Ο Πέρσης ποιητής και μύστης Σααντί Σιραζί (1210-1291) διηγείτο
πως όταν ήταν νέος και θερμόαιμος, έκανε παρατήρηση σε κάποιον ηλικιωμένο συγγενή του,
για τον μαλακό και ήπιο χαρακτήρα του.
Εκείνος τότε του άποκρίθηκε:
– Παιδί μου, κάποτε είχα κι εγώ δόντια, που ήταν σκληρά και δάγκωνα.
Εκείνα μου έπεσαν, όμως, με τον καιρό.
Ενώ η γλώσσα μου, που ήταν μαλακή κι ευκίνητη,
όπως βλέπεις, μου έμεινε και δεν έπαθε τίποτε.