονα προφητεία σύγκρουσης του καλού με το κακό…».
Ο Κύριος Γκιτάι μπορεί να θέλει να δώσει το απαραίτητο ιστορικό υπόβαθρο σε αυτή την ιστορική αθλιότητα, χρησιμοποιώντας το Θέατρο της Επιδαύρου. Ίσως και κάποιοι Έλληνες να ήθελαν να εξυμνήσουν τον Αλάριχο στον Ιερό χώρο των Δελφών. Το Υπουργείο πολιτισμού όμως και ο κύριος Αντώνης Σαμαράς που είναι γνωστός για την ευαισθησία του, οφείλει να απαγορεύσει άμεσα τη χρήση του θεάτρου για διαφήμιση εμφύλιων γενοκτονιών.
Η Επίδαυρος οφείλει να προάγει τον πολιτισμό, την Ελευθερία του πνεύματος, τη συναδέλφωση.Όχι το εμφύλιο ή αλλόφυλο μίσος, όχι τον σκοταδιστικό ρατσισμό, όχι το υπόβαθρο θρησκευτικών καθάρσεων.
Το οφείλουμε σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη φιλανθρωπία. Σε αυτούς που δεν ξεχώρισαν τους λαούς σε “περιούσιους” ή μη. Στο ανερχόμενο Ισραηλινό πολιτιστικό και φιλειρηνικό κίνημα. Σε αυτούς που αρνούνται να σηκώσουν όπλο και να σφάξουν παιδιά. Σε αυτούς που διώκονται και βασανίζονται επειδή επιμένουν να πρεσβεύουν την αλήθεια. Στον Yehuda, στον Izhar, στον Yoav.
Κύριε Υπουργέ, ο αγώνας για τα μάρμαρα του Παρθενώνα δεν εξαντλείται στηνεπιστροφή κάποιων λίθων αλλά στην έμπρακτη διατήρηση της Ελπίδας, της φιλανθρωπίας και του πολιτισμού.
Αναμένουμε τις ενέργειες σας.