Σχεδόν κάθε μέρα, ακούμε, διαβάζουμε, πως η κυβέρνηση δεν υπάρχει περίπτωση να αθετήσει πληρωμές μισθών και συντάξεων. Αντίθετα, διαπραγματεύεται για το πώς θα μπορέσει να μετακυλήσει (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ή ακόμα και να αθετήσει τις άμεσες υποχρεώσεις της χώρας προς το ΔΝΤ, καθώς και τις “καυτές” καλοκαιρινές προς την ΕΚΤ. Ένα είναι το κύριο μέλημα…εάν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Να πάρει τα λεφτά του ο δημόσιος υπάλληλος και ο συνταξιούχος. Που ξέρουν, ότι μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει…το ρευστό ρέει.
Αλήθεια, η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τη ροή του ρευστού, στον ιδιωτικό τομέα;
Τί γίνεται με αυτούς τους ξεχασμένους, όπου στην ουσία είναι ο παραγωγικός ιστός της χώρας;
Ποιός ενδιαφέρθηκε για τους χιλιάδες απολυμένους του ιδιωτικού τομέα, για τους χιλιάδες κακοπληρωμένους, για τους χιλιάδες που δουλεύουν χωρίς ωράριο και χωρίς να ξέρουν αν και πότε θα πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους, για τους χιλιάδες που δουλεύουν ανασφάλιστοι, για τους χιλιάδες που βιώνουν έναν πραγματικό εργασιακό μεσαίωνα;
Αντίθετα, πρέπει να κάνουμε συναυλίες για τις καθαρίστριες, να χύνουμε δάκρυα για την ΕΡΤ (πόσοι απολύθηκαν, πήραν αποζημίωση και ξαναπροσλήφθηκαν;;;), να διαμαρτυρόμαστε για την αξιολόγηση (άκουσον άκουσον), να διαμαρτυρόμαστε για τα κομμένα επιδόματα, για το ενιαίο μισθολόγιο, να μην εναντιωνόμαστε στο μαλθακό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα (με το πρόσχημα: “θα κάνουμε εμφύλιο για χάρη των ξένων”, “μας επιβάλλουν το διαίρει και βασίλευε”) κλπ.
Ακούμε, διαβάζουμε, τις διάφορες απόψεις περί των επιπτώσεων της μη πληρωμής των υποχρεώσεών μας στους δανειστές. Από τα χειρότερα, μέχρι τα πλέον αβλαβή για την οικονομία της χώρας. Μία προαναγγελία αθέτησης (οριστικής) πληρωμών προς το ΔΝΤ την 5η Μαϊου (αν δεν συγχωνευτεί με τις επόμενες δόσεις και μετακυλιστεί), θα ακολουθηθεί κατ’ αρχάς από εντονότερο “σήκωμα” λεφτών από τις τράπεζες απ’ όσο ήδη συμβαίνει, όσων προλάβουν, μέχρι εν τέλει να μπούμε σε καθεστώς ελέγχου κίνησης κεφαλαίων, ορίου στις τραπεζικές αναλήψεις κλπ. Δλδ περαιτέρω παράλυση της ήδη παραπαίουσας οικονομίας. Και μετά…ποιός ξέρει.
Και όλα αυτά, για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο και να μην πληρώσουμε το ΔΝΤ.
Δεν εξετάζουμε το γιατί σηκώνει ο κόσμος τις καταθέσεις, το αν πρέπει “ηθικά” να πληρώσουμε το ΔΝΤ που μας έχει γονατίσει, αν το ένα, αν το άλλο…εξετάζουμε το τί θα συμβεί μετά, γιατί νομοτελειακά θα συμβεί, αφού η κυβέρνηση πρόσκειται να συνεχίσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Δεν μας ενδιαφέρει λοιπόν το αν θα μπορέσει να ξαναπάρει μισθό και σύνταξη ο δημόσιος υπάλληλος και ο συνταξιούχος, αρκεί να πάρει τώρα, έστω και έναν ακόμα! Τον άλλο μήνα (ή σε 2 μήνες) πώς θα υπάρξουν πληρωμές;; Αφού τα έσοδα του κράτους έχουν παγώσει, κανείς δεν πληρώνει τίποτα, δανεικά δεν θα πάρεις αφού δεν θα έχεις συμφωνία, από πού θα πληρώσεις μισθούς και συντάξεις; Στέρεψαν όλα τα αποθεματικά των δημόσιων φορέων, σε 1 μήνα σύμφωνα με λεγόμενα της κυβέρνησης, πρέπει να επιστραφούν τα 650εκ € που πληρώθηκε το ΔΝΤ στην ΤτΕ, από που πλέον θα υπάρχουν έσοδα;;
Καλώς ή κακώς, θες δε θες, αφού επέλεξες να κινηθείς στο δρόμο της προηγούμενης κυβέρνησης και -το βασικότερο- από τη στιγμή που ο κόσμος δεν πληρώνει τίποτα για να έχεις έσοδα…που θα βρεις λεφτά;;;
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο επιφανειακή αντιμετώπιση.
Βέβαια, δεν είναι θεμιτό να μη δώσεις φράγκο σε κανέναν και να πληρώσεις το ΔΝΤ, αλλά δεν γίνεται να μην αντιμετωπίζεις μακροπρόθεσμα (σε βάθος μηνός δλδ…ήμαρτον!!!) το πρόβλημα και να κοιτάς μέχρι τη μύτη σου. Δλδ αν μου πει εμένα ο εργοδότης μου, “ή δεν σε πληρώνω αυτόν τον μήνα και προσπαθούμε να επιβιώσουμε, ή σε πληρώνω και το κλείνω το μαγαζί”…πόσο μυαλό πρέπει να κουβαλάω για να επιλέξω το 2ο;;; Βέβαια, εννοείτε πως ο εργοδότης μου δεν πρόκειται ποτέ να μου “προσφέρει” μόνο τη 2η λύση…η κοινή λογική το λέει.
Εδώ είναι το θέμα, ότι κανείς δεν τολμάει να προτείνει στον Έλληνα δημοσιουπαλληλοσυνταξιούχο, όχι να μην πληρωθεί καθόλου, αλλά πχ να πάρει γι’ αυτό το μήνα 50% λιγότερα (προφανώς με εξαιρέσεις χαμηλοσυνταξιούχων κλπ), για να έχει ελπίδες να ξαναπάρει τον επόμενο μήνα (ή μετά από 2 μήνες). Το κράτος δεν θέλει να χάσει ψηφαλάκια, αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό το θέμα, ο κοντόφθαλμος δημοσιουπαλληλοσυνταξιούχος θα γυρίσει την Ελλάδα ανάποδα. Ας φανταστεί κάποιος τις αντιδράσεις των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων…το επόμενο πρωί δεν θα λειτουργεί απλά τίποτα στη χώρα! Θα ζούμε πρωτόγνωρα γεγονότα!
Γη και ύδωρ λοιπόν προκειμένου να πληρωθεί το δημόσιο!
Να τολμήσω να πω και κάτι τελευταίο. Έστω ότι δεν υπήρχε θέμα καταβολής μισθών και συντάξεων, υπήρχε κάποια ρευστότητα κλπ. Το κράτος χρωστάει στον ιδιωτικό τομέα 4,4δις €. Και σε αρκετές περιπτώσεις…τον έχει γονατίσει. Θα μπορούσε ποτέ να πει “αυτόν το μήνα θα πληρωθούν 20% λιγότερο μισθοί και συντάξεις, για να κατευθυνθούν τα χρήματα αυτά στον ιδιωτικό τομέα…”;;; Τη συνέχεια τη φανταζόμαστε όλοι…Το θέμα δεν είναι αν θα πάρω εγώ λεφτά που μου χρωστάνε τα όσα…ας τα πάρουν τα λαμόγια που λέει ο λόγος (λες και οι μισθοί και οι συντάξεις δεν έχουν αποδέκτες λαμόγια…), το θέμα είναι η πρόθεση, η σκέψη και η αναγνώριση του ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει καταστραφεί για χάρη του πελατειακού κράτους…
Κρίμα…
Δ.Ζ.