Ο κατά παραγγελίαν ιστορικός κύριος Γαβράς και τα χρυσοπληρωμένα ψηφιακά καραγκιοζάκια

Ξάφνου ο κύριος Γαβράς θυμήθηκε την Ελλάδα (και το αντίστροφο). Αφορμή το περιβόητο “ιστορικό” του Παρθενώνα, ένα αριστούργημα τέχνης όπου ένας ψηφιακός ναός καταστρέφετο από απροσδιόριστες ψηφιακές φιγούρες με χρονικό προσδιορισμό κάποιων παρελθόντων χιλιετιών. Ο κύριος Γαβράς βέβαια είναι γνωστός για τη σκηνοθετική αντιναζιστική του ευαισθησία αφού έχει ασχοληθεί και με άλλες φανταστικές φιγούρες με την πρωτότυπη θεματολογία του “κακού ναζί” που βέβαια έχει πεθάνει εδώ και μισό αιώνα. Η κλασσική αόριστη μορφή του Μπαμπούλα που ενδυναμώνει αντί να απειλεί τον σύγχρονο φασισμό και τη σκληρή εικονική πραγματικότητα που διαφέρει από την εικονική του κυρίου Γαβρά.
Είναι ίδιον των “ευαίσθητων” εκλεκτών με τη Λουδοβίκεια ζωή να ξιφομαχούν με φαντάσματα για να μη θίξουν την στυγνή πραγματικότητα των εργοδοτών τους. Ακόμη και αυτή η πολύπαθη ιστορική πραγματικότητα ανασύρεται κατά παραγγελίαν ανάλογα με τις επιταγές των εξ’ ίσου ευαίσθητων χορηγών.
Η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η Κούλα Λίλη,  η υφαντουργός Ολγα Μπακόλα, η φοιτήτρια Αντωνιάδη, ο Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς, είναι πρόσωπα που δεν θα τα δείτε ποτέ να ενσαρκώνονται στα ψηφιακά καραγκιοζάκια του κυρίου Γαβρά διότι απεικονίζουν το στυγνό παρελθόν και παρόν του Ναζισμού που ταυτίζεται με τις σύγχρονες εξουσιαστικές επιδιώξεις. Μορφές υπαρκτές με την ιστορική βαρύτητα του μάρτυρα που ο κύριος Γαβράς αδυνατεί να προσεγγίσει. Όπως άλλωστε αδυνατεί να αρθρώσει “ιστορικό” λόγο και μελέτες για τις παρούσες φασιστικές επιδιώξεις οικειοποίησης της Μακεδονίας με τις ίδιες ακριβώς μεθοδεύσεις. Μακεδονία κύριε Γαβρά. Μία ιστορική πραγματικότητα με απόπειρα καπηλείας που ξεκινά από το τρίτο ράιχ και συνεχίζεται σήμερα με το ίδιο ακριβώς προσωπείο του VMRO. Όμως εσείς κύριε Γαβρά δεν βρήκατε λόγο για αυτή την αδιαμφισβήτητη ιστορική ασέβεια, αντίθετα χαριεντίζεστε εις τις Βερσαλλιες με τον άλλο “αντιφασίστα” Κοέν – Μπεντίντ που κραυγάζει για τα δίκαια του Γκρουέφσκι. Δείτε κύριε Γαβρά την ιστορική πραγματικότητα που δεν θα τολμήσετε ποτέ να καπηλευθείτε με τα κατά παραγγελίαν ψηφιακά σας καραγκιοζάκια:

Στις αρχές Ιούλη 1943, οι Γερμανοί αποφάσισαν να αντικαταστήσουν με βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα, τα δικά τους στρατεύματα κατοχής και στην υπόλοιπη Μακεδονία.
Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση των χιτλερικών, σηκώθηκε ισχυρό κύμα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα. Στις 8 Ιούλη, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ κάλεσε το λαό σε «συναγερμό για τη σωτηρία του λαού της Μακεδονίας και της Θράκης από τα νύχια των αιμοβόρων εισβολέων…». Απόφαση με παρόμοιο περιεχόμενο κυκλοφόρησε και η ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Η αρχή των κινητοποιήσεων έγινε στη Μακεδονία, στη Θεσσαλονίκη στις 10 Ιούλη. Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ, συγκροτήθηκαν συλλαλητήρια με συμμετοχή χιλιάδων πατριωτών στις πόλεις Κιλκίς, Εδεσσα, Βέροια, Γιαννιτσά, Κοζάνη, Βόλο, Καρδίτσα, κ.α.
Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων αποτέλεσε η μάχη που έδωσε ο αθηναϊκός λαός στις 22 Ιούλη 1943.
Το πρωί της 22 Ιούλη, στην Αθήνα είχε σταματήσει κάθε κίνηση. Οι εργάτες είχαν κατέβει σε απεργία. Τα δημόσια γραφεία και τα καταστήματα έκλεισαν και στους έρημους δρόμους κυκλοφορούσαν περίπολοι στρατευμάτων κατοχής και Ελλήνων αστυνομικών. Σε επίκαιρα σημεία της πρωτεύουσας, οι Γερμανοϊταλοί είχαν στήσει πολυβόλα. Οι ξένοι κατακτητές και οι λακέδες τους είχαν πάρει όλα τα μέτρα για να εμποδίσουν τις εκδηλώσεις του λαού.
Αλλά κατά τις 10 το πρωί οι δρόμοι άρχιζαν να ζωντανεύουν. Οι Αθηναίοι κατέφθασαν στους προκαθορισμένους χώρους των συγκεντρώσεων. Οι Πλατείες στα Εξάρχεια και στου Ψυρρή, στο Κολωνάκι, στο Μοναστηράκι, η Πλατεία Λαυρίου, η Ομόνοια και άλλα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας πλημμύρισαν από χιλιάδες πατριώτες. Με ξεδιπλωμένες ελληνικές σημαίες και πλακάτ, οι μάζες του λαού προχώρησαν προς το κέντρο, ενώ χιλιάδες προκηρύξεις γέμισαν τους δρόμους: «Οχι επέκταση», «Εξω οι Βούλγαροι φασίστες από την ελληνική Μακεδονία – Θράκη», «Κάτω οι προδότες». Τα συνθήματα αυτά αντήχησαν σ’ όλους τους δρόμους της πρωτεύουσας.
Τα γερμανικά τανκς επιχείρησαν χωρίς επιτυχία να διαλύσουν τις φάλαγγες των διαδηλωτών. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις. Στις συγκρούσεις σκοτώθηκαν 30 διαδηλωτές, ανάμεσά τους η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η Κούλα Λίλη, ο Κ. Δουκάκης, η υφαντουργός Ολγα Μπακόλα, η φοιτήτρια Αντωνιάδη, ο Μ. Καλοζύμης, ο Θωμάς Χατζηθωμάς, ο Θ. Τεριακής, ο Β. Στεφανιώτης και ο ανάπηρος του ελληνοϊταλικού πολέμου Αντώνης Παπασταυράκης. Τραυματίστηκαν 200 διαδηλωτές και συνελήφθησαν 500. Πολλοί από αυτούς καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές.
Τα πολύτιμα ιστορικά στοιχεία από τον Ερευνητή της Βέροιας.